Στις 23 Σεπτεμβρίου 2006 συμπληρώνονται δύο χρόνια από το θάνατο της μεγάλης ελληνίδας συγγραφέως, Διδώς Σωτηρίου, και οι εκδόσεις Κέδρος τιμούν τη μνήμη της προγραμματίζοντας την έκδοση ενός νέου βιβλίου με θέμα τη Διεθνή Πολιτική από το 1945 έως το 1947.

Η ιστορία του χειρογράφου είναι συγκινητική: χαμένο κοντά 50 χρόνια, βρέθηκε το 1995 σε μία κρύπτη στον τοίχο του σπιτιού όπου έμενε η συγγραφέας (Κοδριγκτώνος 8, Αθήνα) και το οποίο είχε δωρίσει στην Εταιρεία Συγγραφέων εκείνη την περίοδο. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισής του, αποκαλύφθηκε σε πολύ καλή κατάσταση και διατηρήθηκε ανέπαφο έως σήμερα στο ΕΛΙΑ.
Την έκδοση επιμελείται ο ιστορικός Βασίλης Παναγιωτόπουλος και έχει προγραμματιστεί κατ’ αρχήν για το χειμώνα του 2007.

Η Διδώ Σωτηρίου, το γένος Παππά, γεννήθηκε το 1909 στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας. Το 1919 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στη Σμύρνη και μετά την καταστροφή του 1922 ήρθαν στην Ελλάδα. Αφού ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές σπουδές της, σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και στο Παρίσι. Το 1933 παντρεύτηκε τον φωτισμένο εκπαιδευτικό Πλάτωνα Σωτηρίου. Από το 1936 στράφηκε επαγγελματικά προς τη δημοσιογραφία. Συνεργάστηκε με τα έντυπα Νέος κόσμος, Γυναίκα και Ριζοσπάστης (αρχισυντάκτρια από το 1944), κατείχε υπεύθυνες θέσεις στο Ρίζο της Δευτέρας, τη Γυνακεία Δράση, την Κομμουνιστική Επιθεώρηση μέχρι τη διαγραφή της από το ΚΚΕ. Στις δεκαετίες ’50 και ’60 συνεργάστηκε με την εφημερίδα Αυγή, και την Επιθεώρηση τέχνης.

Δραστήριο μέλος του ΚΚΕ πριν από τον πόλεμο, συμμετείχε στις γυναικείες οργανώσεις του ΚΚΕ, ταξίδεψε ως ανταποκρίτρια των εντύπων τους, και στην Κατοχή έλαβε ενεργό μέρος στην Αντίσταση, μαζί με την αδελφή της και σύντροφο του Νίκου Μπελογιάννη Έλλη Παππά, την Μέλπω Αξιώτη, την Έλλη Αλεξίου, την Ηλέκτρα Αποστόλου και άλλες Ελληνίδες. Πήρε μέρος στο συνέδριο της Κοινωνίας των Εθνών στη Γενεύη το 1935, όπου γνωρίστηκε με τη σύντροφο του Λένιν Αλεξάνδρα Κολοντάι και στο ιδρυτικό συνέδριο της Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών το 1945 στο Παρίσι.

Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε δημοσιεύοντας κείμενά της στο περιοδικό της Αριστεράς Νέοι πρωτοπόροι, ενώ το πρώτο της μυθιστόρημα, Οι νεκροί περιμένουν, εκδόθηκε το 1959. Κείμενά της διδάσκονται σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και το βιβλίο της Ματωμένα Χώματα έχει χαρακτηριστεί η ελληνική εκδοχή του τολστοικού Πόλεμος και ειρήνη (Δημ. Ραυτόπουλος). Είναι δε το πιο ευπώλητο βιβλίο μεταπολεμικά (370.000 αντίτυπα).

Έργα της μεταφράστηκαν σε πολλές ξένες γλώσσες. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της Επιτροπής για την ελληνοτουρκική φιλία.