Δύο αστυνομικοί με πολύ διαφορετικές καταγωγές, χαρακτήρες και ιδέες για τον σωστό τρόπο διεξαγωγής μιας αστυνομικής έρευνας, αναγκάζονται να συνεργαστούν στην υπόθεση ενός φόνου, ενώ προσπαθούν να συμβιβάσουν το μεταξύ τους χάσμα.

Φυσικά η προσπάθειά τους αυτή έχει κωμικές συνέπειες αφού οι «Αταίριαστοι» δεν ενδιαφέρονται παρά για να μιμηθούν αλά γαλλικά τις πάμπολλες αμερικανικές κωμωδίες δράσης που απογείωσαν και ταυτόχρονα καταδίκασαν στην επανάληψη την καριέρα του Έντι Μέρφι.

Το ότι τελικά «Οι Αταίριαστοι» καταφέρνουν να γίνουν διασκεδαστικοί το οφείλουν αποκλειστικά και μόνο στις χαρισματικές παρουσίες των δύο πρωταγωνιστών της, αφού ελάχιστες είναι εκείνες οι προσθήκες που δίνουν στην ταινία γαλλικό, ή τέλος πάντων έναν δικό της, χαρακτήρα πέρα από τη μανία για πειστικό αλλά και κουραστικό πιθηκισμό.

Οι Ομάρ Σι και Λοράν Λαφίτ, όμως, παίρνουν δύο εντελώς δισδιάστατους, κλισέ χαρακτήρες - από τη μια ο ρέμπελος, αντισυμβατικός και φωνακλάς αστυνομικός «του δρόμου» και από την άλλη ο καθωσπρέπει, τυπικός και φλώρος αστυνομικός του παρισινού κέντρου - και τους μετατρέπουν σε ένα διασκεδαστικό στην συνεργασία του δίδυμο, που σώζει τελικά την αξιοπρεπώς γυρισμένη περιπέτεια από την παντελή έλλειψη πρωτοτυπίας και φαντασίας.