Ελένη Δημητρίου γράφει η καινούρια ταυτότητα. Και το μέλλον υποτάσσεται στο παρελθόν. Ερχεται στην Αθήνα από την πόλη της, τη Θεσσαλονίκη, και άγνωστη μεταξύ αγνώστων πιάνει δουλειά σε έναν εκδοτικό οίκο. Εκεί στο πρόσωπο του Κώστα γνωρίζει την πραγματική αγάπη, την οποία και υποβαθμίζει φαινομενικά ως συνθήκη μονομερή. Η ηρωίδα ξαφνικά ξεκινά μία καινούρια σχέση με ένα φυλακισμένο άντρα, τον Γιάννη, ο οποίος έχει τιμωρηθεί για ένα νεανικό έγκλημα που δεν μας αποκαλύπτεται. Δεν διστάζει μάλιστα να τον παντρευτεί και να του χαρίσει ένα παιδί, την Μαρία. Ολα φαίνεται ότι κυλούν ήρεμα και ειδυλλιακά, ώσπου έρχεται η μέρα του ξεκαθαρίσματος, της αλήθειας. Είναι η στιγμή που δίνονται απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα που αιωρούνται από τις πρώτες σελίδες.

Δακρύβρεχτη ιστορία που θυμίζει τις παλιές ελληνικές δραματικές ταινίες, χωρίς ιδιαίτερο νόημα και ουσία ... με απώτερο σκοπό μάλλον τον εντυπωσιασμό. Κακή εντύπωση επίσης προξενεί το γεγονός ότι το συναίσθημα που μένει στον αναγνώστη στο τέλος είναι ένα συναίσθημα εκδίκησης και κακίας. Οι κεντρικοί χαρακτήρες του βιβλίου είναι επιφανειακοί και εξιδανικευμένοι καθώς τα συναισθήματά τους είναι "υπεράνθρωπα", ενώ δεν διακρίνονται για την εσωτερική συνοχή τους. Ιδιαίτερα το τρίτο μέρος του βιβλίου, όπου όλα ανατρέπονται άρδην, δεν κατορθώνει να γοητεύσει, αφού η ιστορία "είναι τραβηγμένη από τα μαλλιά".

Εκδόσεις Νέα Σύνορα- Λιβάνη
Τίτλος : Ζωή σαν μυθιστόρημα
Συγγραφέας: Κατερίνα Μποζώνη
Σελίδες: 196
ISBN: 960-14-0407-4