«Πουτ δε κοτ ντάουν!» Αστυνόμος προς κλεφτοκοτά σε μία από τις πιο ευρηματικές κι αστείες διαφημίσεις των τελευταίων χρόνων. Με την υπογραφή του Γιώργου Λάνθιμου που μόλις επελέγη για τη χρυσή πεντάδα των ξενόγλωσσων Οσκαρ με τον «Κυνόδοντα».

Πολλά ακόμα σποτ μετρά το βιογραφικό του 38χρονου Αθηναίου. Και πολλά ακόμα θα μετρήσει πιθανότατα, αν κρίνει κανείς από τη συνήθη μοίρα των σκηνοθετών του τόπου μας, που, όπως και να έχει, θα πρέπει να πληρώσουν και το ενοίκιο. «Γιατί αν περιμένεις λεφτά από το σινεμά...», όπως ο ίδιος μας έλεγε με παράπονο πριν από μερικούς μήνες.

Για λεφτά δεν ξέρουμε, οι διακρίσεις πάντως, ήρθαν βροχή. Οχι ότι η «Κινέττα», η πρώτη σόλο σκηνοθετική του δουλειά μεγάλου μήκους, δεν είχε τη δική της εντυπωσιακή καριέρα στα Φεστιβάλ του κόσμου. Εδώ ωστόσο μιλάμε για ταχεία, ίσως και για ρεκόρ ελληνικού Γκίνες, στον χώρο της 7ης τέχνης. Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο αργεντίνικο Φεστιβάλ της Μάρ ντελ Πλάτα, νέου φιλμ στο Μόντρεαλ, κριτικής επιτροπής στο Σεράγεβο και την Καταλονία, Χάλκινο Αλογο στη Στοκχόλμη και πάει λέγοντας.

Κι όλα αυτά ως... ουρά στο Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο τμήμα «Ενα κάποιο βλέμμα» του Φεστιβάλ Καννών, όπου και πρωτοπαρουσιάστηκε ο «Κυνόδοντας» τον Μάιο του 2009. Χώρια η περσινή βροχή από βραβεία της δικής μας Ελληνικής Ακαδημίας, χώρια οι πωλήσεις του φιλμ για διανομή σε καμιά εικοσαριά χώρες του εξωτερικού, χώρια και τα 35.000 εισιτήρια που έκοψε στα μέρη μας, νούμερο εξαιρετικά σπάνιο για ένα ελληνικό έργο τόσο εξεζητημένο σε φόρμα και σκληρό σε θεματική (για όποιον θέλει να το ανακαλύψει, επανεκδίδεται τώρα, 14 μήνες μετά την πρώτη του προβολή).

Η υποψηφιότητα

Καλά όλα αυτά, αλλά και η υποψηφιότητα οσκαρική...; Βέβαια, από την ολιγομελή επιτροπή που προκρίνει τους τίτλους για την ξενόγλωσση πεντάδα, οι περισσότεροι είναι Ευρωπαίοι, εντεταλμένοι από την Ακαδημία για αυτήν συγκεκριμένα τη δουλειά (διπλάσιοι σε αριθμό από την αντιπροσωπεία της ίδιας της Ακαδημίας). Και πάλι όμως είναι να απορεί κανείς πώς μια ταινία που αποδομεί τόσο βίαια την έννοια της οικογένειας φιγουράρει στη λίστα μιας ογκώδους αμερικανικής οργάνωσης με μέσο όρο ηλικίας από άνω των 50, συνεπώς με γούστα κατά κανόνα συντηρητικά. Και να χαίρεται φυσικά.

