Οι πρωταγωνίστριες του Μπέργκμαν είναι εδώ το κυριότερο σημείο έλξης καθώς αποδίδουν με έξοχο τρόπο την τυπικά βαθύτατη έγνοια του μεγάλου δημιουργού για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η γυναικεία ψυχή. Οι τρεις του μοιράστηκαν το βραβεία ερμηνείες στο Φεστιβάλ Κανών, σαν επιβράβευση για ένα έργο που σηκώνουν σχεδόν αποκλειστικά στις πλάτες τους.


Η παραγωγή αυτής της λιγότερο γνωστής ταινίας του Μπέργκμαν είναι εξάλλου σχετικά φτηνή, με τη δράση να περιορίζεται σε λιγοστά δωμάτια και να ερμηνεύεται από ένα μικρό καστ, σαν μια μικρή θεατρική παράσταση. Mοιάζει, θα έλεγε κανείς, σχεδόν παράταιρη με τον κυρίως όγκο της δουλειάς του Σουηδού, απουσία ιδιαίτερων αφηγηματικών τεχνικών ή σκοτεινότερων μοτίβων. (Το φιλμ είναι ιδιαίτερα ευχάριστο για τα δεδομένα του.)


Όμως μέσα ακόμα κι από αυτή την όχι ιδιαίτερα φιλόδοξη δημιουργία του, ο Μπέργκμαν εστιάζει σε ένα κομμάτι ζωής, στηρίζει τη ματιά του με την ανάπτυξη καθηλωτικών και ολοκληρωμένων χαρακτήρων, και μιλάει για τη γέννηση με τον τρόπο που συνήθως εξερευνά τον θάνατο στις πιο γνωστές του δημιουργίες. Τελικά, το ίδιο δεν είναι;


Θοδωρής Δημητρόπουλος