Δύο άντρες και μία γυναίκα βιώνουν μικρές τραγωδίες απώλειας στο σύγχρονο Λονδίνο. Ταυτόχρονα, σε μια παράλληλη διάσταση ένας μασκοφόρος εκδικητής αναζητά τον υπεύθυνο για τη δολοφονία ενός μικρού κοριτσιού που έπεσε θύμα θρησκευτικής σέκτας φανατικών.

Φιλόδοξο και εν μέρει φαντασμαγορικό για τα δεδομένα του συγκρατημένου budget, το μεγάλου μήκους, σκηνοθετικό ντεμπούτο του πρώην βιντεοκλιπά Τζέραλντ ΜακΜόροου πλέκει περίτεχνα τρεις ρεαλιστικές ιστορίες με μια ? φαινομενικά ? φανταστική. Η τελευταία παραπέμπει σε ένα απροσδιόριστο ρετρο-φουτουριστικό σύμπαν με γοτθικά στοιχεία που μιμείται τη δυστοπία του «Blade Runer», το τεκνο-νουάρ του «Dark City» αλλά και το αυταρχικό κράτος του «V For Vendetta».

Οσο εντυπωσιακός κι αν είναι όμως ο σκοτεινός αυτός παράλληλος κόσμος, η τελική σύγκρουσή του με τις σύγχρονες ιστορίες καθυστερεί υπερβολικά, μετατρέποντας την αρχική προσμονή σε εκνευριστική αναμονή· ειδικά όταν οι υποτιθέμενα ρεαλιστικές αφηγήσεις είναι τόσο επιφανειακά σκιαγραφημένες και τόσο στυλιζαρισμένες αισθητικά που δεν πείθουν ούτε στιγμή για την τραγική τους διάσταση. Αποκορύφωμα, οι γελοιωδώς επιτηδευμένες απόπειρες αυτοκτονίας της αυτοκαταστροφικής video artist Εύα Γκριν, της οποίας την υποτιθέμενη οδύνη ο σκηνοθέτης εκφράζει με ένα ανυπέρβλητο gothic shic look. Δε λέω, κούκλα δείχνει με τους τόνους μαύρη σκιάς, αλλά δραματουργικό βάθος σίγουρα δε δίνει στο wannabe κισλοφσκικό φινάλε.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΣΑΒΟΣ