ΠΡΙΝ ΠΑΣ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 210-52.22.222
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κεραμεικού 56 & Μαραθώνος
ΗΜΕΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: Πέμπτη-Κυριακή
ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: 23:00

ΤΙΜΕΣ
Εισιτήριο με ποτό στο μπαρ: 15 ευρώ
Ποτό στο μπαρ: 15 ευρώ
Σαμπάνιες: από 160-280 ευρώ
Φιάλη Ουίσκι/4 άτομα: από 160 έως 190 ευρώ (κομπλέ)
Φιάλη κρασί/2 άτομα: από 80 έως 200 ευρώ (κομπλέ)

Ήμουν κι εγώ εκεί...
Μη με παρεξηγείς. Δεν εννοώ ότι ο Πλέσσας δεν έχει γράψει και ωραία τραγούδια και μπράβο του και όλα τα σχετικά. Εννοώ όμως ότι μπορεί κανείς να τα τινάξει και από υπερδόση Πλέσσα (κι υπάρχουν τόσες πιο περιπετειώδεις υπερδόσεις από τις οποίες μπορεί να πάει κανείς).

Το Σινέ Κεραμεικός είναι το καλύτερο μαγαζί στην πρωτεύουσα, κι αυτό το λέω με πάσα επίγνωση του τι σημαίνει κατάστημα διασκέδασης στην Αθήνα.
Έχει τις πιο άνετες καρέκλες, το πιο ευγενικό σέρβις, μη βομβοειδή ποτά, καλά φαγητά, μεγάλη αεράτη αίθουσα που δεν είναι παράγκα αλλά αληθινό κτίριο... τα πάντα.
Στα πέντε χρόνια που λειτουργεί στο Σινέ Κεραμεικός έχω δει μερικά από τα καλύτερα προγράμματα. Πήγα λοιπόν ορεξάτη να απολαύσω Τόλη και γλουπ έπεσα μεσ' στη Μίμειο λακκούβα κι ακόμα πνίγομαι.

Διότι το πρόγραμμα ξεκινάει με δύο νεαρούς και μία κυρία οι οποίοι διαθέτουν το σπάνιο προσόν της κουρδισμένης φωνής (πρωτοφανές για πρώτα μικρόφωνα μαγαζιού).
Αυτοί οι τρεις συν η Εύη Καπάνταη που βγαίνει μετά από λίγο, κάνουν ένα αφιέρωμα στον Μίμη Πλέσσα (έκπληξη).

Επί μία ώρα και τραγουδούν πλεσσοτράγουδα, το ένα μετά το άλλο, σε μία μονότονη και ανηλεή ροή ενώ στη γιγαντο-οθόνη πίσω από την ορχήστρα βλέπουμε φωτογραφίες του Μίμη Πλέσσα, της Αλίκης Βουγιουκλάκη, της Μάρθας Καραγιάννη, του Βουτσά, της Μαίρης Χρονοπούλου, της Ρένας Βλαχοπούλου, του Ηλιόπουλο, του Χορν, της Λαμπέτη και λοιπών σταρ του παλιού ελληνικού σινεμά από διάφορες ταινίες τη μουσική των οποίων είχε γράψει (έκπληξη) ο Μίμης Πλέσσας.

Βλέπουμε επίσης και παλιά εξώφυλλα παλιών δίσκων του Μίμη Πλέσσα και "50 ΧΡΟΝΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ" που έχει κλείσει ο (έκπληξη) Μίμης Πλέσσας στην ελληνική μουσική και διάφορες νότες πάνω σε πεντάγραμμα που προφανώς είναι από παρτιτούρες του (έκπληξη) Μίμη Πλέσσα.

Πιο.. ταπεινόφρων αφιέρωμα δεν έχω ματαδεί..
Το παρατσούκλι του κυρίου Μίμη βάζω στοίχημα πως είναι "Ο σέμνος" και οι φίλοι του φαντάζομαι ότι τον φωνάζουν "Σε, Σε, Σε" που λέει και ο Τσαλίκης.

