Ο νέος Τζέιμς Μποντ «Σταρ του Μήνα»; Οχι ακριβώς. Γιατί το ταλέντο του 38χρονου Αγγλου μάς επιφυλάσσει πολύ περισσότερα από τον πιο αμφιλεγόμενο 007 στην ιστορία της κινηματογραφικής του ύπαρξης.
Από την Κατερίνα Ανδρεάκου
O Σον Κόνερι αρχικά θεωρήθηκε αταίριαστος για τον ρόλο από τον ίδιο τον παραγωγό της σειράς ταινιών του 007 Αλμπερτ Μπρόκολι! Ο Τζορτζ Λέιζενμπι, πάλι, δεν αποδείχτηκε αντάξιος κληρονόμος του δημοφιλούς ήρωα για τη συντριπτική πλειοψηφία του κοινού. Ο Ρότζερ Μουρ ήταν ο ψηλομύτης βουτυρομπεμπές που διατήρησε το «χρίσμα» του Μποντ μέχρι τα... γεράματά του. Ο Τίμοθι Ντάλτον, θεατρικής μόρφωσης και εμπειρίας, θεωρήθηκε πολύ «εγκεφαλικός» για τον σχεδόν δισδιάστατο χαρακτήρα του διάσημου μυστικού πράκτορα. Και ο Πιρς Μπρόσναν υπήρξε διάττοντας τηλεοπτικός αστέρας που επιλέχθηκε, όπως σχολίασαν και οι εκ των έσω, περισσότερο σαν μέρος του σκηνικού παρά σαν ηθοποιός!
Ωστόσο, ούτε καν στην εποχή του φιάσκο του Λέιζενμπι δεν υπήρξε μεγαλύτερη διχογνωμία σχετικά με την επιλογή του ηθοποιού ο οποίος θα ενσάρκωνε τον θρυλικό 007 από αυτή που κρατά από τον Οκτώβρη του 2005, όταν ανακοινώθηκε το όνομα του Ντάνιελ Κρεγκ ως ο έκτος κατά σειρά Τζέιμς Μποντ της -επίσημης- κινηματογραφικής του ιστορίας. Αμέσως δημιουργήθηκε το διαδικτυακό site craignotbond.com, όπου αρκετοί εξαγριωμένοι φανατικοί οπαδοί έβριζαν, λοιδορούσαν και παρουσίαζαν αναληθείς φήμες για τον Βρετανό ηθοποιό, ενώ απειλούσαν με μποϊκοτάζ την πρώτη του εμφάνιση στο ρόλο, άρα και την 21η ταινία της σειράς Casino Royale.
Προς τι το μίσος κι ο αλληλοσπαραγμός; Μα, ο Κρεγκ είναι... ξανθός! Και γαλανομάτης και μετρίου αναστήματος και με τραχιά, σχεδόν κωλοπαιδίστικα χαρακτηριστικά, κριτήρια που, λογικά, θα τον καταδίκαζαν σε άμεση απόρριψη. Είχε έρθει όμως η ώρα να βιώσει ο κουρασμένος πια πράκτορας την επανεφεύρεση της κινηματογραφικής του εικόνας, πραγματοποιώντας μια στροφή στο παρελθόν του - και πιο συγκεκριμένα, στο αρχικό βιβλίο της σειράς, στην πρώτη ιστορία που εξέδωσε ο Ιαν Φλέμινγκ με τον ήρωά του, το «Casino Royale».
«Οι ταινίες είχαν γίνει τόσο εξωπραγματικές- με αόρατα αυτοκίνητα και κάτι τέτοια παρόμοια- ώστε δεν υπήρχε άλλος δρόμος να συνεχίσουμε στην ίδια πορεία», εξηγεί ο συμπαραγωγός της ταινίας Μάικλ Γουίλσον. «Ετσι αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε από την αρχή, με την ιστορία που ανέκαθεν θέλαμε να διηγηθούμε- το πώς ο Μποντ έγινε Μποντ». Ο ίδιος ο Κρεγκ παραδέχεται τη διαφορετικότητα, τόσο τη δική του όσο και της ταινίας. «Δεν υπήρχε λόγος να την κάνουμε εκτός αν ήταν διαφορετική. Θα ήταν χάσιμο χρόνου αν δεν πηγαίναμε τον Μποντ σ' ένα μέρος όπου δεν είχε πάει ξανά πριν».
