Μετά το θριαμβευτικό ντεμπούτο του στο Φεστιβάλ Καννών, όπου κέρδισε τη Χρυσή Κάμερα για καλύτερο πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη, ο Αργεντινός Πάμπλο Τζιορτζέλι είδε την ταινία του, «Οι Ακακίες», να γυρίζει τα φεστιβάλ του κόσμου και να αποσπά εξαιρετικές κριτικές. Μιλήσαμε στον σκηνοθέτη και σεναριογράφο για το λιτό χαρακτήρα της ταινίας, την επιλογή των ηθοποιών και το επόμενό του βήμα στον κινηματογράφο.
Οι Ακακίες» έχουν πολύ λίγους διάλογους, θα μπορούσε να είναι μια βωβή ταινία. Ποια στοιχεία της θέλατε να τονίσετε με αυτήν την αφήγηση;
Η δημιουργία της ταινίας ήταν μια χρονοβόρα διαδικασία. Στην αρχή δεν ήταν καν μια ταινία του δρόμου. Μια μέρα, είδα μια εικόνα που με συγκίνησε: μια γυναίκα, μόνη με πολλές τσάντες, να περιμένει στην άκρη του δρόμου. Ήμουν σε ένα μικρό καφέ στην άλλη πλευρά του δρόμου, και περίμενε πολλή ώρα και δεν ήρθε κανείς…Μετά από αυτό έγραφα το σενάριο για περίπου δύο χρόνια. Η ταινία φαίνεται πολύ απλή και απέριττη, αλλά είναι πολύ δύσκολο να πετύχεις αυτήν την απλότητα και να προγραμματίσεις τις πρακτικές λεπτομέρειες. Η βασική πρόκληση για μένα ήταν το να αντισταθώ στους πειρασμούς και να συγκρατηθώ μέχρι το τέλος.
Οι «Ακακίες» είναι μια ταινία ηθοποιών και ήταν όλοι εξαιρετικοί. Μπορείτε να μας πείτε περισσότερα για την διαδικασία του κάστινγκ; Πώς καταφέρατε να βρείτε το αξιαγάπητο αυτό μωρό και να αποσπάσετε τέτοια πλάνα από αυτήν;
Αυτό το μωρό ήταν ένα θαύμα! Ήταν πολύ ξεχωριστή και το κατάλαβα μόλις την είδα. Όταν δε πρωτοβρέθηκε με τους ηθοποιούς, ήταν αμέσως σαν μια οικογένεια. Κανονίσαμε το γύρισμα γύρω από το πρόγραμμά της – απλά έπρεπε να έχουμε την κάμερα έτοιμη. [Όσον αφορά τους δύο ενήλικες πρωταγωνιστές], η διαδικασία πήρε πολύ χρόνο, ήταν απαραίτητο να κάνω καλές επιλογές γιατί είναι ένα από τα βασικά σημεία της ταινίας.
Για τι μιλά η ταινία;
Πρώτα απ’ όλα η ταινία είναι μια ιστορία για την αγάπη και ιδιαίτερα την πατρότητα, σαν ζήτημα με συγκινεί πολύ. Νομίζω ότι η ταινία γεννήθηκε σε μια στιγμή προσωπικής κρίσης και μοναξιάς. Ένα road trip είναι η καλύτερη αλληγορία για να πεις μια ιστορία για ένα εσωτερικό ταξίδι.
Το ντεμπούτο σας απέσπασε τη Χρυσή Κάμερα στις Κάννες και δέχθηκε κολακευτικές κριτικές παγκοσμίως. Ποια είναι τα μελλοντικά σας πλάνα; Σας κάνει πιο νευρικό για το επόμενό σας βήμα αυτή η επιτυχία;
Έχω ένα πρότζεκτ σε εμβρυακή φάση, τυχαίες σκέψεις προς το παρόν, περισσότερο μια αίσθηση παρά μια ιδέα. Την έμπνευση μού έχει δώσει η γιαγιά μου και η ιδέα για μια ιστορία που μιλά για τη σχέση ανάμεσα σε μια γιαγιά και τον 12χρονο εγγονό της, σε μια Ιταλική οικογένεια που ριζώνει στη γειτονιά της Λα Μπόκα του Μπουένος Άιρες, όπου γεννήθηκα και έζησα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου. Προς το παρόν ο τίτλος είναι «Mi abuela Julia» [«Η γιαγιά μου η Χούλια»] Όταν επιστρέψω στο Μπουένος Άιρες μετά τα ταξίδια μου σε διάφορα φεστιβάλ για τις «Ακακίες», θα κάτσω να το σκεφτώ και να γράψω, και θα δούμε αν αυτή η ιστορία θα γεννηθεί ή όχι.
Κωστής Θεοδοσόπουλος
Διαβάστε περισσότερα για την ταινία «Οι Ακακίες», που κυκλοφορεί στους κινηματογράφους από την One From the Heart, στο τεύχος του περιοδικού ΣΙΝΕΜΑ που κυκλοφορεί.
