Παρέα με δύο νέους συνεργάτες, ο πρόσφατα διαζευγμένος Ιθαν Χαντ, υπερπράκτορας της αμερικανικής παρακυβερνητικής οργάνωσης IMF, επιστρέφει στην ενεργό δράση, αναλαμβάνοντας να διεισδύσει στο Κρεμλίνο για να αποσπάσει τους κωδικούς εκτόξευσης μιας πυρηνικής κεφαλής. Όταν όμως το κτίριο... βομβαρδίζεται μυστηριωδώς και οι Ρώσοι κατηγορούν τους Αμερικανούς ως δράστες, αποκηρύσσεται από την υπηρεσία του. Μόνος, πλέον, με τη συνδρομή ενός κυβερνητικού αναλυτή ξεκινά έναν δικό του αγώνα να εντοπίσει τον πραγματικό δράστη - έναν παράφρονα επιστήμονα που σχεδιάζει να πυροδοτήσει τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο... Πιο «ψωμωμένο» σενάριο, πρέπει να δεχθούμε, είχαν οι περιπέτειες Τζέιμς Μποντ επί Ψυχρού Πολέμου.

Εώς και οι ψηφιακά σκιτσογραφημένες φιγούρες των υπερηρωικών «Απίθανων» του Μπραντ Μπερντ, πρώην καλλιτέχνη της Pixar που κάνει εδώ το ντεμπούτο του στη live action, πολύ περισσότερη υπόσταση είχαν. Όπως, λοιπόν, στα προηγούμενα φιλμ της σειράς, έτσι και στο «Πρωτόκολλο: Φάντασμα», το σενάριο είναι μονάχα το πρόσχημα για να στηθεί ένα ακροβατικό θέαμα εφάμιλλο των πιο ονομαστών... τσίρκων του πλανήτη.

Και, πράγματι, πολύ γρήγορα ξεχνάς για ποιον λόγο συμβαίνουν όσα εξωφρενικά συμβαίνουν στην ταινία, έτσι όπως αβίαστα σε απορροφούν οι συναρπαστικές σκηνές κυνηγητού (αναμφίβολα οι καλύτερες του φραντσάιζ, εκτεινόμενες από φυσικούς χώρους σε Κρεμλίνο και Βομβάη μέχρι το ψηλότερο κτίριο του κόσμου, το Μπουρτζ Χαλίφα στο Ντουμπάι), αποτέλεσμα του άψογου συγχρονισμού της πολυμήχανης σκηνοθεσίας με τις εκπληκτικές, για μια ακόμη φορά, σόλο και χωρίς συνδρομή κασκαντέρ, ικανότητες του (50άρη!) Τομ Κρουζ στην ακραία σωματική δράση. Είναι, βασικά, η παρουσία και η τόλμη του που σε κρατούν για πάνω από ένα δίωρο καρφωμένο στην οθόνη, ενισχυμένες από την επιμονή της ταινίας να λειτουργεί ως ένα χορταστικό κινηματογραφικό τσίρκο και τίποτα πάρα πάνω.

Ρόμπυ Εκσιέλ