Από όλες τις κλασικές ταινίες που μας χάρισε η χρυσή δεκαετία του φανταστικού στην Αμερική, το «Mad Love» του Καρλ Φρόιντ, αυτό το γκραν γκινιόλ αριστούργημα του κορυφαίου διευθυντή φωτογραφίας του γερμανικού εξπρεσιονισμού (συνεργάτη μεταξύ άλλων των Φριτς Λανγκ, Ντράγιερ και Μουρνάου) είναι η πιο παραγνωρισμένη. Ίσως επειδή τα «Χέρια του Όρλακ» του Μορίς Ρενάρ, η λογοτεχνική πηγή στην οποία βασιζόταν δεν είχε την απήχηση του «Δράκουλα» και του «Φρανκενστάιν», ίσως πάλι επειδή ήταν πολύ πιο φορτισμένη σεξουαλικά.

Ένας διακεκριμένος χειρουργός ερωτεύεται μια ηθοποιό. Όταν τα χέρια του πιανίστα συζύγου της κατακρεουργούνται σε ένα ατύχημα, του μεταμοσχεύει τα χέρια ενός δολοφόνου και χειρίζεται την μετατραυματική κατάστασή του προκειμένου να κερδίσει την απελπισμένη γυναίκα. Όσο κλισέ κι αν ακούγεται με τα σημερινά δεδομένα και τους εκατοντάδες παρανοϊκούς επιστήμονες που παρέλασαν από τότε στη μεγάλη οθόνη, ο Δρ. Γκογκόλ δεν είναι ακόμη ένας απ’ αυτούς. Είναι στην πραγματικότητα τραγικό θύμα μιας παράφορης αγάπης δίχως ανταπόκριση, μία από τις πιο συγκινητικές και την ίδια στιγμή νοσηρές περιπτώσεις «τρελού έρωτα».

Σε ένα ρόλο που τον στοίχειωσε για όλη σχεδόν την υπόλοιπη καριέρα του, ο Πίτερ Λόρε τον υποδύεται ντελιριακά, προκαλώντας ανάμεικτα συναισθήματα συμπάθειας, οίκτου και αποστροφής. Η λατρεία με την οποία κοιτά το κέρινο ομοίωμα της γυναίκας που τον σιχαίνεται είναι τρομακτική γιατί κατά βάθος είναι δίχως όρια ρομαντική. Και μέσα στο γοτθικό σκηνικό που ο ίδιος έχει στήσει μετατρέπεται σε μία αλαζονική ιδιοφυΐα που αυτοκαταστρέφεται από τη μοναδική της αδυναμία.