Το βιβλίο του Μάνου Στεφανίδη "Μικρή Πινακοθήκη. Πρόσωπα, κρίσεις και αξίες της νεοελληνικής τέχνης" είναι μια συλλογή από κείμενα και φωτογραφίες που συνιστούν στο σύνολό τους μια αναδρομή στους σημαντικότερους εικαστικούς σταθμούς της νεοελληνικής τέχνης, στα πρόσωπα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της καλλιτεχνικής δημιουργίας του νεότερου ελληνισμού και στις τεχνοτροπικές, υφολογικές και θεματικές επιλογές που ανέδειξε η νέα ελληνική τέχνη, με κύριο σημείο αναφοράς τη ζωγραφική.

H "Μικρή Πινακοθήκη" διατρέχει την εικαστική έκφραση της πατρίδας μας από την παλιγγενεσία μέχρι σήμερα, προτείνοντας δημιουργούς, δημιουργήματα, ιδέες και πάθη ιδεών.
Η διαδρομή στηρίζεται στις προσωπικές επιλογές και ανάγκες αναγνωρίζοντας ότι επίσημη ιστορία είναι η ομολογημένη αδυναμία μας να αναστήσουμε το παρελθόν και ίσως και γι΄αυτό μας αρκεί το φάντασμά του. Ιστορία, εν τέλει, είναι η δυνατότητα να ψιθυρίσουμε την προσωπική μας ιστορία στο αυτί της αιωνιότητας. Κι αυτή, αν θέλει, ας ακούσει. Ιστορία επίσης μπορεί να είναι ό,τι μένει αφού τελειώσουν οι αφηγήσεις ή τα δράματα των δημιουργών που απαιτούν να γραφτεί η ιστορία τους καθ΄υπαγόρευσιν. Ίσως όμως να ισχύει και με την Ιστορία ό,τι ισχύει και με τον έρωτα: η αληθινή του απόδειξη αρχίζει μόλις ολοκληρωθεί η ερωτική πράξη.

Ο συγγραφέας σημειώνει: "Συχνά τα κείμενά μου, λένε, τα χαρακτηρίζει οργή. Εύχομαι να πρόκειται για έντιμη οργή. Είναι βέβαιο πάντως ότι η τέχνη, αλλά και η καθημερινότητά μας γίνονται πιο καθαρές μέσω της οργής, καθώς πρόσωπα και πράγματα υποχρεώνονται να δείξουν τον εαυτό τους. Πόσο μάλλον που για να διεκδικήσουμε με πειθώ ό,τι αγαπάμε πρέπει πρώτα να καταθέσουμε τι μισούμε. Η ζωντανή τέχνη, πάλι, ανέκαθεν ήταν παιδί της ρήξης το τέκνο της οργής. Ακόμη και σ΄αυτήν την εδώ τη γωνιά της γης, όπου συντηρητισμός και μετριότητα βασιλεύουν, η τέχνη και οι άνθρωποί της εγκαίρως χλεύασαν την εξουσία και τους μηχανισμούς της. Στον τόπο μας πάντως, προτού διεκδικήσουμε το δικαίωμα της πρωτοπορίας, υποταχθήκαμε στην αυθεντία του ακαδημαϊσμού και στο μέσο γούστο. Και όμως, υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις. Υπάρχει μια τέχνη της ελπίδας και της αξιοπρέπειας. Θέλετε να τη γνωρίσετε;"
Ο Μάνος Στεφανίδης σπούδασε αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συμμετείχε στις ανασκαφές στις Μυκήνες και τη Μεσσηνία. Από το 1980 υπηρετεί ως επιμελητής στην Εθνική Πινακοθήκη, ενώ το 1992 ανέλαβε υπεύθυνος του Παραρτήματος της Πινακοθήκης στην Κέρκυρα. Το 1990 ήταν ο Έλληνας εκπρόσωπος στη Biennale της Βενετίας. Από το 1985 είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης.
Έχει διδάξει σε πολυάριθμα σεμινάρια σε ελληνικά πανεπιστήμια, ενώ από το 1990 διδάσκει ιστορία της τέχνης στην ΑΚΤΟ και τη Σχολή Ξεναγών. Έχει επιμεληθεί πολλά άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά, έχει εκδώσει αξιόλογες μελέτες και έχει προσκληθεί κατ΄επανάληψη για διαλέξεις στο εξωτερικό.
Το 2000 ανέλαβε τη διεύθυνση του Μουσείου Φρυσίρα. Έχει παρουσιάσει εκπομπές και ντοκιμαντέρ με εικαστικά θέματα στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο, ενώ το 2001 κυκλοφόρησε το δίτομο έργο του, Ελληνομουσείον: έξι αιώνες ελληνική ζωγραφική.

Εκδόσεις Καστανιώτη
Συγγραφέας: Μάνος Στεφανίδης
Τίτλος: Μικρή Πινακοθήκη. Πρόσωπα, κρίσεις και αξίες της νεοελληνικής τέχνης.
Σελίδες: 300
ISBN:960-03-3252-5