Στην Αργεντινή, το μόνο πράγμα πιο επικίνδυνο από τα αυτοκινητιστικά ατυχήματα (πρώτη αιτία θανάτου στους Αργεντίνους κάτω των 35, όπως μας πληροφορεί ο Τραπέρο στην αρχή της ταινίας), είναι οι δικηγορίσκοι που κυνηγάνε τα ασθενοφόρα, προς αναζήτηση ευάλωτων θυμάτων. Ένα από αυτά τα αρπακτικά είναι και ο Σόσα, που δουλεύει για μια σπείρα "ληστών" ασφαλειών ενώ περιμένει να λήξει η προσωρινή ανάκληση του διπλώματός του. Όταν σε μία από τις νοσοκομειακές αποστολές του γνωρίζει την Λουχάν, όλα αλλάζουν, καθώς ερωτεύεται και αποκτά πλέον τον ηθικό αντίλογο στις έως τότε ασυνείδητες πράξεις του.

Ο Πάμπλο Τραπέρο, από τους πιο ταλαντούχους σκηνοθέτες της Αργεντινής, σε όλες τις ταινίες του φροντίζει να κρατάει το ρεαλιστικό περίβλημα σε κινηματογράφηση και διαλόγους, πετώντας με άνεση από είδος σε είδος. Ενώ η προηγούμενη ταινία του ήταν ένα δυνατό δράμα γυναικείων φυλακών ("Λεονέρα"), τώρα σκηνοθετεί αυτό το μοντέρνο θρίλερ, που ακροβατεί ανάμεσα στο σινεφίλ και το μέινστριμ. Ο Ρικάρντο Νταρίν, στον πρωταγωνιστικό ρόλο δίνει μια συγκλονιστική ερμηνεία που εκρήγνυται στην κορύφωση του δράματος, καθώς ενσαρκώνει έναν άνθρωπο που έχει βρεθεί παρά την θέλησή του σε έναν βίαιο κόσμο και, παρολαυτά, νιώθει εκεί ανεξήγητα οικεία. Αυτό είναι και το πιο δυνατό χαρτί του "Αρπακτικού": η γεφύρωση των αντιφάσεων. Πρόκειται για ένα θρίλερ με ψυχή και μια ερωτική ιστορία δίχως ελπίδα για happy end. Ακολουθεί τα ασθενοφόρα του Μπουένος Άιρες, τα ίχνη ανθρώπων σε πτώση, τα σημάδια μιας κοινωνίας σε διάλυση και αψηφά τις εύκολες κατηγοριοποιήσεις, παραμένοντας όμως σταθερά αληθινό και δυνατό.

Φαίδρα Βόκαλη