Ένας χορτοφάγος καρχαρίας και μια ντομάτα καμικάζι... είναι μερικοί μόνο από τους νέους φίλους του Τεμπέλη Δράκου, είναι μερικοί μόνο απο τους νέους ήρωες του Γιώργου Χατζηπιερή που μας έκανε την τιμή αυτής της συνέντευξης.
Ο κ.Χατζηπιερής επέστρεψε στη δισκογραφία με 15 ολοκαίνουργια τραγούδια για μικρά και "μεγάλα" παιδιά, με τις φωνές ερμηνευτών όπως ο Διονύσης Σαββόπουλος, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, η Έλλη Πασπαλλά, η Μελίνα Κανά, ο Φοίβος Δεληβοριάς, και με ήρωες ...έναν κόκορα που ξυπνά σε άδειο κοτέτσι και ψάχνει να βρει τις κότες του, ένα χορτοφάγο καρχαρία, μια αλεπού που της αρέσουν τα πανηγύρια, ένα δέντρο που πάνω του φωλιάζουν καλαμάρια κι αστακοί, μια ντομάτα καμικάζι...
Είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις καλλιτεχνών με τους οποίους μία συνέντευξη δεν είναι ποτέ αρκετή... Απολαύστε τον δημιουργό των πιο φανταστικών (και με τις δύο έννοιες) παιδικών ιστοριών, σε μία αποκλειστική συνέντευξη για το www.e-go.gr.

Ε.Σ.

O Tεμπέλης Δράκος επιστρέφει, μετά την τεράστια επιτυχία της πρώτης του επίσκεψης στα cd player των σπιτιών μας. Περιμένατε τόση επιτυχία από το πρώτο σας άλμπουμ?
Για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα τόσο μεγάλη επιτυχία. Είχα δουλέψει πολύ και είχα εξασφαλίσει ένα καλό επίπεδο παραγωγής και πολύ καλούς και γνωστούς ερμηνευτές. Το καλύτερο που φανταζόμουν όμως ήταν να πήγαινε ο δίσκος στα σπίτια μερικών "ψαγμένων" γονιών. Η καθολική απήχηση που είχα ο Τεμπέλης Δράκος με έπιασε και μένα εξ απροόπτου.

Τέσσερα χρόνια μετά, μια νέα παρέα έρχεται να κρατήσει γλυκιά συντροφιά στα παιδιά. Τί είναι αυτό που σας ώθησε να κάνετε δύο δίσκους για μικρά παιδιά κ. Χατζηπιερή? Πώς νιώσατε αυτή την ανάγκη, από που προέκυψε?
Έγραψα κατ' αρχήν Τα δέκα καβουράκια για να τα παίζω στην κόρη μου και γλυκάθηκα από την ανταπόκριση που είχε σε όλη την παιδική παρέα. Ακολούθησε Το σκουλουκούιν και μετά όταν συνειδητοποίησα πόση χαρά μπορείς να δίνεις από κάτι που σου βγαίνει σχετικά εύκολα και πόση αγάπη εισπράττεις, αποφάσισα να ασχοληθώ πιο σοβαρά.

Στο δίσκο συμμετέχουν ακόμη μια φορά μεγάλα ονόματα, σπουδαίοι ερμηνευτές. Πώς επιλέξατε αυτούς τους ανθρώπους? Είναι η φωνή τους ή η ψυχή τους?
Είναι και τα δύο. Επέλεξα για το κάθε τραγούδι τη φωνή που ένιωθα ότι ταίριαζε περισσότερο ακολουθώντας αν θέλετε και κάπως τη διαίσθησή μου αφού οι ρόλοι ήταν σε μερικές περιπτώσεις ανατρεπτικοί, π.χ. η Σοφία Παπάζογλου μια κατ' εξοχήν λαϊκή φωνή τραγουδά ένα κάντρυ & γουέστερν. Από κει και πέρα όλοι οι τραγουδιστές που επιλέγω έχουν μια ιστορία υπεράσπισης του υλικού τους χωρίς εκπτώσεις, Κάτι που θεωρώ εντελώς απαραίτητο για έναν παιδικό δίσκο

Ένας χορτοφάγος καρχαρίας, ένα δέντρο που πάνω του φωλιάζουν καλαμάρια κι αστακοί...Να τολμήσω να ρωτήσω πώς προκύπτουν αυτές οι εμπνεύσεις, οι τόσο πρωτότυπες και διασκεδαστικές?
Έχω συνεχώς την πόρτα ανοικτή και επικοινωνώ με την παιδική ζώνη του μυαλού μου. Από εκεί ξεφυτρώνουν όλα αυτά που μπορεί να μας φαίνονται απόμακρα αλλά για τα παιδιά φαντάζουν οικεία και κοντινά. Η έμπνευση έρχεται μέσα από τη φύση, τα παιδιά ή μικρά ασήμαντα στιγμιότυπα που τα συλλαμβάνουν οι κεραίες και τα δίνουν στον επεξεργαστή του μυαλού για να τα μετατρέψει σε τραγούδι.

Κύριε Χατζηπιερή τι μουσική απολαμβάνετε εσείς να ακούτε?
Ακούω όλα τα είδη, ανάλογα με την περίσταση. Στο ipod μου έχω καταλόγους με ονόματα όπως "πρωϊνό ξύπνημα", "βροχερή μέρα", "ταξίδι", "φασαριόζικα" κ.α. Η κοινή συνισταμένη είναι η μελωδική γραμμή και ότι όλα έχουν λόγο ύπαρξης. Με εκνευριζουν τα τραγούδια που έχουν γραφτεί αδιάφορα ως μουσική υπόκρουση ξενοδοχείου. Έχω βέβαια μερικές μεγάλες και μόνιμες αγάπες που είναι ο Dvorak από τα κλασσικά, ο Νηλ Γιάνκ και Μπομπ Ντύλαν, και από την Ελληνική μουσική ο Χατζιδάκις και ο Σαββόπουλος.

