Με τις Τρωάδες του Ευριπίδη πέφτει η αυλαία των φετινών Επιδαυρίων. Πρόκειται για μια παραγωγή του Καλλιτεχνικού Οργανισμού Φάσμα. Η σκηνοθεσία είναι του Αντώνη Αντύπα, ο οποίος σκηνοθετεί πρώτη φορά αρχαίο δράμα. Η μετάφραση είναι του Κ.Χ. Μύρη, τα σκηνικά και τα κοστούμια του Γιώργου Πάτσα, ενώ τη μουσική έχει γράψει η Ελένη Καραϊνδρου.

Διανομή
Ποσειδών: Άρης Λεμπεσόπουλος
Αθηνά: Γιάννα Νικολοπούλου
Εκάβη: Μάρθα Βούρτση
Ταλθύβιος: Γεράσιμος Σκιαδαρέσης
Κασσάνδρα: Ταμίλλα Κουλίεβα
Ανδρομάχη: Μάνια Παπαδημητρίου
Αστυάναξ: Στέφανος Καραντινάκης
Μενέλαος: Κώστας Αθανασόπουλος
Ελένη: Μπέσσυ Μάλφα

Οι "Τρωάδες" του Ευριπίδη διδάχτηκαν το 415 π.Χ., στο πλαίσιο των Μεγάλων Διονυσίων, λίγο μετά την άλωση της Μήλου από τους Αθηναίους, την άδικη σφαγή των ανδρών της και το ξερίζωμα των γυναικόπαιδων από το νησί. Με αυτό τον τρόπο είχαν θελήσει οι Αθηναίοι να τιμωρήσουν την ουδετερότητα των κατοίκων της Μήλου σε σχέση με τον Πελοποννησιακό Πόλεμο που διήνυε ήδη τον δέκατο έκτο χρόνο του και με τούτο, ο μεγάλος τραγικός θέλησε να αφυπνίσει τις συνειδήσεις των συμπολιτών του και να τους αποτρέψει από τον καταστροφικό παραλογισμό του πολέμου.

Ο Ευριπίδης με τις "Τρωάδες" του εστιάζει την πένα του στην τραγική θέση των γυναικών της Τροίας, οι οποίες μετά το θάνατο των συζύγων τους, βρίσκονται στο έλεος των νικητών, γίνονται λάφυρο για τη μοιρασιά. Κεντρικό πρόσωπο είναι η Εκάβη, η γηραιά βασίλισσα που μαζί με τις Τρωαδίτισσες θρηνούν για ότι έχασαν και για ότι θα υποστούν ακόμα. Οι νικητές, με προτροπή του Οδυσσέα, γκρεμίζουν από τα τείχη το γιο της Ανδρομάχης και του Εκτορα, τον μικρό Αστυάνακτα, και η Εκάβη αποθέτει το λείψανο του παιδιού πάνω στην ασπίδα του Εκτορα. Στη συνέχεια οι γυναίκες οδηγούνται στα πλοία για την ξενιτιά, ενώ στο βάθος η Τροία χάνεται μέσα στις φλόγες.

Οι "Τρωάδες" έχοντας ως κεντρικό πρόσωπο τη γυναίκα, την αναδεικνύουν σε παγκόσμιο σύμβολο - θύμα της βαρβαρότητας του πολέμου. Ο στοχασμός του Ευριπίδη αποκτά σήμερα μια συνταρακτική διαχρονικότητα και ο ποιητής, χρησιμοποιώντας το θρηνητικό λόγο των γυναικών, διαπερνά το κέλυφος των αιώνων και κατορθώνει να τον κάνει να ηχήσει σαν ένα παγκόσμιο πανανθρώπινο τραγούδι εναντίον του πολέμου και της βίας.

Χορός αιχμάλωτων γυναικών
Κορυφαία Α: Μελίνα Βαμβακά
Κορυφαίες: Γιάννα Νικολοπούλου, Μαρία Τσιμά, Βερόνικα Ηλιοπούλου, Πηνελόπη Μαρκοπούλου, Μάρα Κουκουλά, Μαρία Συριανού, Αλίκη Αβδελοπούλου
Χορός: Αικατερίνη Παυλάκη - Εύα Καρυάτη, Κατερίνα Λυπηρίδου - Αλεξάνδρα Ντεληθέου, Αιμιλία Βάλβη - Στέλλα Ράπτη, Δώρα Τζερουνιάν
Στρατιώτες: Νίκος Βλαχογιάννης, Τάσος Στεφάνου, Βασίλης Βαρσόπουλος κ.ά.