Πολλά είχαν γραφτεί για το πολυαναμενόμενο αυτό sci-fi γουέστερν με τον γελοίο τίτλο «Cowboys & Aliens». Θα κατρακυλούσε σε απύθμενα βάθη ανοησίας, στα πρότυπα του ανάλογα κυριολεκτικού «Snakes on a Plane», ή θα στεκόταν στο ύψος του, προσφέροντας ένα αξιοπρεπές ποτ πουρί κινηματογραφικών ειδών, αντίδοτο στη βαρεμάρα της μέινστριμ διασκέδασης; Απογοητευτικό όσον αφορά τις αυξημένες προσδοκίες, το «Cowboys & Aliens» βρίσκεται κάπου ανάμεσα.
Ικανότατος μπλοκμπαστεράς, ο Τζον Φαβρό («Iron Man») πλέκει με άνεση ένα ευέλικτο υβρίδιο που κρατά όλα τα βασικά χαρακτηριστικά και από τα δύο είδη. Όλα τα στερεότυπα της Άγριας Δύσης δίνουν εδώ το υποβλητικό παρών: από τον λιγομίλητο ξένο με το απλανές βλέμμα ως το υποφωτισμένο σαλούν και τα απειλητικά βλέμματα των κατοίκων. Και ο Φαβρό τα μπολιάζει με τη φασαριόζικη περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας χωρίς να παραμελεί το σκονισμένο φόντο της ιστορίας του. Αφιερώνει μάλιστα περισσότερο χρόνο και κόπο για να στήσει το ηλιοκαμμένο σκηνικό και τους αρχετυπικούς χαρακτήρες του απ’ ό,τι για να σκορπίσει το χάος της εξωγήινης εισβολής. Και οι ρόλοι του Ντάνιελ Κρεγκ και του Χάρισον Φορντ ως φτωχός και μόνος καουμπόι και αυταρχικός ζωοκτήμονας αντίστοιχα μοιάζουν κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα τους.
Ωστόσο, κάτι ουσιαστικό λείπει από το –κατά τα άλλα– ισορροπημένο μείγμα και αυτό είναι το χιούμορ, το αναρχικό άγγιγμα του (αυτο)σαρκασμού – σήμα κατατεθέν του Φαβρό, που έκανε τόσο ανεπιτήδευτα απολαυστικές τις δύο περιπέτειες του «Iron Man». Εδώ, ίσως παίρνει τον εαυτό του υπερβολικά στα σοβαρά, αγνοώντας κάθε κραυγαλέα ευκαιρία να διασκεδάσει με την υπερβολή του υλικού, που επιφυλάσσει ανίερες συμμαχίες ανάμεσα σε γυναικόπαιδα, Ινδιάνους Απάτσι και αδίστακτους ληστές που ενώνουν τις δυνάμεις τους απέναντι στον κοινό εχθρό από το έξω διάστημα. Ή να εκμεταλλευτεί περαιτέρω τον εξωφρενικό λόγο της εξωγήινης εισβολής και τον τρόπο απαγωγής τον γήινων με τα υπερσύγχρονα σκάφη, που ωστόσο πετούν hi-tech λάσα σαν να επρόκειτο για ζωοκλέφτες που αρπάζουν ατίθασα γελάδια.
Όπως και το πρόσφατο «Super 8», το «Cowboys & Aliens» βυθίζεται αύτανδρο στη σκιά της κληρονομιάς του (παραγωγού) Σπίλμπεργκ. Δίχως δική του προσωπικότητα, επιδεικνύει μία απαράδεκτη ατολμία που ναι μεν προφυλάσσει από κραυγαλέα στραβοπατήματα, την ίδια στιγμή όμως κρατά δέσμια μίας άνευ λόγου σοβαροφάνειας μία πολλά υποσχόμενη, θεότρελη ιδέα.
Θανάσης Πατσαβός
