Ενας μοναχικός σωσίας του Μάικλ Τζάκσον ερωτεύεται μια απομίμηση της Μέριλιν. Ενα αλλόκοτο κοινόβιο από μίμους διασημοτήτων ζει απομονωμένο σε έναν σκοτσέζικο πύργο, προετοιμάζοντας μια φιλόδοξη παράσταση για τους κατοίκους των γύρω περιοχών. Και ένας ιδιόρρυθμος ιεραπόστολος με τα χαρακτηριστικά του Βέρνερ Χέρτζογκ προτρέπει καλόγριες να δοκιμάσουν την πίστη τους στον Θεό, πηδώντας από αεροπλάνα χωρίς αλεξίπτωτο.
Δυο-τρεις καταπληκτικές ιδέες έχει όλες κι όλες η νέα δημιουργία του Χάρμονι Κορίν. Είναι αρκετές για να υποστηρίξουν ολόκληρη ταινία; Δυστυχώς όχι. Αυτή είναι, εντούτοις, η ιστορία με το εξαιρετικά άνισο σινεμά που υποστηρίζει εδώ και δέκα χρόνια ο πρώην σεναριογράφος του «Κids».
Δυο-τρία λίαν υποσχόμενα ευρήματα προσπαθούν κάθε φορά να δικαιολογήσουν τα κινηματογραφικά freak show που στήνει μπροστά στην κάμερα ο 34χρονος πλέον νεαρός. Και δεν τα καταφέρνουν.

Μετριάζοντας εδώ την αδυναμία του στο εκκεντρικό, που ανέκαθεν αποτελούσε γι αυτόν αυτοσκοπό, ο Κορίν υπογράφει με το «Μister Lonely» την πιο ενδιαφέρουσα ταινία του. Εκεί που αστοχεί είναι στο να συνδέσει επαρκώς τις παράλληλες πλοκές του και να διευρύνει τον ωραιότατο στοχασμό που επιχειρεί επάνω στις ελπίδες και τις διαψεύσεις που επιφυλάσσει η ανθρώπινη ανάγκη για πίστη. Καλύτερη τύχη την επόμενη φορά.

Λουκάς Κατσίκας