Κατά μια έννοια, οι ταινίες «οικονομικής φαντασίας» που γυρίζει τα τελευταία χρόνια ο αγέρωχος Κώστας Γαβράς, θα λέγαμε πως έχουν αποτελεσματικότερο πολιτικό λόγο από τις λεγόμενες πολιτικές που κάποτε γύριζε, κι ας μην έχουν στη βάση τους πραγματικά πολιτικά πρόσωπα ή αυθεντικά πολιτικά γεγονότα όπως εκείνες.

Τέτοιο είναι και το νέο του φιλμ, ένα θρίλερ «οικονομικής φαντασίας» καθόλου, όμως, μακριά από την τρέχουσα χρηματοπιστωτική πραγματικότητα, όπου στέλεχος γαλλικής τράπεζας, αφού κληρονομεί τη θέση της προεδρίας από τον θανόντα από καρκίνο τέως πρόεδρο, αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να διατηρήσει την καρέκλα του κόντρα στους συνωμότες του Διοικητικού Συμβουλίου που τον θεωρούν προσωρινό και αναλώσιμο και που θέλουν μια ώρα αρχύτερα να ξεπουλήσουν τον οργανισμό στους Αμερικανούς μετόχους... Στυγνότητα εναντίον στυγνότητας και διαπραγματευτικές μπλόφες τύπου παρτίδας πόκερ στο πλαίσιο ενός ευρύτερου καπιταλιστικού συστήματος με σταθερή αξία τη διαφθορά.

Μπορεί να μην πρωτοτυπεί ο 79χρονος σκηνοθέτης στα θέματά του, ιδίως τώρα που ανάλογες ταινίες αμφισβήτησης ξεπροβάλλουν από παντού, πάντως τα ενορχηστρώνει με ορμή και νεύρο νεανία και μέσα από ένα πανούργο συγκέρασμα του δραματικού με το σατιρικό και του ρεαλιστικού με το φαντασιακό, όπως είχε πριν από λίγα χρόνια κάνει και με το (στιβαρότερο και πιο πρωτότυπο) «Τσεκούρι».