Το ωριαίο ντοκιμαντέρ ακολουθεί μερικές από τις πιο δραστήριες και ανήσυχες θεατρικές ομάδες της Αθήνας (μιλώντας με γνωστούς αλλά και ανερχόμενους καλλιτέχνες όπως ο Στάθης Λιβαθηνός και η Μάρθα Φριντζήλα, ο διευθυντής του Φεστιβάλ της Αβινιόν, Ολιβιέ Πι, οι καλλιτέχνες του Θεάτρου Εμπρός), για να καταγράψει την παθιασμένη προσπάθειά τους να συνεχίσουν να δημιουργούν, όταν όλα γύρω μας τούς προτρέπουν να σταματήσουν και ο πολιτισμός θεωρείται χόμπι πολυτελείας.
Οι θεατρικές ομάδες δουλεύουν κυρίως σε εθελοντική βάση ή με ελάχιστη οικονομική ανταμοιβή, ελπίζουν σε χρηματοδοτήσεις αλλά ξέρουν ότι δεν πρέπει να περιμένουν για αυτές για να δουλέψουν, και επιστρατεύουν την φαντασία και δημιουργικότητά τους για να μετατρέψουν τα εμπόδια σε εργαλείο για την τέχνη τους.
Είναι μια αξιοθαύμαστη στάση, και είναι δύσκολο να μην τους κοιτάξεις αφενός με εκτίμηση για αυτό που υπερασπίζονται και αφετέρου με πραγματικό ενδιαφέρον για αυτό που πετυχαίνουν συχνά: ανήσυχες, πρωτότυπες δουλειές που βγαίνουν στο δρόμο, βρίσκουν καταφύγιο σε νέους χώρους, ταξιδεύουν στο εξωτερικό.
Η αίσθηση που αφήνουν οι πρωταγωνιστές - αλλά και οι συντελεστές του ντοκιμαντέρ, μιας και η δική τους δουλειά είναι εξίσου αξιέπαινη - είναι ανάμικτη, από τη μια η ελπίδα για όλα αυτά που παραμένουν ζωντανά παρά τις συνθήκες και από την άλλη η απαισιοδοξία για όλα αυτά που χρειάζεται να πολεμήσουν.
Ευτυχώς, αποφεύγεται ο εύκολος μελοδραματισμός από συνεντευξιαζόμενους και συντελεστές, καθώς και οι κλισέ τοποθετήσεις για την κρίση και τους τρόπους αντιμετώπισης, παρά τον εύλογο θυμό που αναβλύζει σε ορισμένες στιγμές. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που δημιουργούν όπως αναπνέουν και άρα φιλτράρουν τα πάντα μέσα από την ανάγκη για δημιουργία, η οποία με τη σειρά της δίνει την ανάσα που όλοι χρειαζόμαστε - είναι πραγματικά όλοι τους καλή παρέα.
Η ταινία προβάλλεται μαζί με την ταινία «Ηθοποιοί - Ημερολόγιο Σπουδής» του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου - διαβάστε εδώ περισσότερα.
