Την πρώτη στην ιστορία της χώρας μας Εθνική Γλυπτοθήκη, στο Αλσος Στρατού στο Γουδί, εγκαινίασε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος.
Στην Εθνική Γλυπτοθήκη φιλοξενούνται 73 έργα του Χένρι Μουρ, καθώς και έργα του Χρήστου Καπράνου, μεταξύ των οποίων και τα περίφημα ξύλινα αετώματα που ο γλύπτης εμπνεύστηκε από την Ολυμπία.

Οι κεραμοσκεπείς στάβλοι του 19ου αιώνα που βρίσκονταν στο χώρο μεταμορφώθηκαν στους δύο σύγχρονους εκθεσιακούς χώρους της Εθνικής Γλυπτοθήκης από την ομάδα αρχιτεκτόνων των καθηγητών Πάνου Τζώνου, Γιώργου Παρμενίδη και την Christine Longuepee.
Το ένα θα υποδεχτεί μετά την Ολυμπιάδα τις μόνιμες της Εθνικής πινακοθήκης- μουσείου Αλεξάνδρου Σούτζου, άστεγες ως τώρα, με έργα του 19ου και 20ου αιώνα, ενώ το άλλο θα φιλοξενεί περιοδικές εκθέσεις με έμφαση στη γλυτπική, χωρίς να αποκλείονται και άλλες μορφές τέχνης.

Στη συνέντευξη τύπου που δόθηκε η κ Μαρίνα Λαμπράκη -Πλάκα σημείωσε χαρακτηριστικά πως: "Η δημιουργία μιας Εθνικής Γλυπτοθήκης στην Ελλάδα εκπληρώνει ένα εθνικό χρέος: είναι ο οφειλόμενος φόρος τιμής προς την τέχνη που γνώρισε σ' αυτό τον τόπο όχι μόνο μια παράδοση χιλιετιών, αλλά έδωσε σε κάθε εποχή αξεπέραστα πρότυπα πλαστικής έκφρασης. Η επιλογή μας να οργανώσουμε τρεις εκθέσεις γλυπτικής στο πλαίσιο της Ολυμπιάδας δεν ήταν τυχαία. Θελήσαμε μ' αυτόν τον τρόπο να τιμήσουμε την τέχνη που συνδέθηκε άρρηκτα με τη μεγάλη πανελλήνια διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων στην αρχαιότητα, αποδεικνύοντας παράλληλα ότι η μνημειακή πλαστική δεν έπαψε να ανανεώνεται και να υπηρετείται από μεγάλους καλλιτέχνες."

Για την επιλογή της αναδρομικής έκθεσης του Χένρι Μουρ η κ. Πλάκα σημείωσε πως "δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Μουρ αντιπροσωπεύει μια εμβληματική, μια οικουμενική μορφή της γλυπτικής του 20ου αιώνα. Η μακρά και γόνιμη δημιουργία του απορρόφησε επιδράσεις και αφομοίωσε κατακτήσεις που συνοψίζουν την εποποιία της παράδοσης του μοντερνισμού, χωρίς ποτέ να γίνεται εκλεκτικός, χωρίς να υποδουλώνεται σε συρμούς."

Για την έκθεση "Χρήστος Καπράλος- Αναφορά στην Ολυμπία- Γλυπτική σε ξύλο", σημείωσε ότι "η επιλογή του Χρήστου Καπράλου και των συγκεκριμένων έργων υπαγορεύτηκε από πολλούς λόγους. Ο πρώτος και ο κυριότερος είναι ότι τα επιβλητικά αυτά γλυπτικά συντάγματα του μεγάλου Ελληνα δημιουργού είναι πολύ λίγο γνωστά, ατού δεν έχουν παρουσιαστεί ποτέ στην Αθήνα Το μνημειακό τους μέγεθος και η οργανική ενότητα που διαθέτουν ταιριάζουν ιδανικά με το χώρο που θα τα φιλοξενήσει, ενώ ιδρύουν έναν δημιουργικό διάλογο με τη γλυπτική του Χένρι Μουρ. Εξάλλου οι Βρετανός γλύπτης έιχε επισκεφθεί τον Καπράλο στο εργαστήριό του, με την ευκαιρία της έκθεσής του στην Αθήνα στο Ζάππειο τον Μάρτιο του 1951 και είχε εκφραστεί με θαυμασμό για το έργο του, ενώ ο Ελληνας γλύπτης έτρεφε μεγάλο σεβασμός για τον επιφανή ομότεχνό του. Ένας άλλος λόγος, όχι λιγότερο σημαντικός είναι ότι με την παρουσίαση αυτών των έργων θελήσαμε να τιμήσουμε την απόφαση του Δ.Σ του Ιδρύματος Χρήστου και Σούλης Καπράλου και κυρίως της Προέδρου του, της άξιας συντρόφου του καλλιτέχνη, να μεταβιβάσουν την κηδεμονία του ιδρύματος στην Εθνική Πινακοθήκη."