Δεν έχει κλείσει ακόμα τα 35 του χρόνια και όμως έχει καταφέρει να αποσπάσει βραβεία για τις ερμηνείες του -ανάμεσά τους το «Δημήτρης Χορν»- μα και διθυραμβικές κριτικές για τις επιδόσεις του.
Ο Χρήστος Λούλης έχει πετύχει ζηλευτές «νίκες» σε έργα του κλασικού και του σύγχρονου ρεπερτορίου κι έχει εντυπωσιάσει και στο αρχαίο δράμα στην Επίδαυρο, ενώ έχει συνεργαστεί με πολλούς από τους επιφανέστερους σκηνοθέτες μας. Μπορεί να μπήκε στο θέατρο για να βρίσκεται ανάμεσα σε ωραίες γυναίκες και για να ποζάρει σε φωτογραφήσεις για εξώφυλλα, στη διαδρομή όμως και στα χιλιόμετρα που... έκαψε στο σανίδι, ένιωσε τη μέθεξη που προσφέρει η τέχνη. Αφησε τον στίβο, το μπάσκετ, το καράτε και το κολύμπι και... βούτηξε στα βαθιά νερά του θεάτρου, κερδίζοντας μετάλλια ανάλογα μ’ αυτά των πρωταθλητών της κολύμβησης.
«ΜΠΗΚΑ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΚΟΜΕΝΕΣ!»
Εχει πετάξει τη μαύρη βελούδινη μπέρτα που έντυνε το γυμνό κορμί του λίγο μετά που είχε μείνει εκτεθειμένο στα φώτα μα και στα μάτια των θεατών της Κεντρικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου και με αφορμή την «Φρεναπάτη» του Κορνέιγ που πρωταγωνιστεί μου μιλά για το έργο, τον ρόλο, τον νέο ρόλο του στον «Σιρανό ντε Μπερζεράκ», το όχι που είπε στο «Νησί», το «Μάστερ σερ» που τον συγκινεί και για το «Μπιγκ Μπράδερ» που τον αηδιάζει, την οικονομική κρίση που αναμενόταν να έρθει, το καλάμι που καβάλησε μικρότερος.
Χρήστος Λούλης... χειμαρρώδης όσο ποτέ. Ο κατά γενική ομολογία καλύτερος ηθοποιός της γενιάς του, τα λέει όλα!
Ο Δημήτρης Μαυρίκιος που σκηνοθέτησε τη «Φρεναπάτη», τη χαρακτηρίζει ύμνο στην αγάπη. Τονίζει μάλιστα πως πρόκειται για «μια κορυφαία μαρτυρία για τη δύναμη της τέχνης και της ομορφιάς, που δεν φιμώνεται από καμιά εξουσία, γονική ή άλλη»...
Με συνάρπασε από το πρώτο διάβασμα το έργο αλλά και η διαδρομή του Κλίνδωρα που «ντύνομαι». Είναι ένας εξεγερμένος νεαρός που μην αντέχοντας άλλο την αυταρχική καταπιεστική μητέρα του δραπετεύει προς το άγνωστο, αναζητώντας την τύχη του. Τον βλέπουμε λοιπόν να ψάχνει, να ψάχνεται, να ζει περιπέτειες, να αποκτά εμπειρίες, να γνωρίζει τον έρωτα, την ηδονή, την τέχνη... Η μάνα του τον ψάχνει για δέκα ολόκληρα χρόνια και τον βρίσκει στη σκηνή ενός θεάτρου να προστατεύεται από έναν υπερήλικα ηθοποιό - μάγο που υπερασπίζεται την τέχνη του αληθινού θεάτρου.
Ο Κλίνδωρας μοιάζει να έχει πολλά διαφορετικά επίπεδα...
Πιστεύω ότι είναι ο ορισμός του ηθοποιού - μια και αυτός δεν έχει σαφή προσωπικότητα, είναι... λίγο από όλα, αν θέλεις. Είναι και κωλόπαιδο, είναι και ήρωας, είναι και ευαίσθητος, είναι και αναίσθητος. Εχει πλάκα, είναι και συγκινητικός. Είναι... όλα και η προσπάθειά μου αυτή ήταν να φωτίσω όλες τις διαφορετικές πτυχές του...