Ο Γιώργος Λάνθιμος δεν είναι καθόλου καινούργιος. Από το 1993 κιόλας παράλληλα με τις σπουδές του στη Σχολή Σταυράκου, εργαζόταν ως βοηθός σκηνοθέτης του Λάκη Λαζόπουλου στη σειρά «Δέκα μικροί Μήτσοι» πριν προαχθεί από τον ίδιο τον Λαζόπουλο σε συν - σκηνοθέτη του στην κωμωδία «Ο καλύτερός μου φίλος» το 2000. Σε διεθνή Φεστιβάλ έχουν ταξιδέψει ακόμα δύο video dance δικής του υπογραφής («Private closet» και «Rape of Chloe»), ενώ έχει επίσης συνεργαστεί με το χοροθέατρο ΟΚΤΑΝΑ και τον Κωνσταντίνο Ρήγο σε μια σειρά μικρού μήκους φιλμ (για την παράσταση «5 εποχές») όπως και με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου και την Ομάδα Εδάφους. Και όλα αυτά, παράλληλα με τις κινηματογραφικές του δουλειές (του μικρού μήκους «Uranico disco» το 2001 «Κινέττα» το 2005) και τη θεατρική του πορεία.

Η ζωή πέρα...από τα Οσκαρ

Στη Νέα Σκηνή του Εθνικού σκηνοθετεί το «Πλατόνοφ» του Τσέχοφ που θα κάνει πρεμιέρα στις 10/2. Μοντάρει τη νέα του ταινία «Αλπεις» με ηρωίδα μια νοσηλεύ-τρια που αμείβεται από ανθρώπους που έχουν χάσει αγαπημένα τους πρόσωπα να παριστάνει τους εκλιπόντες!

Ρόμπυ Εκσιέλ

«Ο κινηματογράφος τον κέρδισε από το μπάσκετ»

Τη βραδιά των Οσκαρ θα την παρακολουθήσω στο σπίτι μου, εκτός αν με καλέσετε σε κανένα πάρτι Αυτήν τη φορά το «μήλο δεν έπεσε κάτω από τη μηλιά». Ο Γιώργος Λάνθιμος μπορεί να έκανε τα πρώτα του αθλητικά βήματα στο μπάσκετ, όπως ο πατέρας του, αλλά η καταξίωσή του ήρθε καλλιτεχνικά.

Για όσους δεν είναι μυημένοι στα αθλητικά, ο Αντώνης Λάνθιμος έγραψε ιστορία στο μπάσκετ (αλλά και στο βόλεϊ), με το Παγκράτι στις δεκαετίες ‘60-‘70. Χαρισματικός σκόρερ, είχε και εννιά συμμετοχές στην Εθνική ομάδα, με παρουσία στο Ευρωμπάσκετ του '65 στην Τιφλίδα. Δεν νιώθει έκπληξη για την εξέλιξη του Γιώργου και εξηγεί τον λόγο: «Παρότι ασχολήθηκε με ένα χώρο άγνωστο για μένα, διέκρινα το πάθος, την αγάπη και την αφοσίωση σ' αυτό που είχε επιλέξει να ασχοληθεί».

Ο Αντώνης Λάνθιμος θυμάται τα παιδικά χρόνια του γιου του. «Ηταν ένα ήσυχο και συνεσταλμένο παιδί που πήρε στην αρχή το μικρόβιο του μπάσκετ από μένα. Επαιξε και στην πρώτη ομάδα του Παγκρατίου όταν αυτό μετείχε στην Α1, αλλά το μπάσκετ ήταν απλώς μέρος της αθλητικής δραστηριότητάς του, χωρίς σκέψη για πρωταθλητισμό. Το πάθος του ήταν άλλο: η διαφήμιση. Ονειρό του ήταν να πετύχει στο τμήμα διαφήμισης που μόλις είχε δημιουργηθεί στο Πανεπιστήμιο. Δεν πέτυχε όμως στις εξετάσεις και πέρασε στο οικονομικό των ΤΕΙ. Ηταν έξω από τα νερά του. Τότε μου ανακοίνωσε ότι θέλει να πάει στη σχολή διαφήμισης. Η χαρακτηριστική του κουβέντα ήταν ότι "αν δεν κάνεις αυτό που αγαπάς δεν κάνεις τίποτα". Τ.Ε