ΠΡΙΝ ΠΑΣ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 210-33.05.056
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Ακαδημίας και Κιάφας 13
ΗΜΕΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: Κάθε Δευτέρα & Τρίτη του Φεβρουαρίου
ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: 22:30

ΤΙΜΕΣ
Εισιτήριο: 15 ευρώ
Φιάλη Ουίσκι: 90 ευρώ
Ποτήρι κρασί/μπίρα: 4 ευρώ
Φιάλη Κρασί: 25 ευρώ
Ποτό: 7 ευρώ

Ημουν κι εγώ εκεί...
Μεταξύ μας, ελπίζω να έχεις καταλάβει ότι δεν την έκλεισα στην τύχη τη θέση στο "another".
Όχι τίποτ’ άλλο δηλαδή αλλά θα είχαν πάει στράφι όλα αυτά τα ξενύχτια που τραβάω τόσα χρόνια, αν δε με είχαν μάθει να μη χάνω ποτέ, καμία Live εμφάνιση του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου (ή της γυναίκας του Ευανθίας Ρεμπούτσικα ή και των δύο μαζί).

Διότι ο αξιότιμος κ. Καλαντζόπουλος είναι ένας πραγματικά παναγιώτατος συνθέτης με μία αξιοζήλευτη αίσθηση ρυθμού κι ένα αξιαγάπητο πάθος για τα πνευστά. Το οποίο πάθος μετουσιώνει σε συγκινητικά μοναχικές και λιτές θλίψεις με την ίδια ευκολία που στήνει κάτι εκρηκτικά ξεφαντώματα σαν πάρτι από κινέζικα πυροτεχνήματα (ελεγχόμενα εμπρηστικά, καμία σχέση με τη Γιάννα, Θεός φυλάξοι).

Είναι επίσης ένας τύπος με εξαιρετική άποψη για την εικαστική αισθητική των πραγμάτων, γεγονός που δίνει τη δυνατότητα και στα ματάκια σου να χαρούν αν τα πας στις live εμφανίσεις του.
(Ελπίζω να εκτιμάς πόσο σημαντικό είναι αυτό και να έχεις καταλάβει ότι όταν τελειώσει μαζί μου αυτή η δουλειά που κάνω, εκτός από κουφή ενδέχεται να είμαι και θεόστραβη μ’ αυτά που βλέπω σε φωτισμούς και ντεκόρ).
Και μια και μ’ έφεραν οι λέξεις στα φώτα και στους φωτισμούς να πω κι ένα μπράβο σε όποιον σχεδίασε τα συγκεκριμένα έτσι ώστε και τα μουσικά ταξίδια να διευκολύνουν και πιο συγκινητικές να κάνουνε τις νότες.

Πάμε τώρα να ακούσουμε τη Σοφία Παπάζογλου διότι προχτές ήταν σε μεγάλη φόρμα και καλύτερα να τραγουδάει δεν την είχα ξανακούσει:
«Και τι δε θα ‘δινα
Να τα ‘παιρνα όλα πίσω
Κι άγρια χαράματα
να ‘ρθω να σε ξυπνήσω
Και τι δε θα ‘δινα μαζί σου να μεθύσω
Και σα Θεό μου
Θεό να σ’ αγαπήσω
Μην ονειρεύεσαι
Αυτό είν’ αυτό που βλέπεις
Αυτό που γεύεσαι
Γιατί το παραβλέπεις;
Υπέροχα jazzεμένο μπλουζ με πρωταγωνίστρια μία τούρμπο τρομπέτα που φυσάει γυναικεία παράπονα προς όλες τις κατευθύνσεις και σε πετυχαίνει στις μελανιές όπου και αν τις έχεις.
(Από τα καινούργια τραγούδια του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου που θα βρεις στο CD Πέμπτη Απόγευμα, το οποίο ελπίζω να έχεις ήδη αποκτήσει όπως σου είχα πει).
Πού ήμουνα όμως;
Πάλι χάθηκα μέσ’ στην κοιλιά του κοντραμπάσου;
Το οποίο κοντραμπάσο, μια που το ’φερε η κουβέντα, παίζει, χορεύοντας, ένας καταπληκτικά ‘τρελός’ Σκοτσέζος όπως μόνο ένας καταπληκτικός τρελός Σκοτσέζος μπορεί να παίξει αυτό το μεγάλο όρθιο και σέξι βαθύφωνο όργανο. Ένα άριστα δέκα, λοιπόν εδώ κι από άλλο ένα στα δεξιά και στα αριστερά του, στον πιο cool τυμπανίστα που είδα φέτος και στον πληκτρολόγο-ακορντεονολόγο Ανδρέα ο οποίος κρατάει και ένα μικρό κρουστό στο τρίτο χέρι που προφανώς πρέπει να έχει για να τα κάνει όλα αυτά.

Αλέξης Παρχαρίδης αυτή τη στιγμή επί σκηνής και:
«Κανείς δε θα μπορέσει μου ‘χες πει
να με πονέσει πάλι όπως εσύ
Ποτέ δε θα σ’ αφήσω μου ‘χες πει
Να ζήσεις στα όνειρά μου όπως πριν
Κανείς δε θα μπορέσει μου ‘χες πει
Ποτέ να μ’ αγαπήσει όπως εσύ..»
Και να μη σου πω πόσα καλά λόγια μου είπε ο φίλος μου ο Χρίστος που έπαθε πλάκα με την ερμηνεία τού «Με τα μάτια κλειστά» από τον νεαρό Αλέξη.
[By the way, στο πρόγραμμα του "another" αυτό το πανέμορφο τραγούδι ακούγεται δύο φορές, μία στην αρχή με τη φωνή της Γιώτας Νέγκα και μία αργότερα με τον Αλέξη Παρχαρίδη.
Επίτηδες το κάνανε αυτό για να μην ξέρεις ποια από τις δύο να διαλέξεις.]

