Διαβάστε τη συνέντευξη που μας παραχώρησε ο Παντελής Θαλασσινός, με αφορμή το νέο του άλμπουμ "Καλαντάρι". Μας μίλησε για το δίσκο του, τις απόψεις του για τη μουσική του σήμερα και τη μουσική παιδεία του Ελληνα, τους χρυσούς και πλατινένιους δίσκους και τα reality... Απολαύστε τον.

Εβελίνα Σαρρή


Πώς προέκυψε αυτό το άλμπουμ με τα τραγούδια-αφιερώματα σε κάθε μήνα του χρόνου?
Την ώθηση για το ΚΑΛΑΝΤΑΡΙ μου την έδωσαν οι στίχοι του Ηλία Κατσούλη και τα εικαστικά έργα της Γιούλας Ροζάκου, και αυτό έγινε λίγα χρόνια πριν δηλ. το 2002, όταν δημοσιεύοντο στο περιοδικό Δίφωνο. Ήθελα να κάνω εναν δίσκο που εγω ο ίδιος να τον θεωρω καλό και εκτενέστερα να καλύπτει τις προσδοκίες αυτών που περίμεναν κατι καλό ή ακομα και καλύτερο απο μένα. Όσο κι αν αυτο φαντάζει εγωιστικό, είναι μία αλήθεια που πηγάζει απ την ευθύνη και την αγωνία, του να ικανοποιήσεις τους ήδη φίλους των τραγουδιών σου. Στη συγκεκριμένη στιγμή θέλησα να κανω μια δουλεια που να έχει θέμα. Ενα θέμα σαν να είναι ένα τραγούδι με 12 μέρη.

Νιώθετε πως είναι αυτή η καλύτερη δουλειά της καριέρας σας?
Νοιώθω ότι είναι κάτι καλό και απόρροια σκέψης και δουλειάς τριών χρόνων. Τώρα το άν αυτά τα τραγούδια και το κόνσεπτ είναι το καλύτερο που έχω κάνει, ή αφορούν το πλατύ κοινό, ειναι διαδικασία σκέψης που αποφεύγω να θέτω το μυαλό μου. Εξ άλλου κανεις δεν ξέρει ή μπορεί να προεξοφλήσει τι θα συγκινήσει τους ακροατές. Όταν κάτι συγκινει εσένα τον ίδιο, επικοινωνιακά και λογικά, περιμένεις κι ελπίζεις στη μετάδοση του συναισθήματος, εκτός αν το κοινό σου δεν ειναι υποψιασμένο, προετοιμασμένο να το δεχθεί. Θεωρώ όμως οτι ο ήδη ακροατής μου, ειναι εκπαιδευμένος σε κάτι που προέρχεται απο τους ίδιους δημιουργούς.

Ποιο μήνα απολαμβάνετε περισσότερο κάθε χρόνο? Και συνάδει αυτό με το ποιο τραγούδι προτιμάτε από το Καλαντάρι? J
Οι μήνες που εγω προτιμώ και απολαμβάνω κάθε χρόνο, ειναι οι καλοκαιρινοί, για ευνόητους λόγους. Ομως μέσα στο καλαντάρι δεν θα μπορούσα να αδικήσω τους άλλους. Ο Ιούνιος όμως ειναι ένας μήνας που τυχαίνει να καλύπτει την ερώτηση σας.

Θεωρείτε ότι το γεγονός πως οι γονείς σας είναι νησιώτες έχει επηρεάσει τη μουσική σας πορεία άμεσα ή έμμεσα? Όχι μόνο στα ακούσματα, αλλά ακόμη και στην αντιμετώπιση της μουσικής, ή στην πορεία σας?
Φυσικά και αυτό έχει παίξει ρόλο στη μουσική μου πορεία, αλλά περισσότερο απ αυτό είναι η ίδια η αγάπη για τη μουσική κι η ακρόαση τραγουδιών που σε συγκινούν κατα καιρούς. Αυτα μπαινουν μέσα σου, και κάποια στιγμή επιρεάζουν κα τη δημιουργία σου. Όταν άκουγα ροκ μουσική μικρός, νομίζω ότι δεν έπαιζε ρόλο η καταγωγή των γονιών μου, αλλά το ότι πηγαίνω στα πανηγύρια της Σερίφου και της Χίου, είναι συνήθεια και τρόπος ζωής. Οι γονείς μου ήταν απλοί άνθρωποι, που απλά δεν με αποθάρρυναν ούτε γρίνιαζαν ποτέ, για τη μουσική.

