Ένα χρόνο μετά τον εξαιρετικά ενδιαφέροντα «Μανάβη», που είχε βραβευτεί στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης του 2013, ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος επιλέγει ως πρωταγωνιστές του μια ομάδα νεαρών παιδιών, τους οποίους και ακολουθεί τα τρία χρόνια που περνούν φοιτώντας σε αθηναϊκή δραματική σχολή.
Από τις εισαγωγικές εξετάσεις μέχρι και την παράσταση αποφοίτησης, οι φοιτητές περνούν ώρες στα μαθήματα και τις πρόβες, μιλώντας ταυτόχρονα στην κάμερα για τις αγωνίες τους, τα άγχη τους, τις χαρές τους, και την φοβερά έντονη εμπειρία τους στη σχολή, ενώ τα λόγια τους συμπληρώνονται από στιγμές από τα μαθήματα και τις πρόβες τους, καθώς και (λιγότερο πετυχημένα, καθώς χάνουν το στοιχείο του αυθορμητισμού) voice-over ημερολογιακά αποσπάσματα των σπουδαστών.
Με πολύ σωστή δουλειά στο μοντάζ, και μια αξιέπαινη ψυχραιμία και οικονομία στην αφήγηση της ιστορίας της, η ταινία είναι μία τρυφερό και φορτισμένο συναισθηματικά (θετικά και αρνητικά) χρονικό, που όμορφα συλλαμβάνει πώς είναι να φτάνεις καθημερινά σχεδόν τα σωματικά και τα ψυχικά σου όρια (για να καταλάβεις συχνά ότι τελικά μπορείς να πας και παραπέρα από αυτά), να έρχεσαι συνέχεια σε επαφή με ερεθίσματα και προκλήσεις που σε ωριμάζουν και σε πάνε μπροστά, να βουτάς στην ενασχόλησή σου με τα όνειρά σου.
Η ταινία προβάλλεται μαζί με την ταινία «Η Τέχνη της Κρίσης, η Περίπτωση του Θεάτρου» της Κατερίνας Πατρώνη - διαβάστε εδώ περισσότερα.
