Κάποιο λάθος έχει γίνει. Αυτή η ταινία φέρει την υπογραφή του πολυμήχανου Οζόν, αλλά τίποτα στην επιφάνειά της (γιατί περιεχόμενο δεν υφίσταται) δεν φέρει ίχνη από το δημιουργικό δαιμόνιο του. Εκείνο που είναι πανταχού παρών στα περισσότερο («Κάτω Από Την Αμμο», «5Χ2») ή λιγότερο («Η Πισίνα») πολύτιμα φιλμικά διαμάντια του και που έως τώρα πάντα γέμιζε με αποκαλυπτικούς ψιθύρους τις αισθήσεις του θεατή για το πόσο κωμικοτραγικά μυστηριώδης και ακαταμάχητα γοητευτική πόρνη είναι η ζωή.

Κανένα λάθος δεν έχει γίνει. «Τσιμπημένος» με το μυθιστόρημα της Βρετανίδας Ελίζαμπεθ Τέιλορ «Η Αληθινή Ζωή Της Εϊντζελ Ντέβερελ» (1957), ο Οζόν είχε μεγάλες προσδοκίες: ένα α λα «Οσα Παίρνει Ο Ανεμος» ρομαντικό έπος με μια αλά Σκάρλετ Ο Χάρα λατρευτή και ταυτόχρονα μισητή ηρωίδα. Δοκιμάζοντας όμως να κάνει την Εϊντζελ πιο συμπαθητική, απαρνείται την πικρή ειρωνεία με την οποία την αντιμετωπίζει η Τέιλορ. Την απογυμνώνει έτσι από όση δύναμη είχε ως χαρακτήρας και στερεί από το φιλμ του κίνητρο, προσανατολισμό και λόγο ύπαρξης. Το αποτέλεσμα δεν είναι ούτε καν μια κατά λάθος αστεία σαπουνόπερα, αλλά δύο κλεμμένες ώρες που προκαλούν μια βασανιστική απορία στην οποία αδυνατούν να δώσουν απάντηση: Πώς είναι δυνατόν μια τόσο εκνευριστικά ανόητη, ακαλλιέργητη, νευρωτική και αγενής κοπέλα να συναρπάζει τα πλήθη;

Ιωάννα Παπαγεωργίου