Ξεχασμένο στην εγκαταλελειμμένη, μετατρεμμένη σε σκουπιδότοπο, Γη ρομποτάκι συλλογής απορριμμάτων κρατά την Ιστορία της ανθρωπότητας ζωντανή, συλλέγοντας τα πιο αναπάντεχα σημαντικά απομεινάρια της. Ο έρωτας για μια απρόσμενη, εξ ουρανού επισκέπτρια θα το οδηγήσει στο παρόν των ξενιτεμένων δημιουργών του, όπου θα αγωνιστεί για να διαφυλάξει το μέλλον τους

Δεν είναι λίγοι οι εικονοπλάστες που μελετούν την εξάρτηση του ανθρώπινου είδους από τη ραγδαία εξελισσόμενη τεχνολογία-δημιούργημά του, για να αναρωτηθούν για τις πιθανές συνέπειές της στην καθημερινότητα του, αλλά και για το κατά πόσο είναι ικανή, ανάλογα με τη χρήση της, να το λυτρώσει ή να το καταδικάσει. Οι πιο πολυσυζητημένοι και αποκαλυπτικοί από αυτούς, που πέρασαν και στην άλλη μεριά του καθρέφτη για να ιχνηλατήσουν με τόλμη την επίδραση του ανθρώπου στα τεχνολογικά «πλάσματα», είναι οι Ρίντλεϊ Σκοτ («Βlade Runner»), Στάνλεϊ Κιούμπρικ (χάρη, άμεσα, στο «2001: Η Οδύσσεια Του Διαστήματος» και έμμεσα στο δια χειρός Σπίλμπεργκ «Α.Ι. Τεχνητή Νοημοσύνη»), Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ («Crash») και Τζέιμς Κάμερον («Ο Εξολοθρευτής 1 & 2»).

Το έργο και των τεσσάρων, λιγότερο ή περισσότερο προσιτό στο ευρύ κοινό, αισιόδοξο ή μη, μοιραία προφητικό, βαθιά υπαρξιακό, εξαιρετικά ενήλικο και ανοιχτό σε εποικοδομητικό διάλογο με τον θεατή, μπορεί να εκληφθεί ως αειθαλής και ανοχύρωτη άσκηση φιλοσοφίας. Το «Wall-Ε» είναι καθαρόαιμος απόγονος του. Σαφώς όμως, πιο... εξελιγμένος.

Οπως και κάθε άλλη σπουδαία ταινία που με τον καιρό αποδεικνύεται αγέραστη, κλασική και διαχρονική, το «Wall-Ε» ξεπερνάει τα όρια του κινηματογραφικού είδους στο οποίο ανήκει, επαναπροσδιορίζοντας τη δημοκρατικότητα της τέχνης του σινεμά. Απλό, λιτό και ολιγόλογο στην αφήγησή του μαγεύει τα παιδιά και συναρπάζει τους ενήλικους. Πλάθοντας έναν μηχανικό αλλά αληθινό ήρωα. Που είναι ένα ανέμελο, ελεύθερο παιδί και ταυτόχρονα ένα δέσμιο στη λειτουργία και στις δυνατότητες των οργάνων και των κυκλωμάτων του δημιούργημα. Που επαναστατεί ενάντια στους αγαπημένους αλλά αλαζονικά παραιτημένους γονείς - δημιουργούς του, ώστε να εκπληρωθεί και να γίνει με τη σειρά του δημιουργός - γονιός.

Και όλα αυτά όντας ένα φιλμ-τεχνολογικό πλάσμα που κρατά την Ιστορία του κινηματογράφου ζωντανή, εμπιστευόμενο παλιές, ξεχασμένες μεθόδους (στα πρώτα, αριστουργηματικά βουβά σαράντα λεπτά του). Η αγάπη για τον απρόσμενα γήινο «Wall-Ε» το φέρνει στο παρόν της τέχνης του σινεμά, απ όπου βλέπει ήδη καθαρά το μέλλον.

Ιωάννα Παπαγεωργίου