&00 Οι θαυμαστές του τον χαρακτηρίζουν "απροσδιόριστο" ή "αινιγματικό". Οι πίνακές του με τα ζεστά τροπικά μπλε, πορτοκαλί και βαθιά κόκκινα είναι "λαχταριστά όμορφοι", μοιάζουν να ξεκινούν με στόχο να καταρρίψουν τις προσδοκίες. Ο λόγος για τον Stephen Chambers, έργα του οποίου εκθέτονται στο Μουσείο Φρυσίρα από τις 9 Οκτωβρίου έως τις 8 Δεκεμβρίου.

Ο Βρετανός τεχνοκριτικός Martin Gayford αναφέρει σχετικά ότι "ο Champers είναι μη μέλος ακόμη και του μη κινήματος της Brit Art ή των Young British Artists -που χαρακτηρίζονται από κάποιο συγκεκριμένο στιλ, αλλά και από μία κοινή φάση. Παρ 'όλα αυτά χτίζει αθόρυβα τη φήμη του, ως ένας από τους πιο εντυπωσιακούς και πρωτότυπους Βρετανούς καλλιτέχνες κάτω των 50 ετών. Είναι ωστόσο ένας καλλιτέχνης τον οποίο οι θαυμαστές του συνήθως χαρακτηρίζουν "απροσδιόριστον" ή αινιγματικό. Αυτό βέβαια είναι καλό: η τέχνη δεν πρέπει να είναι εύκολη ούτε στην ταξινόμηση ούτε στην ερμηνεία της. Οι πίνακες του Champers μοιάζουν να ξεκινούν με στόχο να καταρρίψουν τις προσδοκίες. Κατ' αρχήν είναι λαχταριστά όμορφοι, καθώς ο Champers έχει μια απόλυτα προσωπική και ποιητική αίσθηση του χρώματος.

Η επιμελήτρια της έκθεσης, Αννα Πρίντεζη, σχολιάζει για τον Chambers: "Με την πρώτη ματιά, οι πίνακες του Chambers μάλλον εντυπωσιάζουν με τη σαγηνευτική τους ομορφιά. Πέρα όμως από αυτήν ακριβώς τη γοητεία των χρωμάτων, η ζωγραφική του φαίνεται να κρατά μυστικά" Σουρεαλισμός αλλά και παραστατικότητα, αφαιρετικό αλλά και προφανές, επιφανειακή καλαισθησία αλλά και αίνιγμα. Τα έργα του Stephen Champers φαίνονται να ισορροπούν συνεχώς ανάμεσα σε θέση και άρση...

Ο ίδιος ο καλλιτέχνης, αναφερόμενος στον τίτλο της έκθεσής του "Eye to Eye" εξηγεί πως προσπαθεί να αποδώσει "ένα είδος σιωπηρού διαλόγου. Συχνά οι μύτες και τα στόματα παραλείπονται. Την πρώτη φορά που συνέβη αυτό δεν ήταν συνειδητή απόφαση. Απλώς μου φάνηκε αρκετό. Ηταν μια πρόσκληση για οπτική επαφή, χωρίς λόγια..."

Ο Βρετανός ζωγράφος αρέσκεται να απεικονίζει ονειρικές και ψυχικές καταστάσεις. Τα δυνατά του χρώματα δεν είναι παρά η πρόφαση, ένας ευφημισμός για να ξορκιστεί έτσι η φρίκη που μπορεί να κρύβει η καθημερινότητα, τα υπαρξιακά αδιέξοδα ενός ανθρώπου του σήμερα.
Τα ιδιότυπα, αινιγματικά ανθρωποειδή του με τις κινήσεις και τα βλέμματά τους αποπνέουν μια σιωπηρή ανησυχία, μοιάζουν να βιώνουν στο εσωτερικό ενός βυθού πόυ αλλάζει συνεχώς χρώματα. Κοιτάζοντας το θεατή πρόσωπο με πρόσωπο ή καλύτερα "μάτι με μάτι" όπως προτιμά ο ίδιος ο καλλιτέχνης, αναπτύσσουν μαζί του μια "ασκαρδαμυκτί συνομιλία", με ένα δικό τους τρόπο επικοινωνίας.

Τα έργα που εκθέτονται στο Μουσείο Φρυσίρα ανήκουν στην εικαστική δημιουργία του Chambers την περίοδο 1987 - 2002.