Φτάσαμε στη Γιώτα Νέγκα και στη χασάπικη «Αλήθεια» του Βαγγέλη Κορακάκη, ή πρέπει να σου πω κι άλλα για το παρισινό αεράκι που ένιωσα να φυσάει εδώ μέσα κάποια στιγμή που το λαϊκό βαλς δήλωνε πως «το καλό απ’ το κακό απέχει ένα γράμμα»;
Ε, αφού την ανοίξαμε την παρένθεση να βάλω μέσα και μερικά θαυμαστικά πάλι για την ξεσηκωτικά αισθησιακή ρυθμικότητα του καλαντζοπούλειου ήχου και άλλα τόσα άριστα για όσες φορές με έβαλε αυτό το πρόγραμμα να λικνίζομαι πάνω σε ένα «slow comfortable sling» για να με τινάξει, αμέσως μετά, σαν πυροτέχνημα στον ουρανό να διαλύομαι σε μικρά-μικρά φωτάκια μέχρι να ξανασβήσω.
Κλείνω την παρένθεση γιατί ήρθε η ώρα της Αλήθειας:
"Σα δυο μαχαίρια μοιάζει η αλήθεια στη ζωή
και με τρομάζει
Το ένα κόβει και μοιράζει το ψωμί
Και τ’ άλλο σφάζει
Η αλήθεια καθενός είναι το ψέμα του
Που το έφτιαξε να μοιάζει αληθινό"
Τάδε έφη Βαγγέλης Κορακάκης δια στόματος καλλιφωνότατης Γιώτας Νέγκα κι άλλο δεν έχω να σου πω για τα Δευτερότριτα του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου στο "ΑΝother" γιατί θα νομίζεις ότι τα παραλέω ενώ εγώ δε με βρίσκω καθόλου, μα καθόλου υπερβολική.

Όχι, για τις εκπλήξεις αυτού του προγράμματος
δε θα σου πω τίποτα προφανώς..
Αλλά μην ξεχάσεις να μου στείλεις ένα mail αφού πας να μου πεις πως σου φάνηκαν.

Τελικά αξίζει να πάω;
Τι μέρα είναι σήμερα; Πέμπτη Απόγευμα;
Ε, μπορείς να αρχίσεις να ετοιμάζεσαι από τώρα για τη Δευτέρα διότι, είπαμε, κάθε ευκαιρία που σου δίνεται να ακούσεις και να δεις τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο ζωντανά πρέπει να την αρπάζεις.
Διότι δε λέει να αφήνεις όμορφες βραδιές να ζουν στα όνειρά σου (μόνο) όπως κάνεις τόσα χρόνια.
Και επίσης διότι αυτό το πρόγραμμα ξεκινάει με τα φώτα όλα σβηστά, μέσα σε ένα βαθύ σκοτάδι δηλαδή, και κάνει ό,τι λέει και το τραγούδι: ‘σε παίρνει αγκαλιά με τα μάτια κλειστά’ και σε αφήνει να ανακαλύψεις 'πώς γεννάει στο σκοτάδι η λύπη χαρά'.
Όνειρο.

ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ & Ο ΗΧΟΣ:
Να πω ότι κάποιος πρέπει να κερνάει τον καλό ηχολήπτη ένα διπλό εσπρέσσο πριν από κάθε παράσταση γιατί τη βραδιά που ήμουν εγώ εκεί, είχε μια τάση να ξεχνάει τα μικρόφωνα κλειστά(!?)
Αλλά να του βάλω κι έναν καλό βαθμό για τον αλεξικέραυνο ήχο που άκουσα, ο οποίος διευκόλυνε τα ταλαιπωρημένα μου αυτιά να γιορτάσουν χορεύοντας βαλσάκια και μπλουζ.
 
Τραγουδούν εξαιρετικά οι:
Γιώτα Νέγκα, Σοφία Παπάζογλου, Αλέξης Παρχαρίδης
Παίζουν οι:
Τρομπέτα: Παντελής Στόικος
Κιθάρα: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
Τύμπανα: Νίκος Παπαβρανούσης
Πλήκτρα/κρουστά/ακορντεόν: Ανδρέας Ζουμπουλόπουλος
Κοντραμπάσο: Φέργκιους Κάρρυ
Πνευστά:
Τα χαλκέντερα χάλκινα της νύχτας του Φώντα Τζανίνη (τρομπέτες, σαξόφωνα, τρομπόνια, τούμπες, καπέλα, κοστουμιές με ρίγα και δυνατά φυσήματα. Αξιοι!)
Όλα τα άριστα δέκα που έχω θα τους βάλω γιατί δε μου αρέσουν οι τσιγκουνιές όταν βλέπω τόσο γενναιόψυχους, γενναιόδωρους καιταλαντούχους μουσικούς μπροστά μου.

Γεωργία Λαιμού.
Ησουν κι εσύ εκεί; Πες μου τι είδες μ' ένα mail...: [email protected]