Η αριστουργηματική ανάγνωση του Βρετανού Τζακ Κλέιτον στο «Στρίψιμο της Βίδας» του Χένρι Τζέιμς είναι μία από τις πιο σαγηνευτικές ασπρόμαυρες ταινίες που έγιναν ποτέ και αποτελεί ίσως την απόλυτη ιστορία φαντασμάτων, έστω κι αν μπορεί ταυτόχρονα να ειδωθεί ως μία ομιχλώδης σπουδή στην καταπιεσμένη σεξουαλικότητα της ηρωίδας.

Καθώς η νευρωτική, άπειρη γκουβερνάντα της Ντέμπορα Καρ αναρωτιέται αν τα δύο αγγελούδια που έχει αναλάβει έχουν καταληφθεί από το πνεύμα της νεκρής προκατόχου της και του διαβολικού εραστή της ή η φαντασία της τής παίζει ύπουλα παιχνίδια, ό,τι εκτυλίσσεται στη συνέχεια μοιάζει να επιτείνει βασανιστικά το παραπάνω δίλημμα.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, ο διφορούμενος ερωτισμός που ξαφνιάζει ακόμα και σήμερα, οι αινιγματικές φιγούρες των παιδιών και το βασίλειο της σκιάς που κυριαρχεί στο φωτισμένο με κεριά αχανές, βικτοριανό αρχοντικό, κάνοντάς το να μοιάζει με πολυτελές μαυσωλείο, αρκεί για να στείλει ρίγη στο εκστασιασμένο κοινό, που διχάζεται ανάμεσα στην εξαίσια ομορφιά της ταινίας και το νοσηρό περιεχόμενό της.