Απαράδεκτη διασκευή της τεράστιας θεατρικής επιτυχίας, που είτε είναι χειρότερη είτε είναι καλύτερη από την πρωτότυπη εκδοχή της, στη μεγάλη οθόνη δεν έχει καμία δουλειά να βρίσκεται. Ξεπεσμένη χίπισσα προσγειώνεται σε φανταστικό ελληνικό νησί (ολίγον από Σκόπελο με μια πρέζα Σκιάθου γαρνιρισμένη με Πήλιο), ζώντας μια δήθεν ειδυλλιακή ύπαρξη ως ιδιοκτήτρια πανσιόν.

Στην πραγματικότητα όμως είναι πνιγμένη στα χρέη και ο γάμος της μονάκριβης κόρης της έρχεται να της υπενθυμίσει ότι ήρθε η ώρα να τακτοποιήσει έναν ακόμη ανοιχτό λογαριασμό: να διαπιστώσει ποιος είναι ο πραγματικός της πατέρας! Αν η Mamma Mia ανέβηκε στο σανίδι με μοναδική φιλοδοξία να προσφέρει θεατρική στέγη στα τραγούδια των Abba, η κινηματογραφική βερσίον μάλλον ανήλθε στη μεγάλη οθόνη για να ικανοποιήσει τη ματαιοδοξία του Υπουργείου Τουρισμού. Γιατί μπορεί η Ελλάδα να είναι για μερικούς η ομορφότερη χώρα του κόσμου, αλλά αν συνεχίσει να φιλοξενεί τέτοιου είδους παραγωγές (Το Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι, My Life in Ruins), σύντομα θα είναι και η πιο κακόγουστη.

Ακόμα κι αν ανήκετε στην περιορισμένη αυτή κατηγορία Ελλήνων που αγαπούν τα μιούζικαλ, η θέα μαυροφορεμένων γιαγιάδων να χορεύουν Abba μάλλον δεν θα εμπίπτει στα άμεσα ενδιαφέροντά σας, ενώ οι τραγουδιστικές επιδόσεις της Μέριλ Στριπ θα σας δυσκολέψουν πάρα μα πάρα πολύ να τη συγχωρέσετε.

Δέσποινα Παυλάκη