.ΒΣκηνοθετικό ντεμπούτο για την έως τώρα σεναριογράφο Μέισι Τατζεντίν (The Jacket, 2005), που ξεφεύγει από τις σεναριακές συμπληγάδες που θα μπορούσαν να την ρίξουν σε μια “εύκολη” ρομαντική κομεντί και χειρίζεται το υλικό της με διακριτικότητα και προσοχή. Πόσο λεπτή είναι η γραμμή ανάμεσα στην πίστη και την απιστία; Και πόσο διαφορετικό είναι το συναισθηματικό δέσιμο με ένα τρίτο πρόσωπο από μια σεξουαλική σχέση μαζί του; Αυτές οι ερωτήσεις αναδύονται και βουλιάζουν ξανά σε όλη τη διάρκεια του φιλμ, προσφέροντας περισσότερο τροφή για σκέψη παρά σίγουρες απαντήσεις.
Το φωτογενές καστ, εδώ κινηματογραφημένο υπέροχα σε Φιλαδέλφεια και Μανχάταν, είναι από μόνο του ένας αρκετά σοβαρός λόγος για να δει κανείς την ταινία. Ειδικά η σέξι Εύα Μέντες λάμπει σε έναν δραματικό ρόλο μακριά από τα κλισέ στα οποία την έχουμε συνηθίσει. Το καλογραμμένο σενάριο περισσότερο υπονοεί παρά “δείχνει” και η Τατζετίν ισορροπεί άψογα ανάμεσα στην καλογυαλισμένη, ανάλαφρη επιφάνεια και τους ανομολόγητους πόθους ενός καθαρά δραματικού έργου.
