Όλα ξεκίνησαν από ένα ένα ψεύτικο τρέιλερ στο «Grindhouse» του 2007, το οποίο έγινε μεγάλου μήκους ταινία τρία χρόνια αργότερα («Machete», 2010) ενώ τώρα ήρθε η σειρά για το σίκουελ, με το «Machete: Η Επιστροφή» («Machete Kills») να υπόσχεται απολαυστική ρετρό δράση στους φαν του είδους. Ανταποκρίνεται όμως το καινούριο φιλμ του Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ στις παραπάνω προσδοκίες;
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ (Τσάρλι Σιν) αναθέτει στον πρώην ομοσπονδιακό πράκτορα Ματσέτε (Ντάνι Τρέχο) να εξολοθρεύσει τον Μάρκος Μέντεζ (Ντέμιαν Μπισίρ), έναν επικίνδυνο έμπορο ναρκωτικών που έχει μετατραπεί σε επαναστάτη και απειλεί τις ΗΠΑ με την εκτόξευση ενός πυραύλου με στόχο την Ουάσινγκτον.
Ο Ματσέτε με κίνητρο την αμερικάνικη υπηκοότητα που του προσφέρεται και θέλοντας να εκδικηθεί τον θάνατο της συντρόφου του, Σαρτάνα (Τζέσικα Αλμπα) δέχεται την αποστολή και καταφθάνει στο Μεξικό όπου έρχεται σε επαφή με την Μις Σαν Αντόνιο (Αμπερ Χερντ) η οποία αναλαμβάνει να τον εξοπλίσει. Σύντομα όμως θα μάθει πως τα πράγματα δεν είναι όπως ακριβώς φαίνονται και πως πίσω απ’ τον Μέντεζ κρύβεται ο Λόυθερ Βοζ (Μελ Γκίμπσον), ένας ζάμπλουτος έμπορος όπλων που σχεδιάζει να καταστρέψει τον κόσμο ενώ αυτός θα έχει μεταφερθεί σε κάποιον άλλο πλανήτη.
Παίρνοντας τα πράγματα απ’ την αρχή, το «Machete: Η Επιστροφή» ξεκινάει με ένα ακόμη τρέιλερ - ας ελπίσουμε ψεύτικο - στο οποίο ο ομώνυμος Μεξικάνος εκδικητής σκοτώνει τους εχθρούς του με σπαθιά τύπου Τζεντάι και λέιζερ πυροβόλα, καθώς η ταινία ονομάζεται «Machete Kills in Space» και διαδραματίζεται κάπου στο διάστημα (στο τρέιλερ εμφανίζεται και ο Τζάστιν Μπίμπερ μεταξύ άλλων).
Μπορεί να ακούγεται και να είναι αστεία σαν σύλληψη, μπορεί ακόμη και να λειτουργεί σαν ιδέα στο πλαίσιο ενός ολιγόλεπτου σφιχτοδεμένου τρέιλερ, αλλά όταν το ίδιο κόνσεπτ ξεχειλώνεται για να πάρει τις διαστάσεις μιας μεγάλου μήκους ταινίας, τότε το τελικό αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον άνισο. Αν θεωρήσουμε πως ακριβώς αυτό ήταν το πρόβλημα και της πρώτης ταινίας, τότε στο «Machete: Η Επιστροφή», η ίδια αδυναμία γίνεται ακόμα πιο τρανταχτή.
Τα βασικά υλικά παραμένουν τα ίδια. Ο Ντάνι Τρέχο με την larger than life μουτσούνα και την πέτσινη αμφίεση είναι παρών. Τα σκληρά κορίτσια, των οποίων το πληθωρικό μπούστο μετατρέπεται σε οπλοπολυβόλο, έχουν επίσης εξέχουσα θέση. Οι ατάκες του Τρέχο σε τρίτο ενικό πρόσωπο (με κορυφαία την: «Ο Ματσέτε δεν τουιτάρει») είναι και αυτές εδώ.
Πόσες φορές όμως μπορείς να γελάσεις σε μια ταινία με το ίδιο αστείο πλασαρισμένο σε δεκάδες διαφορετικές εκδοχές; Λειτουργεί πάντα το δόγμα για τις καλτ ταινίες που λέει ότι όσο «χειρότερη τόσο καλύτερη» ή απλά καταλήγεις να κάνεις μια κακή ταινία;
Παρόλες τις καμπ αρετές του, παρά το σεβαστό ομάζ που κάνει ο Ροντρίγκεζ στα exploitation b-movies του παρελθόντος και παρά την κάμεο παρέλαση ονομάτων όπως η Lady Gaga, o Κούμπα Γκούντινγκ Τζούνιορ και ο Αντόνιο Μπαντέρας, το «Machete: Η Επιστροφή» είναι μια κουραστική ταινία που τα βυθίσματά της είναι δυσανάλογα πολλά σε σχέση με τις εκλάμψεις της.
Προτιμήστε να ξαναδείτε το τρείλερ παρά την ίδια, μιας και όλα βρίσκονται εκεί: απείρως πιο χορταστικά και σαφώς πιο συνεπτυγμένα.
