Για τον καλύτερο ρόλο της καριέρας του διεκδικεί φέτος το Όσκαρ ο Τζορτζ Κλούνεϊ σε μια πολυεπίπεδη ταινία εξαιρετικής απλότητας και ακρίβειας. Και οι υπόλοιπες τέσσερις υποψηφιότητες της ταινίας, όμως, είναι απολύτως δίκαιες, ενώ το Όσκαρ σεναρίου θα είναι ένα από τα πιο σίγουρα στοιχήματα της φετινής απονομής. Οι λεπτές συναισθηματικές αποχρώσεις του (το έγραψε ο ίδιος ο Πέιν πάνω στο βιβλίο του Κάουι Χαρτ Χέμινγκ) είναι από μόνες τους ένα είδος σκηνοθετικής παρτιτούρας. Ο ρυθμός του είναι υπέροχος και οι χαρακτήρες τοποθετούνται αργά σαν ψηφίδες ενός μαγευτικού μωσαϊκού που αποκαλύπτει την αλήθεια, τον τρόμο, την μοναξιά και την αξιοπρέπεια της ανθρώπινης ύπαρξης.
Η ταινία θα μπορούσε να είναι ένα φτηνό μελόδραμα, είναι όμως μια υπέροχη κομεντί. Και μάλιστα απρόβλεπτη. Κάπου στη Χαβάη ένας άνδρας βλέπει την γυναίκα του να πέφτει σε κώμα και να αργοπεθαίνει μετά από ένα σοβαρό ατύχημα. Ετοιμάζεται να πουλήσει μια τεράστια παραθαλάσσια έκταση που ανήκει στην οικογένεια εδώ και δεκαετίες και προσπαθεί να φροντίσει τις δυο κόρες του- χωρίς να τα καταφέρνει και τόσο καλά. Μια από αυτές ερμηνεύεται από την εξαιρετική Σαϊλίν Γούντλεϊ, την αποκάλυψη της ταινίας. Η απουσία της από τις υποψηφιότητες των Όσκαρ είναι μια από τις μεγάλες φετινές αδικίες.
Το τοπίο της Χαβάης θα έπρεπε να είναι ιδανικό. Είναι ένας μή-χώρος, όπου η διασκέδαση, ο χορός και το σερφ αντικαθιστούν την πραγματικότητα. Κι όμως κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από την πραγματικότητα, ιδίως όταν αυτή εισβάλει στον προστατευμένο μη-χώρο της ζωής σου. Αυτό συμβαίνει στον Ματ Κινγκ (Κλούνεϊ) ο οποίος αναγκάζεται να επανατοποθετήσει τον εαυτό του και να ορίσει ξανά το παρελθόν, το παρόν και κυρίως το μέλλον του.
Μέχρι την στιγμή του ατυχήματος της γυναίκας του δεν άφηνε τις ουσιαστικές ερωτήσεις να ταράξουν την ζωή του. Τώρα το κάνει θέλοντας και μη. Από «εφεδρικός γονιός» πρέπει να αντιμετωπίσει την δύσκολη εφηβεία τους. Κι από γόνος μιας αριστοκρατικής οικογένειας εκατομμυριούχων που ετοιμάζονται να πουλήσουν την περιουσία τους για να γίνει ένα σύγχρονο ρεζόρτ, μετατρέπεται σε προστάτη της οικογενειακής και συλλογικής μνήμης.
Και μέσα σε όλη αυτή την αναταραχή μαθαίνει ότι η γυναίκα του τον απατούσε. Θα πρέπει να απαντήσει ένα ακόμη «γιατί», το οποίο στην ουσία δεν υπάρχει, και να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον εραστή της γυναίκας του. Μην περιμένετε όμως δραματουργικές εκρήξεις, θεαματικές ανατροπές και ερμηνευτικές επιδείξεις, διότι τα πάντα εδώ είναι χαμηλόφωνα και κινούνται στο πλαίσιο ενός αριστουργηματικού μέτρου. Οι λεπτομέρειες της καθημερινότητας είναι αυτές που δίνουν τον ρυθμό και δημιουργούν ένα εξαιρετικό περιβάλλον γνήσιων αισθημάτων και πολύπλευρων χαρακτήρων.
Είναι από τις ελάχιστες φορές στο σινεμά που νοιώθεις ότι χαμογελάς την στιγμή που τα μάτια σου βουρκώνουν και η ψυχή σου είναι ανάλαφρη.
Μην διανοηθείτε να το χάσετε!
Ορέστης Ανδρεαδάκης