Είναι αλήθεια πως αρνείστε να πάτε στο Μέγαρο Μουσικής?
Δεν αρνούμαι. Έχω παίξει κι εκεί. Απλά δεν το θεωρώ όνειρο ζωής και πληρότητας ενός τραγουδοποιού. Εξ άλλου οι υπεύθυνοι εκεί, δείχνουν να έχουν άλλα γούστα και προβλήματα. Δεν μπορω να πω περισσότερα γιατι δεν γνωρίζω, τι τους ωθεί, σε κάποιες ανεξήγητες εμμονές, και μυρικασμούς.

Τι σας κάνει περήφανο στην πορεία που έχετε χαράξει στα μουσικά δρώμενα?
Το ότι μέσα στα τραγούδια μου αποτυπώνω αυτό που πραγματικά μου αρέσει, και ότι ως τώρα δεν έχω ακούσει και δεν έχω ακολουθήσει τις εμπορικές προτάσεις, ή τις εξυπνακίστικες επιταγές των «ειδικών» σε θέματα μάρκετινγκ. Είμαι περήφανος, στο ότι επικοινωνώ με όσους έχουν τη διάθεση, να επικοινωνήσουν μέσω της μουσικής μαζί μου, χωρίς μεσάζοντες. Ειμαι περήφανος, που έχω καταφέρει, χωρίς ιδιέταιρα φτιασίδια και φανφάρες, να κάνω όλους μου τους δίσκους χρυσούς και πλατινένιους. Το ξέρατε εσείς αυτό αλήθεια? Άλλοι μόνο και μόνο, για να γίνει αυτό τους κάνουν με ψεύτικες πωλήσεις, γιατί υπάρχει σαν όρος στα συμβόλαιά τους.

Διάβασα για σας πως τα Αστρανάμματα είναι ο αγαπημένος σας δίσκος? Τι τον κάνει ιδιαίτερο για σας?
Ειναι ο αγαπημένος μου γιατι, τότε πήρα τη μεγάλη αποφαση να αρχίσω και να τελειώσω με τα χέρια μου ένα δίσκο. Δηλαδή σε όλα, απο το εξώφυλλο την ενορχήστρωση, τα παιξίματα, και όλη η δουλεια, να περάσει απο τη δική μου κρίση κι αισθητική. Μπήκαμε στο στούντιο όλοι παρθένοι, εννοώ και τους μουσικούς φίλους μου απ τη χίο και για πρώτη φορά γράψαμε με πρόβες τα πάντα μόνοι μας. Βέβαια και το υλικό του δίσκου ήταν και παραμένει ακόμα άριστο.

Πείτε μας τη γνώμη σας για αυτό το πολυσυζητημένο πλην όμως σημαντικό θέμα, των μουσικών reality... Θα δίνατε μια ευκαιρία σε κάποιον παίκτη/τραγουδιστή που αξίζει, αν ξεκινούσε από κει, ή είναι θέμα αρχής για σας και δε θα το κάνατε ποτέ?
Εγώ όχι. Γιατί αυτός είχε ήδη την ευκαιρία του. Προτιμώ να δώσω την ευκαιρία σε κάποιον που δεν του δόθηκε, και για λόγους αυτοσεβασμού δεν προτίμησε αυτή την οδό. Και λέω αυτοσεβασμού γιατί, ενώ ξέρουν ότι θα αντιμετωπιστούν με τον τρόπο, που συμπεριφέρονται στό συμπαθές ΖΟΝΓΚ εν τούτοις προτιμούν να δοκιμαστούν. Τα ονόματα τους να γίνονται προιόντα προς πώληση, αριθμοι για να φηφίσει ο κόσμος με πανάκριβα μηνύματα, (που απο εκει βγαίνουν και τα φράγκα), οι δε προσωπικότητες τους ισότιμες με την κουρτίνα ενα-δύο-τρία κ.λ.π.

Θεωρείτε ότι λείπει η μουσική παιδεία από τον Έλληνα?
Όχι προς Θεού... δε λείπει. Εξ άλλου πώς θα μπορούσαν να ακούγονται σήμερα ένα σωρό καταπληκτικά τραγούδια? Σημαίνει ότι κάποιοι τα ακούνε. Εντάξει.... θα μου πείτε ότι η πλειοψηφία ακούει σκουπίδια. Μα η πλειοψηφία βλέπει πολλή τηλεόραση, ακούει λιγότερο ραδιόφωνο, βλέπει ελάχιστα κινηματογράφο, και ακόμη λιγότερο έως καθόλου διαβάζει.

Αν μπορούσατε να βάλετε ένα μοναδικό cd να παιξει σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας, ποιο θα ήταν αυτό?
«Το άξιον Εστί»

Ο Παντελής Θαλασσινός από 15 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ εμφανίζεται στο gazARTE κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή.