"Από τη νύχτα της 10ης Ιουλίου 1971 δεν έχω πια ηλικία. Δεν έχω γεράσει, ούτε έχω ξανανιώσει. Εχασα την ηλικία μου. Δεν είναι πλέον αναγνωρίσιμη στο πρόσωπό μου. Στην πραγματικότητα, δε βρίσκομαι πια εδώ για να της δώσω πρόσωπο. Σταμάτησα στο μηδέν, εκεί που ο χρόνος καταργείται, παραδίνεται στον άνεμο, αφήνεται σ' αυτό το τεράστιο λευκό ύφασμα που το κινεί μια ελαφριά αύρα, δίνεται στον ουρανό που έχει στερηθεί τα άστρα του, τις εικόνες του, τα παιδικά όνειρα που βρίσκουν εκεί καταφύγιο, άδειος απ' όλα, ακόμα και από το Θεό. Βρέθηκα από τούτη την πλευρά για να μάθω τη λήθη, αλλά δεν κατάφερα ποτέ να βρεθώ ολοκληρωτικά μέσα στο τίποτα, ούτε ακόμα και με τη σκέψη".
Το μυθιστόρημα αυτό βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και πηγή έμπνευσής του στάθηκε η μαρτυρία ενός κρατουμένου στη φυλακή του Ταζμαμάρτ, σ' ένα κελί όπου ο Χασάν ο Β' είχε ρίξει πενήντα οχτώ στρατιώτες και αξιωματικούς του στρατού που συμμετείχαν στο πραξικόπημα της 10ης Ιουλίου 1971.
Ο λόγος ύπαρξης αυτού του κελιού ήταν ο εγκλεισμός ανθρώπων με σκοπό τον αργό θάνατο μέσα σε μια σπηλιά χωρίς φως από όπου θα έβγαιναν νεκροί. Ο ήρωας ήταν σε ένα κτίριο με είκοσι τρία ακόμα άτομα, από τους οποίους επέζησαν μόνο οι τρεις, ανάμεσα σε αυτούς και ο ήρωας του βιβλίου. Στερημένοι εντελώς από φως και φροντίδες, ο θάνατος ήταν αναπόφευκτος, αργός και με φρικτούς πόνους.
Σ' αυτό το βιβλίο ο συγγραφέας διηγείται με λεπτομέρειες τον Γολγοθά δεκαοχτώ χρόνων κάτω από τη γη ενός ανθρώπου που μπήκε στη φυλακή με ύψος 1,80 και βγήκε 1,65, με το θώρακα παραμορφωμένο, καμπούρα, εξάρθρωση γοφών, αλλά με πνεύμα ελεύθερο και δυνατό. Αυτό που τον έσωσε ήταν η θέλησή του να μη σκέφτεται το παρελθόν, να έχει θάψει τις αναμνήσεις του και να έχει αποποιηθεί το μίσος και την εκδίκηση.
Χάρη σε αυτή την πίστη και τη δύναμη του πνεύματος θα νικούσε την καθημερινή φρίκη. Κάθε φορά που το σώμα του θα υπέφερε θα αποδρούσε με το πνεύμα. Αυτός που δεν είχε δει φως για δεκαοχτώ χρόνια είναι σήμερα ζωντανός, 56 χρονών, παντρεμένος, με γιο εφτά ετών και ζει στο Μαρακές. Το μυθιστόρημα είναι μια αφήγηση που τρέφεται από την ωμή και σχεδόν απίστευτη πραγματικότητα. Μαρτυρία για την ιστορία και τις επόμενες γενιές, με παγκόσμια εμβέλεια, μια ιστορία που συνέβη στο Μαρόκο αλλά θα μπορούσε να συμβεί και σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, γιατί η ανθρώπινη βία δε γνωρίζει σύνορα.
Ο συγγραφέας:
Ο Ταχάρ Μπεν Τζελούν κατάγεται από το Μαρόκο. Ζει και εργάζεται ως δημοσιογράφος στο Παρίσι. Παράλληλα ασχολείται με τη λογοτεχνία και την ποίηση. Στη Γαλλία είναι ο πιο δημοφιλής συγγραφέας από το Μαγκρέμπ. Κέρδισε το βραβείο Concourt to 1987 για το έργο του Η Ιερή Νύχτα. Το πρώτο του μυθιστόρημα, Αρούντ, κυκλοφόρησε το 1973.
Εκδόσεις Λιβάνη
Τίτλος: Μια εκτυφλωτική απουσία φωτός
Συγγραφέας: Tahar Ben Jelloun
Μετάφραση από τα γαλλικά: Γιώργος Κ. Καλαμάντης
Σειρά: Ξένη Λογοτεχνία
Σελίδες: 316
Τιμή: 4.500 δρχ.
Το μυθιστόρημα αυτό βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και πηγή έμπνευσής του στάθηκε η μαρτυρία ενός κρατουμένου στη φυλακή του Ταζμαμάρτ, σ' ένα κελί όπου ο Χασάν ο Β' είχε ρίξει πενήντα οχτώ στρατιώτες και αξιωματικούς του στρατού που συμμετείχαν στο πραξικόπημα της 10ης Ιουλίου 1971. Ο λόγος ύπαρξης αυτού του κελιού ήταν ο εγκλεισμός ανθρώπων με σκοπό τον αργό θάνατο μέσα σε μια σπηλιά χωρίς φως από όπου θα έβγαιναν νεκροί.