Παιχνίδια σχέσεων και ρόλων στο Play House

14.02.2017

Ένα έργο που έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, το Play House του Martin Crimp, ανεβαίνει στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων από την Ειρήνη Μαργαρίτη.

Στο Play House ― που γράφτηκε το 2011 ο δημιουργός εκθέτει την καθημερινότητα ενός νέου ζευγαριού, και την προσπάθειά του να «στήσει» το σπιτικό του. Σεξ, δουλειά, παιδί, τρέλα, περίεργοι γείτονες, χορός, επαγγελματικές προσδοκίες, συναντήσεις, ερωτισμός, καθημερινά τελετουργικά και άλλα συνηθισμένα. Η συμβίωση του Simon και της Katrina, πέρα από τις φαντασιώσεις και τις προσδοκίες του καθενός, μοιάζει να μην μπορεί να ξεπεράσει τα όρια του συμβατικού. Και ίσως αυτό να μην είναι το μεγαλύτερό τους πρόβλημα. Ίσως αυτός να είναι ο μόνος τρόπος να «παίξουν τους μεγάλους», μαζί.

Ο Martin Crimp, γεννημένος το 1956 στο Kent, παρουσιάζεται συχνά ως ο διάδοχος του Harold Pinter. Το θέατρό του καταπιάνεται με την εύθραυστη ισορροπία καθημερινών ζευγαριών, με τις κρίσεις που τα διαπερνούν, τις μικρές βαναυσότητες και τις στιγμές χαράς, ίσως και χάριτος, που αποτελούν την καθημερινότητά τους.

Το Play House είναι η ιστορία ενός διαμερίσματος, η ιστορία ενός ζευγαριού, η ιστορία δύο τριαντάρηδων που ζουν σε μια αστική γειτονιά, σε μια πόλη του δυτικού κόσμου.

Η ζωή εδώ είναι απλή και λειτουργική, όπως τα έπιπλα που διακοσμούν το διαμέρισμα της Katrina και του Simon. Ένα ψυγείο, ένας καναπές, ένα χαμηλό τραπέζι. Αυτό το καινούργιο διαμέρισμα αποτελεί τον χώρο του παιχνιδιού τους, ένα παιχνίδι χωρισμένο σε 13 σκηνές- αναμετρήσεις.

Κάθε παίκτης αναπτύσσει τη στρατηγική του, ανοίγει ή όχι τα χαρτιά του, δοκιμάζει μια κίνηση, παίζει συλλογικά ή επιθετικά, χάνει ή κερδίζει.

« Play house » στα αγγλικά σημαίνει « σπίτι παιχνιδιού » ― αλλά και « θέατρο ».

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: Γεννημένος το 1956 στο Dartford του Kent, ο Martin Crimp μεγαλώνει στο Λονδίνο και στο δυτικό Yorkshire. Τελειώνει τις σπουδές του το 1978 στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Κατά τη δεκαετία του ’80, αρχίζει να γράφει για το Orange Tree Theatre του Richmond, στα περίχωρα του Λονδίνου: Living Remains (1982), Four Attempted Acts (1984), Definitely the Bahamas (1987), Dealing With Clair (1988), Play With Repeats (1989). Το 1991, διαμένει στη Νέα Υόρκη. Συνεργάζεται στη συνέχεια με το Royal Court Theatre του Λονδίνου όπου ανεβάζει τα έργα: No One Sees the Video, Getting Attention, The Treatment, Attempts on Her Life, The Country, Face to the Wall. Παρουσιάζονται έπειτα, στο Λονδίνο, τα έργα του Cruel and Tender (Young Vic, 2004), Fewer Emergencies (Royal Court Theatre, 2005), The City (Royal Court Theatre, 2008) και In the Republic of Hapiness (Royal Court Theatre, 2012). Αποσπά το βραβείο John Whiting Award for Drama το 1993. Η επιτυχία του είναι πλέον παγκόσμια.

Τα έργα του πραγματεύονται το θέμα της σύγχρονης βίας μ’ έναν βάναυσο και χιουμοριστικό τρόπο. Είναι αξιοσημείωτος για τη σκληρότητα των διαλόγων του, τη συναισθηματική αποστασιοποίηση των ηρώων του (οι οποίοι ποτέ δε βιώνουν αγάπη ή χαρά)και τη ζοφερή άποψη για τις ανθρώπινες σκέψεις. Από τους σημαντικότερους σύγχρονους δραματουργούς, επηρέασε κι άλλους σύγχρονους συγγραφείς, όπως η Sarah Kane.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: Ειρήνη Μαργαρίτη

Μετάφραση: Μαρία Μαμούρη

Σκηνικά / Κοστούμια: Κατερίνα Καλφόγλου

Φωτισμοί: Μαρία Αθανασοπούλου

Φωτογραφίες: Φάνης Παυλόπουλος

Μουσική επιμέλεια: Μίκης Παντελούς

Επιμέλεια κίνησης: Γιώργος Ανδρουλάκης

Υπεύθυνη επικοινωνίας: Ευαγγελία Σκρόμπολα

Παίζουν: Μαρία Μαμούρη, Απόστολος Φράγκος

Info:

Πότε: Σάββατο, 04 Μαρτίου 2017 στις 21:00