ΠΡΙΝ ΠΑΣ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 210-32.22.454
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Θέατρο Τέχνης, Φρυνίχου 14, Πλάκα
ΗΜΕΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: Δευτέρα & Τρίτη μέχρι 20 Δεκέμβρη
ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: 21:30
ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ: 20 ευρώ

Ήμουν κι εγώ εκεί...
Σ' ένα μαύρο φόντο, λιτά και αποτελεσματικά φωτισμένο, μία γυναίκα με κόκκινη εσάρπα τραγουδά.
Κάθε τόσο, το κόκκινο μαλακό πανί γλιστράει από τους ώμους της, πέφτει κάτω, γίνεται μαντήλι, γίνεται αίσθημα.
Κόκκινο της φωτιάς, του ζεστού αίματος, της ρώσικης καρδιάς, της ισπανικής αρένας, της ιταλικής αναγέννησης και του ελληνικού λαϊκού παράπονου.
Παρά την κυριαρχία του μαύρου, το πρόγραμμα αυτό είναι κατακόκκινο, στο λέω για να ξέρεις τι θα πας να δεις.
Μαζί με τη μοναχική τραγουδίστρια, τρεις ακόμη νέες κοπέλες παίζουν, αφηγούνται όσα εκείνη θα τραγουδήσει σε λίγο σε κάποια άλλη γλώσσα και τη συνοδεύουν κάθε τόσο στα τραγούδια που μιλάνε για έρωτες, λύπες και παράπονα, για τα ραγισμένα της ψυχής, τις προδοσίες της καρδιάς και τα σπασμένα του σώματος.
Χορεύουν κιόλας. Τάνγκο, χορούς μεσογειακούς, και κινήσεις που χορογραφεί, ακροπατώντας πάνω στις πληγές του, το σώμα μόνο του.
"Μια φορά κι έναν καιρό
Όπως λεν τα παραμύθια
κυνηγούσα τ' όνειρο
για να μάθω την αλήθεια"
Λεπτές εύθραυστες νότες από την κιθάρα, εξαιρετικά λιτή και ουσιαστική συνοδεία από το πιάνο, μελωδικότητα και αρμονία από το βιολί & το ακορντεόν και στέρεα ρυθμικά μέρη από το κοντραμπάσο.

Κάθε φορά που βλέπω τη Μαργαρίτα Ζορμαπλά να τραγουδάει το ίδιο εντυπωσιασμένη φεύγω.
Από την καλοκουρδισμένη εκπαιδευμένη φωνή της, από τη δύναμη της έκφρασής της, από τις υποκριτικές δυνατότητές της, από την κομψότητα των κινήσεων της, το λυγερό της σώμα και εκείνα τα υπέροχα χέρια της που είτε τεντώνονται ψηλά, είτε διπλώνουν σε μια λυπημένη κίνηση παραίτησης πάνω στα πόδια είτε απλώνονται μπροστά σε μια κίνηση ικεσίας είναι σαν να μιλάνε.
Πάντα εντυπωσιάζομαι και από το πόσο φωτίζεται το πρόσωπό της όταν χαμογελάει.
Χτες η Μαργαρίτα Ζορμπαλά είπε τραγούδια ρώσικα, ισπανικά, (από διάφορες ισπανόφωνες χώρες), ιταλικά, Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Τσιτσάνη, (για να μην ξεχνιόμαστε) και μας ταξίδεψε από την Τασκένδη στο Βερολίνο του μεσοπολέμου, και από τη γη της τζαζ στην παλιά Αθήνα του Αττίκ και του Σουγιούλ, με μόνα όπλα τα μαύρα ρούχα της, την κατακόκκινη εσάρπα της και την όμορφη πολύχρωμη φωνή της.
Την είδα μέσα σε όλα αυτά να μεταμορφώνεται σε γυναίκα μοιραία, φατάλ και σέξι (και να τραγουδάει το Johnny) , σε κοπέλα τρυφερή που ξεχειλίζει ρυθμό και μυρωδιά φρέσκου φρούτου, σε γυναίκα που προσεύχεται, σε μάνα που νανουρίζει το μωρό της και στην "Αλφονσίνα" από την Αργεντινή που είναι "ντυμένη με θάλασσα" κι έχει μια "φωνή από αέρα και αλάτι."
Την είδα να ζεσταίνει ορισμένα τραγούδια με τις χαμηλές νότες της και να κάνει άλλα, να εκρήγνυνται με τη δύναμη της άλλης άκρης της γκάμας της.
Την είδα να είναι κομψή, αέρινη, μοναδική και υπέροχη.
ΝΑ σκαρφαλώνει στα απάτητα και να γλιστράει πάνω στα μικρά βότσαλα της μοναξιάς.
Την παρακολούθησα επίσης να είναι πλήρως πειθαρχημένη στις κινήσεις και στη σκηνοθεσία του αδελφού της Δημήτρη Ζορμπαλά, ο οποίος έχει κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά σε αυτήν την παράσταση.
Γι' αυτό σου λέω, καλέ μου, κάτι τέτοια προγράμματα που σκάνε στα υπόγεια της πόλης χωρίς γιγαντοαφίσες και ταρατατζούμ δεν είναι να τα χάνεις.
Διότι η Μαργαρίτα Ζορμαπαλά "Θέλει να σου πει" κι έχει, πίστεψέ με, πάρα πολλά να πει.

