Τον άδοξο έρωτα της Νταϊάνα με έναν Πακιστανό καρδιοχειρουργό έχει ως αποκλειστικό αντικείμενό της τούτη η εντυπωσιακά κούφια δραματοποίηση των δύο τελευταίων χρόνων της ζωής της «Πριγκίπισσας του λαού». Η πριγκιπική οικογένεια απουσιάζει παντελώς από το δράμα, η σχηματικότητα και η αγιοποίηση πιάνουν ταβάνι, το δε μέλι που στάζουν οι απλοϊκοί διάλογοι ξεπερνά σε σάκχαρο τις αντίστοιχες τιμές ενός αναγνώσματος Αρλεκιν.

Οσο για τη Ναόμι Γουότς κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί με τον επιπόλαια γραμμένο ρόλο της διά της αποτελεσματικής μίμησης της εκφοράς του λόγου, των τικ και των χειρονομιών της Νταϊάνα