licence to act
Καθοριστική ταινία στην έτσι κι αλλιώς ενδιαφέρουσα φιλμογραφία του ηθοποιού από το Τσέστερ της Αγγλίας υπήρξε το Layer Cake (2004), η αλά Γκάι Ρίτσι γκανγκστερική μαύρη κωμωδία σε σκηνοθεσία Μάθιου Βον. Τουλάχιστον μέχρι τότε, ο Κρεγκ θεωρούταν κάτι σαν... νέο σύμβολο του σεξ, με κατακτήσεις όπως η Κέιτ Μος και η Σιένα- μετά Τζουντ Λο- Μίλερ, ενώ η θεατρική του εκπαίδευση και οι περγαμηνές που κατέκτησε με τις εμφανίσεις του στις λονδρέζικες σκηνές της δεκαετίας του 90 τον κατέταξαν αμέσως στις μεγάλες ελπίδες του βρετανικού θεάτρου. Ακολούθησαν τηλεοπτικοί ρόλοι, δευτεραγωνιστικές εμφανίσεις σε κινηματογραφικές παραγωγές όπως το Ελίζαμπεθ (1998) αλλά και η Lara Croft (2001), καθώς και οι αξιομνημόνευτες ερμηνείες του ως Τεντ Χιουζ δίπλα στη Σίλβια Πλαθ της Γκουίνεθ Πάλτροου στο Σίλβια (2003) και ως «άσωτος» γιος του Πολ Νιούμαν στον Δρόμο Της Απώλειας (2002).
Στα highlights της καριέρας του αξίζει σίγουρα να μετρηθεί η ρωμαλέα παρουσία του στο ερωτικό δράμα Mother του Ρότζερ Μίτσελ. Ηταν όμως ο χαρακτήρας του φιλόδοξου γκάνγκστερ στο Layer Cake εκείνος που όχι μόνο κέρδισε την προσοχή του Στίβεν Σπίλμπεργκ και μετέπειτα έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στο περσινό Μόναχο, αλλά τον τοποθέτησε σχεδόν αυτόματα στην πρώτη γραμμή της τεράστιας λίστας με τους υποψήφιους νέους 007. «Λάβαμε υπόψη μας κάθε ηθοποιό στον κόσμο, όταν όμως η (συμπαραγωγός) Μπάρμπαρα (Μπρόκολι) τον είδε στο Layer Cake, ο Ντάνιελ έγινε το φαβορί», εξηγεί το στέλεχος της Sony Εϊμι Πασκάλ. Μέχρι τότε, ο Κρεγκ είχε γυρίσει και άλλη μια, αρκετά υποτιμημένη και φιλόδοξη παραγωγή, το ψυχολογικό θρίλερ Enduring Love του Ρότζερ Μίτσελ, στο πλευρό της Σαμάνθα Μόρτον, δίνοντας μια δυνατή εσωτερική ερμηνεία κι επιβεβαιώνοντας την ανέλιξή του σε σημαντικό εκπρόσωπο της νέας γενιάς Βρετανών ηθοποιών- σταρ. «Ανέκαθεν ήθελα να γίνω ηθοποιός. Είχα την υπεροψία να πιστεύω πως δεν θα μπορούσα να γίνω κάτι άλλο». Υπεροψία ή όχι, αποστολή εξετελέσθη.
ρίσκο καριέρας
Ο σκηνοθέτης του Casino Royale Μάρτιν Κάμπελ γνωρίζει τι σημαίνει ντεμπούτο ηθοποιού στο ρόλο του Μποντ, καθώς ήταν ο σκηνοθέτης και της παρθενικής εμφάνισης του Μπρόσναν, πίσω στο 1995 και στην Επιχείρηση Χρυσά Μάτια. «Ο Κρεγκ δεν έχει ξανακάνει αληθινή ταινία δράσης. Είναι συνηθισμένος σε μια βαθύτερη μορφή ηθοποιίας, αλλά, κάνοντας μια ταινία σαν αυτή, πρόκειται για υποκριτική έξαρσης τριών δευτερολέπτων. Ετσι πήρε αρκετό καιρό στον Ντάνιελ να συνηθίσει, να μειώσει τον ρυθμό του. Αλλά τελικά τον συνήθισε τον ρόλο του». Οσο για τη θρυλική ατάκα των «συστάσεων» (ξέρετε, «Το όνομά μου είναι Μποντ. Τζέιμς Μποντ»), ο Κρεγκ δεν δείχνει να έχει το αναμενόμενο... δέος απέναντί της. «Ειλικρινά, δεν την πρόβαρα καθόλου. Ηθελα, απλά, να τελειώσει η σκηνή και να μην την χαλάσω».
