Eμβριθές και πανέμορφο, το αριστούργημα του Άλφρεντ Χιτσκοκ αποτελεί την επιτομή της κινηματογραφικής τέχνης, όχι μόνο επειδή κρατά καθηλωμένο τον θεατή με τις ανατροπές και την ιστορία που αφηγείται, αλλά κι επειδή πρόκειται για μια ταινία για τον κινηματογράφο. Και για τον τρόπο που ο ίδιος ο Χίτσκοκ ως δημιουργός, πλάθει θηλυκά για να προβάλει σε αυτά τις εμμονές του.

Στο ειδικό τεύχος των 200 καλύτερων ταινιών στην ιστορία του κινηματογράφου, όπου ο "Δεσμώτης του Ιλίγγου" ανακηρύχθηκε από το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ ως η κορυφαία όλων των εποχών, η Ιωάννα Παπαγεωργίου έγραψε:

"Σε παλλόμενο με φαλλικά κτίρια και θηλυκές σπείρες technicolor, βουτώντας στις απύθμενες αβύσσους του συναισθήματος και σκαρφαλώνοντας στα ετοιμόρροπα σκαλοπάτια της λογικής, ο "Χιτς", στην ακμή του, επιχειρεί να ξεδιαλύνει το μυστήριο της ψυχής. Και κάνει ορατά τα άυλα κομμάτια της ανθρώπινης φύσης. Αυτής, που φτιάχνει και βλέπει σινεμά σε μια προσπάθεια να πλάσει έναν κόσμο απόλυτα ταιριαστό στις φαντασιώσεις του. Όπως ο Σκότι μεταμορφώνει την Τζούντι σε Μάντλιν: τη γυναίκα που επιθυμούσε όσο τίποτα, αλλά δε μπορούσε να έχει."