Ο συνδυασμός Τζέρι Μπρουκχάιμερ και Ντίσνεϊ αποδεικνύεται για ακόμη μια φορά φέτος (είχε προηγηθεί το "Prince of Persia") φονικός για τον ανυποψίαστη θεατή. Αυτή τη φορά είναι η σειρά του "Υποψήφιου Μάγου"στο πλυντήριο του οποίου ξεπλένονται ο Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε και το ποίημά του "Der Zauberlehrling", ο Γάλλος συνθέτης Πολ Ντικάς που εμπνεύστηκε από το συγκεκριμένο ποίημα και δημιούργησε το συμφωνικό έργο "L’apprenti sorcier" και ο Γουόλτ Ντίσνεϊ που σε συνεργασία με το διάσημο μαέστρο Λίοπολντ Στοκόβσκι, αποφάσισε να εντάξει την κλασική αυτή σύνθεση σε μια μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων με τίτλο "The Sorcerer’s Apprentice". Σε όλα τα παραπάνω προσθέστε και λίγο από Κάμελοτ και έτοιμος ο μαγικός ζωμός.

Παρόλα αυτά ο "Υποψήφιος Μάγος" δεν συνιστά κάποιο είδος ριμέικ. Αντίθετα κατά την διάρκειά του θα παρακολουθήσετε ένα συμβατικό υπερθέαμα εικόνων, το οποίο συνδέει τις επιρροές του απ’ τα παραπάνω αλλά αναπτύσσει μια αυτόνομη ιστορία όπου τα σύγχρονα ξόρκια γίνονται με φόντο την μητρόπολη της Νέας Υόρκης και εμφανίζουν σπορ αμάξια αντί για δράκους. Κάπου εκεί γύρω, η σωτηρία του κόσμου, η ατέρμονη μάχη μεταξύ καλού και κακού και το ανθρωπιστικό ιδεώδες στέκουν γερασμένα και ξεθωριασμένα όπως ακριβώς και τα βαμμένα μαλλιά του Νίκολα Κέιτζ στην ταινία. Ο συντηρητισμός της Ντίσνεϋ επισκιάζει το φιλμ απ’ το πρώτο λεπτό μέχρι και το διδακτικό επιμύθιο ενώ τα φαντασμαγορικά ειδικά εφέ δεν είναι αρκετά για να πιάσει το οποιοδήποτε ξόρκι αντί-ανοίας στον θεατή.

Αυστηρά περιορισμένο για οικογένειες και παιδιά, ο "Υποψήφιος Μάγος" μάλλον φιγουράρει στις πρώτες θέσεις της λίστας με τα πιο απογοητευτικά μπλοκμπάστερ του φετινού καλοκαιριού.

Κωστής Θεοδοσόπουλος