Γνωρίζοντας καλά την «κατάρα» που ακολουθεί η τυποποίηση στον ρόλο του Μποντ τους ηθοποιούς που τον υποδύθηκαν (ακόμα και ο Κόνερι έκανε πολλά χρόνια να ξεφύγει από την ταμπέλα του 007), ο Κρεγκ δε μοιάζει να ανησυχεί για την εξέλιξη της καριέρας του στη μετά- Μποντ εποχή. «Ορισμένοι φίλοι μου ενοχλήθηκαν που ανέλαβα τον ρόλο, λέγοντάς μου ότι δε θα μπορώ να κάνω τίποτε άλλο μετά. Τι θα συνέβαινε αν ήθελα να πάω να κάνω το Gay Bikers On Acid, πώς θα της φαινόταν της Sony; Ολα αυτά είναι ουσιώδεις προβληματισμοί. Εννοώ, θα ήθελα να φτάσω να κερδίζω Οσκαρ και οι συνάδελφοί μου να χειροκροτούν την υποκριτική μου. Μα μου δόθηκε μια επιλογή. Μια επιλογή που μπορεί να με πάει κάπου που δεν είχα πραγματικά σκεφτεί να πάω, αλλά που μπορεί να μην είναι και τόσο άσχημα εκεί».
ο επίμονος ηθοποιός
Αγνωστο παραμένει το εάν οι σκληροπυρηνικοί θαυμαστές των ταινιών του 007 θα κάμψουν τελικά την αντίστασή τους απέναντι στον ξανθό Μποντ και αν αναθεωρήσουν την κάκιστη πρώτη τους εντύπωση - αυτά θα φανούν στις αίθουσες και στα ταμεία μετά την έξοδο της ταινίας. Ωστόσο, το μέλλον του Κρεγκ φαίνεται ευοίωνο, καθώς μόλις φέτος, σχεδόν ταυτόχρονα με την πρώτη του εμφάνιση ως Μποντ, δυο άλλες, εκ διαμέτρου αντίθετες παραγωγές με τον ίδιο ως πρωταγωνιστή, θα κάνουν και εκείνες την κινηματογραφική τους έξοδο. Η πρώτη είναι η οσκαρικά φιλόδοξη βιογραφία Infamous, δεύτερη ταινία που καταπιάνεται με την προσωπική ενασχόληση του Τρούμαν Καπότε με την ιστορία και τους πρωταγωνιστές που του ενέπνευσαν το «Εν Ψυχρώ». Ο Κρεγκ υποδύεται τον μυστηριώδη δολοφόνο Πέρι Σμιθ. Η δεύτερη είναι το θρίλερ The Visiting, ριμέικ του κλασικού b-movie Invasion Of The Body Snatchers σκηνοθετημένο από τον Γερμανό σκηνοθέτη της Πτώσης, Ολιβερ Χιρσμπίγκελ, με τον ηθοποιό να στέκεται στο πλευρό της Νικόλ Κίντμαν.
Κι ενώ οι παραγωγοί του Casino Royale είναι τόσο αισιόδοξοι για το μέλλον του Κρεγκ στον ρόλο του Μποντ ώστε έσπευσαν να του κλείσουν συμβόλαιο και για τη συνέχεια της σειράς (με το Bond 22 ήδη στα σκαριά για το 2008), ο Κρεγκ βρίσκεται κιόλας στα γυρίσματα της πρώτης ταινίας της κινηματογραφικής μεταφοράς από την αριστουργηματική τριλογία φαντασίας του συγγραφέα Φίλιπ Πούλμαν «Ηis Dark Μaterials», το The Golden Compass, η οποία θα αρχίσει να προβάλλεται στις αίθουσες μέσα στο 2007. Ισως ήρθε η ώρα η «κατάρα» που αφήνει στους ενσαρκωτές του ο Μποντ να σπάσει και μάλιστα από τον πλέον αμφιλεγόμενο εξ αυτών. Και κάτι τέτοιο σίγουρα αξίζει στον Κρεγκ. Πάντως, ο ίδιος συνοψίζει τη στάση ζωής του σε μια φράση που θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί ατάκα του Τζέιμς Μποντ: «Περνώ τη ζωή μου σκεπτόμενος πως όλα θα τελειώσουν αύριο». Αλλά το αύριο ποτέ δεν πεθαίνει, κύριε... Κρεγκ...