Πόσο... «λίγο από όλα» είσαι εσύ Χρήστο; Πόσα είσαι, όλα;
Πολύ! Είμαι λίγο από όλα -και καλό αλλά και κακό παιδί- πιο παλιά ήμουν περισσότερο κακό [γέλια], αλλά μεγαλώνοντας διορθώθηκα. Ετσι δεν λένε; Οτι, όταν ωριμάζεις, γίνεσαι και καλύτερος άνθρωπος; Συντέλεσαν πολύ σ’ αυτό οι εμπειρίες που απέκτησα κάνοντας θέατρο - όχι από ρόλους, έργα, βιβλία και τέτοιες «παπαριές».
Από τη συναναστροφή μου με τους ανθρώπους του θεάτρου - με καλές και με δύσκολες στιγμές.
Από τα χρόνια που ήσουν στη δραματική ακόμα σχολή του Θεάτρου Τέχνης, θυμάμαι ότι γινόταν μεγάλος θόρυβος γύρω από το όνομά σου και αποτελούσες μήλο της Εριδος για όσους σε διεκδικούσαν για δουλειές τους. Σου δόθηκαν ρόλοι μεγάλοι με το καλημέρα, έκανες μεγάλες επιτυχίες από πολύ μικρός, δούλεψες με τους καλύτερους σκηνοθέτες - ηθοποιούς. Υπήρξε κάποια στιγμή που να έχασες το μέτρο σε όλο αυτό;
Εννοείς αν καβάλησα το καλάμι; Το καβάλησα πολύ [γέλια]. Ηρθαν όλα με... το καλημέρα που λες κι εσύ.Συνεργασίες και ρόλοι, επιτυχία, χειροκρότημα, κριτικές. Πώς να μην καβαλήσω το καλάμι;
Ημουν ένας φιλόδοξος πιτσιρίκος που είδε όλα τα φώτα να στρέφονται πάνω του - και ναι, το έχασα το μέτρο... Και το αποζητούσα να πάρω τους προβολείς πάνω μου... Ο λόγος που μπήκα στο θέατρο ήταν πολύ «ρηχός».
Πες μου ότι το έκανες ακολουθώντας ένα κορίτσι όπως άλλοι;
Οχι ένα κορίτσι, πολλά [γέλια]. Μου άρεσε αυτό το... παιχνίδι, οι φωτογραφήσεις, τα δημοσιεύματα. Μπορεί να στα γκρεμίζω όλα, αλλά δεν μπήκα στο θέατρο για την τέχνη. Αλλο αν μετά με κέντρισε το να υπάρχω σε αυτήν, να γίνομαι ρόλοι, να πλουτίζω από συνεργασίες και εμπειρίες, να μαθαίνω για τη ζωή από τη σκηνή. Τότε έκανα θέατρο για τις γκόμενες!
Αλλος στη θέση σου δεν θα το παραδεχόταν χαλαρά αυτό...
Δεν μ’ αρέσει να κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου. Σου λέω γιατί μπήκα στο θέατρο. Μπήκα σε αυτό λόγω ματαιοδοξίας.
Ασχολιόσουν πολύ με τον αθλητισμό πριν κάνεις θέατρο, έτσι;
Ναι. Εκανα στίβο, κολύμπι, έπαιζα μπάσκετ, καράτε. Μ’ άρεσε πολύ να ‘χω επαφή με το σώμα μου, να φροντίζω γι’ αυτό πολύ.
Από τα νερά της πισίνας, στα βαθιά νερά του θεάτρου. Αλλο... κολύμπι απαιτείται εκεί. Και υπάρχουν και εκεί μετάλλια...
Υπάρχουν ναι, αλλά την επόμενη μέρα, πρέπει να βουτήξεις ξανά, να κολυμπήσεις ακόμα πιο άρτια - να μην επαναπαυτείς...
