Μια ημι-ψηφιακή απόπειρα με γήινες προθέσεις χαλάει την εξωτική συνταγή κι αντί για την παιδική περιπέτεια της χρονιάς (έχει άλλωστε και ολίγον από Ιντιάνα Τζόουνς) μας σερβίρει μια αλληλουχία λάθος επιλογών και επιπόλαιων αποφάσεων που σε κάνουν να αμφιβάλεις για την κριτική ικανότητα ανθρώπων που ως τώρα εμπιστευόσουν. Τι δουλειά έχει για παράδειγμα η Τζόντι Φόστερ πλάι στον Τζέραρντ Μπάτλερ σε ρόλο ρομαντικής ηρωίδας με παρεό; Γιατί ο σκηνοθέτης προτιμά να εξορίσει το στιβαρό ήρωά του στα ανοιχτά να συνομιλεί με ψηφιακό πελεκάνο, ενώ ο νευρασθενικός χαρακτήρας της Φόστερ αλωνίζει το νησί κάνοντας τον Ταρζάν; Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Ένας επιτυχημένος βιολόγος και η κόρη του ζουν σε έρημο νησί του Ειρηνικού αναζητώντας νέες ποικιλίες πλαγκτόν και αποφεύγοντας την πραγματική ζωή. Την ίδια στιγμή η Άλεξ Ρόβερ, υποχόνδρια συγγραφέας περιπετειών, αρνείται να βγει απ’ το διαμέρισμά της πολεμώντας τα φανταστικά μικρόβια με γενναίες ποσότητες απολυμαντικού σαπουνιού. Και οι δυο αποφεύγουν την πραγματικότητα, ο καθένας με τον τρόπο του. Μόνο που οι ανασφάλειες της Ρόβερ σύντομα να μεταφερθούν σε εξωτικό νησί, αφού η Νιμ, που είναι και φανατική αναγνώστρια, θα ζητήσει τη βοήθειά της όταν ο πατέρας της εξαφανίζεται στ’ ανοιχτά κατά τη διάρκεια επιστημονικής αποστολής.
Τα υπέροχα παράλια της Αυστραλίας σε ρόλο έρημου νησιού θυμίζουν λίγη από τη μαγεία της Γαλάζιας Λίμνης, αλλά τουλάχιστον εκεί οι ήρωες είχαν ο ένας τον άλλο για να ξεχνάνε τον πόνο τους. Η Νιμ αντιθέτως, παρόλο που έχει μπει ξεκάθαρα στην εφηβεία, δεν νιώθει κανένα ερωτικό σκίρτημα για οποιονδήποτε άλλο πέρα από το φανταστικό μιμητή του Ιντιάνα Τζόουνς που κατοικεί στα βιβλία της Άλεξ Ρόβερ και δεν θέλει κανέναν στο νησί, εκτός από τα ψηφιακή της ζωάκια. Τα αξιαγάπητα μηνύματα περί λογοτεχνίας και παιδικής ηλικίας και τον τρυφερό δεσμό που δημιουργεί κανείς με τα βιβλία του χάνεται στη μετάφραση, όπως ακριβώς και οι προθέσεις των δημιουργών για μια χορταστική παιδική περιπέτεια για όλη την οικογένεια. Προτείνω να νοικιάσετε ξανά το Parent Trap.
Δέσποινα Παυλάκη