"Ο παλιός φωνόγραφος πάνω στο τραπέζι άρχισε να παίζει", "Δώδεκα παιδιά, δώδεκα μαντολίνα", "να σε πάω στον ουρανό σεργιάνι" κ.λπ. ατέλειωτα σουξέ από τα πολλά που έχει γράψει ο καλός κύριος Μίμης στην εποχή της δόξης του.
Μετά από καμιά εικοσαριά τραγούδια αυτού του "ελαφρολαϊκού" ύφους με τα μαντολίνα και τους φωνόγραφους, φώναξα τον σερβιτόρο και του ζήτησα ένα τίλιο κι μια λεκάνη με ζεστό νερό για να κάνω ένα ποδόλουτρο πριν βάλω τις πυτζάμες μου, αλλά μου είπε ότι δεν είχαν. Κακώς.
Ανοργάνωτο το βρήκα το κατάστημα εν όψει του ρεπερτορίου.

Παρήλθε ώρα μία, ολόκληρη, η οποία πέρασε αργά και βασανιστικά.
Κατά τις δωδεκάμισι βγήκε η Κατερίνα Κούκα και προσπάθησε ανεβάζοντας ολίγα γκάζια να μας βγάλει από τον λήθαργο αλλά τι να κάνει κι αυτή όταν επί μία ώρα μας είχε νανουρίσει η πλεσσοπαγίδα; Έκανε πάντως το καλύτερό της, ως συνήθως, και χόρεψε και φώναξε και χαμογέλασε με το ωραίο της χαμόγελο και λουλούδια αντάλλαξε με τον κόσμο κάτω και όλα.

Πάνω που είχα πει, ΟΚ, περάσαμε ένα ζόρι αλλά τώρα σα να φαίνεται φως στο τούνελ, βλέπω τέσσερις σερβιτόρους να σπρώχνουν ένα πιάνο με ουρά απάνω στη σκηνή και με λούζει κρύος ιδρώτας.

Η ώρα έχει πάει μία και έξι και βγαίνει μεν (επιτέλους) ο Τόλης αλλά από την άλλη άκρη βγαίνει ο κύριος Μίμης και βιδώνεται πάνω στο σκαμπό του πιάνου (κι άντε να τον ξεκολλήσεις, είδαμε και πάθαμε).

Το πρόγραμμα "για όλη την ελληνική οικογένεια" συνεχίζει μέχρι τη μια και τριάντα τρία με τραγούδια (έκπληξη) του Μίμη Πλέσσα που ερμηνεύει ο Τόλης.
"Το φεγγάρι πάνωθέ μου
ασημένιο τάληρο
και με το κορίτσι Θέ μου
πάμε για το Φάληρο
Και άλλα καμιά δεκαριά τέτοια λέει ο Βοσκό και πάνω που έχουμε ζεσταθεί, ξαναβγαίνει η Κατερίνα Κούκα, χαμογελαστή πάλι και ωραιότατη και ρίχνει και εκείνη μια σειρά από (έκπληξη) τραγούδια Πλέσσα.
Σ' αυτή τη φάση έχω πάθει εγκεφαλικό και γράφω μουτζούρες στο τετράδιο σημειώσεων μαζί με διάφορα "Έλεος", "Τι αμαρτίες πληρώνω" και λοιπά τέτοια που σημειώνω στα μεγάλα ζόρια.

Στη μία και σαράντα οκτώ ξανασκάει μύτη ο Τόλης (ο κύριος Μίμης είναι ακόμη πάνω στη σκηνή και στο πιάνο του) και μας πάει με ακόμη ένα σερί (έκπληξη) τραγούδια Πλέσσα μέχρι τις δύο παρά πέντε!
Στο μεσοδιάστημα έχω μασήσει τρία στυλό και πέντε καλάθια γαρύφαλλα που μου έχει στείλει ένα φίλος που βρίσκεται εκεί.
Αλλά να χάσω τις αισθήσεις μου δε λέω.