Τελικά αξίζει να πάω;
Σου είπα ότι θα πας τρέχοντας, αν φυσικά θέλεις να ΑΚΟΥΣΕΙΣ μουσική και μία μεγάλη ερμηνεύτρια να τραγουδάει αντί να σκούζει, να γελάει ή να λυπάται αντί να κάνει γελοιότητες, να λυγίζει και να σηκώνεται, να χορεύει και να προσεύχεται και να σε ακουμπάει κάθε τόσο απαλά στο στήθος για να ελέγχει αν η καρδιά σου χτυπάει στο σωστό ρυθμό.
"Στο μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει
η κάθε σκέψη μου κοντά σου τριγυρίζει
δεν ησυχάζω και στον ύπνο μου κοιμάμαι
εσένα πάντα αρχοντοπούλα μου θυμάμαι"
Σου είπα σ' αυτό το πρόγραμμα το κόκκινο έχει την τιμητική του.

ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ & Ο ΗΧΟΣ:
Πολλά άριστα δέκα θα βάλω σε αυτούς τους διακριτικούς μουσικούς που ξέρουν τι θα πει συνοδεύω τραγουδίστρια, όπως επίσης ξέρουν τις αποχρώσεις του απαλού, τα tempi του χαρούμενου και όλα τα λυγίσματα, τα "πεσίματα" και τα "ανεβάσματα" μιας μικρής ορχήστρας που μπορεί να κάνει θαύματα. Με μια ελάχιστη ενίσχυση και πολύ δεξιοτεχνία κατάφεραν να κρατήσουν το αυτί μου τεντωμένο και χαρούμενο για τους ήχους του βιολιού ή του πιάνου ή της κιθάρας που άκουγε. Μπράβο.
Σκηνοθεσία, Κείμενα, Κινησιολογία: Δημήτρης Ζορμπαλάς
Ενορχήστρωση & Πλήκτρα: Νεοκλής Νεοφυτίδης
Κιθάρα: Νίκος Δελλαπόρτας
Μπάσο: Αντωνία Τσολάκη
Βιολί: Επίκουρος Τριανταφυλλίδης
Ακορντεόν: Νίκος Παπαναστασίου
Συμμετέχουν οι ηθοποιοί: Δήμητρα Λαρεντζάκη
Γεωργία Τσαγκαράκη
Βίκυ Χατζοπούλου
Ακούγεται η φωνή της Σεμέλης Ζορμπαλά
Σκηνογράφος, ενδυματολόγος: Μάγκυ Ασβεστά
Χορογραφία: Γεωργία Τσαγκαράκη
Επιμέλεια παραγωγής: Μαρκέλλα Οικονόμου
Παραγωγή: Παν. Μουζάκης

Γεωργία Λαιμού.
Ησουν κι εσύ εκεί; Πες μου τι είδες μ' ένα mail...: [email protected]