Πολλές φορές, όπως τώρα, πρέπει να είσαι σε μια... διαδρομή στην πισίνα με τη «Φρεναπάτη» -και να περνάς χωρίς ανάσα σε μια άλλη- για το «Σιρανό ντε Μπερζεράκ» που ετοιμάζετε για τα μέσα Δεκεμβρίου με τον Νίκο Καραθάνο. Εξοντωτικό;
Εξοντωτικό και συνάμα πολύ ενδιαφέρον. Πρόβες το πρωί για το έργο του Ροστάν ως Κριστιάν και έπειτα παραστάσεις στη Φρεναπάτη ως Κλίνδωρας. Μια «τρέλα» γοητευτικότατη.
Ο Κριστιάν είναι ο πολύ ωραίος που δεν ξέρει να μιλάει και που προσπαθεί να κερδίσει το αντικείμενο του πόθου του, τη Ρωξάνη, μέσα από στίχους που φτιάχνει γι’ αυτόν ο Σιρανό...
Δεν είναι χαζός ο Κριστιάν. Είναι έξυπνος, απλώς δεν ξέρει να μιλά επιτηδευμένα ή ποιητικά. Εχει καθαρά αισθήματα, είναι ερωτευμένος με τη Ρωξάνη. Ενα απλό λαϊκό παιδί που ‘χει αγαπήσει πολύ. Της λέει «Σ’ αγαπώ». «Μα πες μου και κάτι άλλο», του λέει εκείνη. «Σ’ αγαπώ, τι άλλο»; Θέλει και... κάτι άλλο. Είναι αγαθός, καλόπιστος, με καλή καρδιά, με αρετή, ανδρεία και την αγαπά, αλλά εκείνη θέλει κάτι άλλο. Θέλει και κάτι παραπάνω.
Θέλει το... παραμύθι και το θέλουν οι περισσότερες γυναίκες.
Ολες, τι οι... περισσότερες; Μόνο παραμύθι θέλουνε!
Γιατί δεν τους αρκεί ένα ντόμπρο και καθαρό «Σ’ αγαπώ»;
Γιατί χρειάζονται και το ... σκηνικό τους, τις μουσικές τους, τους φωτισμούς τους, τα ωραία επιτηδευμένα λόγια. Θέλουν να φτιάχνουν γύρω τους μια ωραία εικονική πραγματικότητα.
Καθόμαστε εμείς τώρα σ’ αυτό το καφέ, σε ένα τραπεζάκι, με δύο καφέδες και φυτά δίπλα μας. Αυτές θέλουν το τραπέζι να είναι... δεκαπέντε μέτρα, τα φυτά να είναι εξωτικά, οι κούπες μοναδικής αισθητικής. Θέλουν τον σύντροφό τους ιδανικό και τη φωλιά τους, ιδανική φωλιά. Για αυτό και... τρώνε τα μούτρα τους πιο άσχημα, όταν... προσγειώνονται ανώμαλα.
Το «Σ’ αγαπώ» το λες φέτος στη γυναίκα σου Εμιλυ Κολιανδρή από σκηνής μιας και συμπρωταγωνιστείτε στη «Φρεναπάτη»...
Δεν της το λέω μόνο στη σκηνή. Χαίρομαι όμως που της το λέω και σ’ αυτήν - είχαμε καιρό να δουλέψουμε μαζί, από το έργο «Οι σχέσεις του κύριου Πίτερς», όπου γνωριστήκαμε.
Παιδί πότε θα κάνετε; Περνάει ο καιρός, το ξέρεις καλά αυτό.
Τι εννοείς; Οτι με πήραν τα χρόνια; Θέλουμε πολύ ένα παιδί και είναι σ’ αυτά που ονειρευόμαστε, αλλά τρέχουμε και οι δύο μας πολύ. Θα γίνει πάντως κάποια στιγμή. Το λαχταρώ.