Μία ωρίτσα και λαγός κι ο Τόλης
Μόλις είδα τον κύριο Μίμη (χορτασμένο άραγε από το αφιερωματάκι;) να αποχωρεί από τη σκηνή αναθάρρησα.
Έμεινε επιτέλους ο Τόλης μόνος του να μας πει τα τραγούδια του και να κάνει τα κόλπα του.
Φλέρταρε με την κυρία (τρελή θαυμάστρια) που καθόταν σ' ένα από τα πρώτα τραπέζια, της άναψε κι ένα τσιγάρο με τον αναπτήρα της, της έκαναν οι υπόλοιποι της παρέας της αέρα για μισή ώρα μετά από αυτό.

Μετά βγήκαν και τέσσερις χορεύτριες με δύο χορευτές οι οποίοι (μεγάλη έκπληξη) δεν έκαναν ούτε τα βίτσια ούτε τους δραπέτες από το Δαφνί, αλλά χόρευαν κανονικούς χορούς, ζεϊμπέκικα, τάνγκο, χορό της κοιλιάς στα πιο οριένταλ κομμάτια κ.λπ.

Άριστα δέκα θα έβαζα στον Τόλη αν δεν τον είχα δει να εξέρχεται της σκηνής στις τρεις παρά πέντε (μία ώρα αργότερα δηλαδή) και να.. χάνεται..!!

Πρώτη φορά βλέπω το λαϊκό πρώτο όνομα του μαγαζιού να φεύγει.. μεσημέρι από το κατάστημα και να μη λέει και καληνύχτα να ξέρει το κοινό από κάτω ότι δεν πρόκειται να ξαναβγεί!

Το φίδι από την τρύπα καλείται να βγάλει μόνη της η Κατερίνα Κούκα, η οποία εμφανίζεται με τους δύο νεαρούς της αρχής και κρατάνε το λαϊκό πρόγραμμα, ενώ στο μεταξύ οι εξουθενωμένοι πελάτες αποχωρούν ένας-ένας σα δαρμένοι.

Περιττό να σου πω ότι ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς που έφυγαν, διότι θεώρησα ότι το πλεσσοσόκ που είχα υποστεί ήταν αρκετό να με ρίξει στο κρεβάτι τρεις ημέρες (και δεν με παίρνει να αρρωσταίνω με όλα τα προγράμματα που πρέπει να δω μέχρι τα Χριστούγεννα).
"Θα κόψω για σένα τη νύχτα στα δύο
Μιλάω σοβαρά μην το παίρνεις γι' αστείο"
Λέει κάποια στιγμή ο Τόλης, δείχνων ότι δεν έχει πάρει είδηση ότι με αυτό το πρόγραμμα φέτος μου την έκανε τη νύχτα κομμάτια και θρύψαλα.
Κι ότι δεν είναι καθόλου αστείο όλο αυτό.

Τελικά αξίζει να πάω;
Τι να σου πω; Να είσαι φαν του Βοσκόπουλου και να μην πας δε θα το λέει η καρδιά σου.
Από την άλλη να είσαι φαν του Βοσκό και να πας να πέσεις πάνω στις απανωτές 'εκπλήξεις' του κυρίου Μίμη, δεν το θέλει ούτε ο Θεός.
Οπότε αδιέξοδο.
Καλύτερα λέω να στείλεις ένα γράμμα στη διεύθυνση του Σινέ Κεραμεικός και να ζητάς να αλλάξει το πρόγραμμα κι από Πλεσσοπεδίο μάχης να γίνει Βοσκότοπος.

Ο ΗΧΟΣ & ΤΑ ΦΩΤΑ:
Ποιος ηχολήπτης αποφάσισε ότι έπρεπε επί τέσσερις ώρες να ακούμε μικροφωνισμούς ΣΥΝΕΧΕΙΑ??
Γιατί επί τόσες ώρες δεν μπόρεσε κανένας να εντοπίσει το πρόβλημα και να το διορθώσει;
Επίσης όταν λέμε "φώτα" σε ένα πρόγραμμα δεν εννοούμε φώτα πορείας αυτοκινήτου στην εθνική τη νύχτα.
Τι ασυναρτησίες ήταν αυτές που είδα σε φωτισμούς πάλι, δε θέλω να σου πω γιατί δεν έχει και νόημα.

Γεωργία Λαιμού.
Ησουν κι εσύ εκεί; Πες μου τι είδες μ' ένα mail...: [email protected]