Καμία κατασκοπική ταινία δεν εξερευνά την ένταση μεταξύ επιθυμίας και καθήκοντος όσο το «Notorious», όπου τα απόρρητα σχέδια, οι δολοπλοκίες και η δράση δίνουν χώρο για την ανάπτυξη ενός αρχετυπικού -όσο και αρχετυπικά χιτσκοκικού- ρομάντζου. Η ξανθιά γυναίκα γίνεται έρμαιο των αποφάσεων του ισχυρού αρσενικού, που δεν μπορεί να αποδεχτεί τον έρωτά του για μία «ελευθερίων ηθών» γυναίκα. Καταπιέζοντας τα συναισθήματά του, οδηγεί το αντικείμενο του πόθου του, μαζοχιστικά σχεδόν, στα χέρια του θανάσιμου εχθρού του και, έτσι, ο Χίτσκοκ ξεδιπλώνει το καλύτερο σχέδιό του: το μοτίβο της εμπιστοσύνης -ποιος την έχει, ποιος δεν μπορεί να τη δώσει και ποιος επιφυλάσσεται- εξελίσσεται ευφυέστατα στο ναρκοπέδιο των κατασκοπικών παιχνιδιών. Ο Ντέβλιν διστάζει να εμπιστευτεί την Αλίσια, η Αλίσια αναζητά διακαώς την εμπιστοσύνη του Ντέβλιν για να αποτινάξει από πάνω της την αμαρτωλή ζωή και ο Αλεξάντερ κάνει το θανάσιμο λάθος να της δείξει εμπιστοσύνη, ενώ εκείνη θα τον προδώσει.
Ολο αυτό το αλισβερίσι καθιστά τον ερωτευμένο «κακό» που προδίδεται από την αγάπη του πιο συμπαθή από τον έντιμο πράκτορα που γίνεται νταβατζής της γυναίκας που αγαπά και σε αυτό το πανηγύρι εναλλαγής ταυτοτήτων, ρόλων και τακτικών, ο Χίτσκοκ παραδίδει μαθήματα σκηνοθεσίας. Σαν άλλος κατάσκοπος βρίσκει τρόπους να προσπεράσει τους περιορισμούς του κώδικα λογοκρισίας και βάζει τους πρωταγωνιστές του σε ρομαντικό τετ α τετ δυόμισι λεπτών, όπου φιλιούνται ξανά και ξανά, επειδή η επιτρεπόμενη διάρκεια παρουσίασης ενωμένων χειλιών ήταν τρία μόλις δευτερόλεπτα.
Με τον σπουδαίο Τεντ Τέτσλαφ πίσω από την κάμερα, ο Χίτσκοκ σκαρώνει το εμβληματικό μονοπλάνο της σκηνής του πάρτι, όπου η κάμερα εντοπίζει από ψηλά την Μπέργκμαν για να καταλήξει στο κλειδί -το οποίο λειτουργεί κυριολεκτικά και μεταφορικά- που κρατάει στο χέρι της. Πριν απ’ όλα όμως, το «Notorious» είναι το πρώτο, από μία σειρά φιλμ του Χιτς, που εγκαινιάζει το καμουφλάρισμα της κατασκοπικής πράξης σε μία μεταφορά για την παρακολούθηση, όπου το καθήκον και η αποστασιοποίηση έρχονται πριν από την ευαισθησία ή την οικειότητα.
Ακόμη κι αν δεν έχουν κατασκόπους, οι ταινίες του Χίτσκοκ μετά το «Νotorious» εγκυμονούν όλους τους κινδύνους και τις μεταφορές της «κατασκοπείας».
