Με μια πλοκή που μοιάζει περισσότερο με πρόφαση και με μια διόλου απολογητική αφηγηματική ελαφράδα, η οποία ξεκαθαρίζει από την αρχή τις παιγνιώδεις διαθέσεις της, το «Red 2» αποτελεί μια σχετικά ευπρόσδεκτη συνέχεια σε μια ανώδυνη περιπετειώδη πρώτη ταινία, η οποία είχε ως μεγαλύτερο ατού την παρουσία ενός ιδιαιτέρως προσφιλούς επιτελείου ηθοποιών σε χιουμοριστικούς και ξέγνοιαστους ρόλους που δεν είχαν συνηθίσει το κοινό τους.
Στην ερμηνευτική παρέα του προηγούμενου φιλμ βασικές προσθήκες αυτή τη φορά είναι η (απλά διακοσμητική) Κάθριν Ζέτα Τζόουνς και ο Άντονι Χόπκινς, εξυπηρετώντας με τη σειρά τους μια συχνά ασυνάρτητη ίντριγκα κατασκοπείας, στην οποία οι ήρωες καλούνται να ταξιδέψουν τον κόσμο προκειμένου να εξουδετερώσουν μια πυρηνική συσκευή η οποία γίνεται μήλο της έριδος για τις μυστικές υπηρεσίες και απειλεί ανά πάσα στιγμή να βάλει τέλος στην ανθρωπότητα.
Η ιστορία φαίνεται να έχει ελάχιστη σημασία, παρ’ όλα αυτά, από τη στιγμή που η ταινία ενδιαφέρεται περισσότερο να θέσει σε λειτουργία ένα μηχανισμό πρόκλησης γρήγορων και σύντομων συγκινήσεων, όπου οι σκηνές δράσης οφείλουν να είναι βίαιες και εκκωφαντικές, οι ρυθμοί να παραμένουν σταθερά ιλιγγιώδεις, οι χαρακτήρες να αλλάζουν γεωγραφικές συντεταγμένες κάθε λίγο και λιγάκι, η σκηνοθεσία να διεκπεραιώνει αξιοπρεπώς και οι σεναριογράφοι να τροφοδοτούν κάθε δύο λεπτά το φιλμ με χαριτωμένες ατάκες. Κρίνοντας από το τελικό αποτέλεσμα, συμπεραίνουμε ότι η αποστολή εξετελέσθη.
