Ασήμαντος Νεοϋορκέζος ερωτεύεται παθιασμένη ακτιβίστρια και για χάρη της γίνεται μέλος της Αντίστασης λιλιπούτειου λατινοαμερικάνου κράτους.

Επικίνδυνο να γράφεις για μια ταινία σαν τις «Μπανάνες». Ενδέχεται να κατηγορηθείς ως μαρτυριάρα. Είναι σαν να προσπαθείς να πείσεις ότι ξέρεις ένα φοβερό ανέκδοτο, χωρίς να αποκαλύψεις το punch-line. Γίνεται;

Γίνεται. Αν έχεις να κάνεις με καταιγισμό ανεκδότων, «ντοπαρισμένων» με πολιτικοκοινωνικές, υπαρξιακές, σεξουαλικές ή απλά σουρεαλιστικές σατιρικές σπόντες, όπως συμβαίνει με την τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του Αλεν (που εδώ παραδίδει και μια από τις πιο γάργαρες ερμηνείες του: γελάς μόνο που τον βλέπεις). Πώς γίνεται;

Μαρτυράς μόνο το ανέκδοτο - εισαγωγή του φιλμ: «Καλησπέρα. Ο Κόσμος των Σπορ βρίσκεται στη μικρή δημοκρατία του Σαν Μάρκος, από όπου θα σας μεταδώσουμε ζωντανά μια δολοφονία. Πρόκειται να σκοτώσουν των Πρόεδρο αυτής της πανέμορφης λατινοαμερικάνικης χώρας και να τον αντικαταστήσουν με στρατιωτική δικτατορία. Ολοι εδώ περιμένουν με ανυπομονησία. Ο καιρός αυτό το κυριακάτικο πρωινό είναι τέλειος... Είδαμε ήδη μια σειρά από πολύχρωμες διαδηλώσεις που ξεκίνησαν με τον παραδοσιακό βομβαρδισμό της Αμερικάνικης Πρεσβείας...».

ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