Να γυρίσουμε στο θέατρο. Υπάρχουν ρόλοι που λαχταράς;
Ο Αμλετ είναι ένας ρόλος που θα ήθελα να παίξω, όπως και ο Ριχάρδος ο 2ος, αλλά ξέρεις τι έμαθα στη μέχρι τώρα πορεία μου στο θέατρο; Οτι σημασία δεν έχει τι ρόλο παίζεις, αλλά πού τον παίζεις και με ποιους - σε τι συνθήκες.
Τι άλλο «μαγειρεύεις» επαγγελματικά; Κάνεις ταινίες μαθαίνω
Εκανα δύο ταινίες που μου άρεσαν πολύ και που ακόμα δεν έχει προγραμματιστεί πότε θα βγουν... Πρόκειται γι’ αυτή του Παναγιώτη Φαφούτη που λέγεται «Παράδεισος» και αυτή του Μενέλαου Καραμαγγιώλη που ακούει στον τίτλο «J. A. C. E»...
Μου αρέσει το «Μάστερ σεφ», ξεφτίλα το «Μπιγκ Μπράδερ»
Εκτός τηλεόρασης φέτος από θέση κι από άποψη ή έτυχε;
Μα δεν γίνονται πια σειρές, το βλέπεις! Μου έγινε μια πρόταση δελεαστική να παίξω έναν βασικό ρόλο στο «Νησί», που μ’ αρέσει πολύ και το βλέπω, αλλά δυστυχώς οι χρόνοι μου δεν μου το επέτρεψαν να το κάνω. Είχα κλείσει δύο θεατρικές δουλειές για το Εθνικό και είπα τελικά το «Οχι».
Πες μου τι άλλο βλέπεις πέρα απ’ το «Νησί»;
Το «Μάστερ σεφ»... Με συγκινεί ο τρόπος που ετοιμάζουν τα πιάτα τους: με φροντίδα, με προσοχή, με μεράκι. Τους αφορά να φτιάξουν μια εύγευστη συνταγή όχι να επιδειχτούν οι ίδιοι όπως συμβαίνει σε άλλα ριάλιτι. Είδα μια φορά αυτό το... ανοσιούργημα το Μπιγκ Μπράδερ - το απόλυτο τίποτα, η απόλυτη... ξεφτίλα.
Ειδήσεις βλέπεις; Αυτό το θρίλερ της κρίσης σε φρικάρει;
Με φρικάρει απίστευτα. Σου κόβουν την ανάσα και τα πόδια αυτές οι ειδήσεις - θρίλερ. Την ξέρουμε την κρίση, τη νιώθουμε, τη βλέπουμε. Γιατί πρέπει να φτιάχνουν σκηνικό φόβου πάνω σ’ αυτή; Είναι αρκετά φοβιστική και από μόνη της.
Πες μου, το περίμενες ότι θα σκάσει τέτοια... βόμβα ξαφνικά;
Ποιος νοήμων άνθρωπος δεν το περίμενε; Βλέπεις τόσους... κλέφτες γύρω σου, βλέπεις τόση ρεμούλα και τόση διαπλοκή και δεν μυρίζεσαι ότι θα ‘ρθει η ώρα της κρίσης;
Απ’ την άλλη δεν μπορεί να παραμυθιάζεσαι ότι σ’ αγαπούν οι Γερμανοί, οι Γάλλοι κ.λπ. Ερχεται η στιγμή που δεν μπορείς και σε πατάνε! Γιατί να μας εντυπωσιάσει αυτό; Ηταν φυσικό να συμβεί...
«Δεν μ’ αρέσει να κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου. Μπήκα στο θέατρο λόγω ματαιοδοξίας», λέει ο Χρήστος Λούλης.
ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ
Η «Φρεναπάτη» του Πιερ Κορνέιγ φιλοξενείται στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρίκιου. Πλάι στον Χρήστο Λούλη παίζουν οι Εμιλυ Κολιανδρή, Γιάννης Βογιατζής, Εύα Κοταμανίδου κ.ά.
Βασίλης Μπουζιώτης
[email protected]
