Σύνοψις ΙΙ- Θεολογίες στο Φιξ

17.10.2002
Σύνοψις ΙΙ - Θεολογίες είναι ο τίλτος της έκθεσης που φιλοξενείται στο Εθνικό Μουσέιο Σύγχρονης Τέχνης. Στόχος της έκθεσης είναι να αναδείξει με περιληπτικό τρόπο ουσιώδεις όψεις της σύγχρονης τέχνης, παρουσιάζοντας έργα της πιο πρόσφατης ελληνικής και παγκόσμιας καλλιτεχνικής παραγωγής, από τα οποία ορισμένα είναι παραγγελίες του ίδιου του Μουσείου.
&00 Σύνοψις ΙΙ - Θεολογίες είναι ο τίλτος της έκθεσης που φιλοξενείται στο Εθνικό Μουσέιο Σύγχρονης Τέχνης. Στόχος της έκθεσης είναι να αναδείξει με περιληπτικό τρόπο ουσιώδεις όψεις της σύγχρονης τέχνης, παρουσιάζοντας έργα της πιο πρόσφατης ελληνικής και παγκόσμιας καλλιτεχνικής παραγωγής, από τα οποία ορισμένα είναι παραγγελίες του ίδιου του Μουσείου.

Με τίτλο Επικοινωνίες, η πρώτη έκθεση της σειράς εξέτασε μέσα από οκτώ διαφορετικές καλλιτεχνικές προτάσεις την επίδραση των νέων τεχνολογιών (βίντεο, υπολογιστή και Ίντερνετ) στην επικοινωνιακή λειτουργία της σημερινής τέχνης, ειδικότερα σε ό,τι αφορά τον αφηγηματικό και διαδραστικό της χαρακτήρα.

Με τον υπότιτλο Θεολογίες, η δεύτερη Σύνοψη ανιχνεύει σχέσεις της σύγχρονης τέχνης με το θείο υπό την ευρύτερη έννοια και το θρησκευτικό φαινόμενο ως ιδιαίτερο βίωμα, δόγμα, λατρεία και εξουσία. Με εξαίρεση το περιορισμένο οπωσδήποτε και φορμαλιστικό κυρίως ενδιαφέρον ιστορικών πρωτοπόρων του μοντερνισμού (π.χ. Μαλέβιτς, Καντίνσκυ, Ματίς ή μεταγενέστερα Ρόθκο) για την θρησκευτική πνευματικότητα και τέχνη, είναι η πρώτη φορά που οι καλλιτέχνες έλκονται οπό το ανθρωπολογικό βάθος, το διαπολιτισμικό εύρος. αλλά και την υπερβατική, μυστική και ερωτική ως προς την κορυφαία της έκφανση, εμπειρία των θρησκειών.
Στη χρήση του όρου "θεολογίες" αντανακλάται η πολλαπλότητα των καλλιτεχνικών προσεγγίσεων. Η υιοθέτηση ενός αμιγώς θρησκευτικού όρου ελληνο-χριστιανικής προέλευσης και μάλιστα στον πληθυντικό αριθμό (θεολογίες αντί θεολογία) υποδηλώνει ακριβώς πολλούς και διαφορετικούς λόγους περί θεού ή/ και θεών. Για ποιόν θεό ή θεούς μιλάνε τα "θεολογούντα" έργα οπωσδήποτε έμμεσα και υπαινικτικά, ή ποιες ακριβώς έννοιες, μεταφορές και βιώματα επενδύουν στον όρο αυτό, μένει να διερευνηθεί.

Η έκθεση συγκεντρώνει δώδεκα έργα (εγκαταστάσεις, βιντεοεγκαταστάσεις, γλυπτά) ισάριθμων καλλιτεχνών, όπως οι Δημήτρης Αληθεινός, Μάριος Σπηλιόπουλος, Ghada Amer, Diane Gromala και Yacov Sharir, Mariko Mori, Shirin Neshat, Egle Rakauskaite, Bill Viola, Maaria Wirkkala, Sergei Shutov, Jalal Toufic, Vadim Zakharov.