Θεωρείτε την κατάσταση των μουσικών πραγμάτων στην Ελλάδα όμορφη, πολύπλευρη και σε έξαρση ή χειρότερη κάθε χρόνο, φτωχή και σε κρίση?
Είναι πολύ δύσκολο να ερμηνεύσεις την κατάσταση όπως εξελίσσεται η τεχνολογία και οι συνήθειες του κόσμου. Κατ' αρχήν είναι γνωστό ότι η δισκογραφία δεν πάει καλά. Ο κόσμος δεν αγοράζει πλέον δίσκους. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι δεν υπάρχουν δημιουργικοί άνθρωποι που φτιάχνουν νέα πράγματα. Απλώς πλέον δεν τους δίνεται το βήμα για να βγουν στην επιφάνεια. Έτσι από το ‘93 και μετά που βγήκε η νέα φουρνιά των τραγουδοποιών (Μάλαμας, Αλκίνοος, Περίδης, Θ.Παπακωνσταντίνου κ.α.) δεν έχουν εμφανιστεί νέοι άνθρωποι που θα μας κάνουν να σκιρτήσουμε από ενθουσιασμό και φρεσκάδα. Επειδή όμως ο κόσμος δεν θα σταματήσει να γράφει και να ακούει, σε κάποια φάση αυτό το μεταβατικό στάδιο που διανύουμε θα κατασταλάξει σε κάποια διαφορετική φόρμα. Είμαι πολύ περίεργος πραγματικά να δω πώς θα διακινείται η μουσική σε 10 χρόνια.

Θα θέλατε να δείτε τη μουσική σας να ντύνει μία παιδική παράσταση? Ή ακόμη καλύτερα, να μετατρέψετε αυτό το άλμπουμ σε θεατρική παράσταση?
Νομίζω πως είναι μια φυσιολογική κατάληξη. Για να ολοκληρωθεί η δημιουργική διαδικασία οφείλει ο δημιουργός να παρουσιαστεί ζωντανά. Αλλιώς είναι σαν να καταδικάζεις τα τραγούδια να μείνουν προστατευμένα πίσω από κάγκελα. Κι επειδή τα τραγούδια που γράφω είναι πολύ περιεκτικά σε εικόνες, πιστεύω πως θα τους ταίριαζε πολύ η θεατρικοποίηση και η παρουσίασή τους ως ενιαία παράσταση. Χρειάζεται δουλειά οπότε επί τούτου θα επανέλθουμε..,.

Χαρίζετε πανέμορφες εικόνες μέσα από τα τραγούδια σας δίνοντας την εικόνα ενός πολύ ευτυχισμένου ανθρώπου και ενός γεμάτου φαντασία μουσικού... Τί είναι αυτό όμως που σας ενοχλεί και σας πονάει στη σημερινή πραγματικότητα? Τί είναι αυτό που δε συγχωρείτε στους ανθρώπους?
Με ενοχλεί πολύ η αρνητικότητα, η μουντίλα, οι κακές ειδήσεις, η μεμψιμοιρία. 'Εχουμε τόσα αγαθά, έχουμε την υγεία μας και νοιώθουμε συνεχώς την αίσθηση του ανικανοποίητου. Λέω στους φίλους μου "αν δεν είσαι ικανοποιημένος με αυτά που έχεις, δεν θα είσαι ικανοποιημένος με όσα κι αν έχεις". Τα γεγονότα που παλιά γέμιζαν τους ανθρώπους χαρά όπως οι γάμοι, τα βαφτίσια και τα γλέντια τα έχουμε μετατρέψει σε βαρετές κοινωνικές συναθροίσεις που ακολουθούν προδιαγεγραμμένες συμπεριφορές. Προσωπικά προσπαθώ, στο μέτρο που μπορώ, να λέω: "δόξα τω Θεώ", μια χαρά είμαστε και να έχω ουσιαστική σχέση και με τους ανθρώπους και τα γεγονότα.

Με επίγνωση του πόσο νωρίς είναι... θα θέλαμε να μας πείτε, έχει περάσει από το μυαλό σας η σκέψη για τρίτο άλμπουμ του Τεμπέλη Δράκου?
Μου έχετε θυμίσει αυτό που συμβαίνει στην οικογένειά μας. Μόλις κάναμε το πρώτο μωρό η ερώτηση ήταν "δεν θα κάνετε τώρα και δεύτερο;". Πραγματικά θέλω να συνεχίσω να ασχολούμαι αλλά αυτό εξαρτάται απόλυτα από το αν θα συνεχίσω να έχω έμπνευση. Δεν θα κάνω ποτέ κάτι αν δεν είναι γνήσιο και ειλικρινές. Οπότε θα δείξει ο καιρός. Προς το παρόν χρειάζεται ένα άδειασμα του μυαλού μετά την προσπάθεια παραγωγής και λίγη ξεκούραση.

Και για το τέλος, εάν είχατε την ευκαιρία να βάλετε ένα και μοναδικό cd να παίξει σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας στα πλαίσια ενός υποτιθέμενου μαθήματος Μουσικής Εκπαίδευσης, ποιο θα ήταν αυτό?
Είναι εύκολη η ερώτηση. Θα ήταν η Λιλιπούπολη που είναι δίσκος διαχρονικός και άρτιος και σέβεται απόλυτα το κοινό για το οποίο φτιάχτηκε.

*Τις φωτογραφίες έχει τραβήξει η Ελένη Παπαδοπούλου