Αυτή την περίοδο, ετοιμάζεται για την πρεμιέρα (3/2) της “Πλατείας Ηρώων” στο θέατρο οδού Κυκλάδων. Περάσαμε σε μία από τις πρόβες και πέρα από τις εικόνες που κρατήσαμε, του ζητήσαμε να μας πει γιατί τον άγγιξε τόσο το έντονα φορτισμένο κι επίκαιρο έργο του Τόμας Μπερνχαρτ.
Είμαι τόσο βαθιά γοητευμένος και συγκινημένος απο το έργο αυτό που δέν έχω καμία επιθυμία η πρόθεση να εξηγήσω το γιατί. Απλούστατα θα το ευτελίσω.
Αυτοί είναι μόνο μερικοί από τους λόγους που νιώθω έτσι γι’ αυτό:
*"Είναι το κοστούμι του Κυρίου Καθηγητή
είπα στο καθαριστήριο
ο Καθηγητής πέθανε χθες τη νύχτα
δεν είπα πως πήδηξε απ’ το παράθυρο
Αν πας ένα κοστούμι γεμάτο αίμα
στο καθαριστήριο
πρέπει να δώσεις και μια εξήγηση
αυτοί σίγουρα θα σκέφτηκαν
τον χτύπησε αμάξι."
"Κυρία Τσίτελ Κυρία Τσίτελ ούρλιαξε κι έτρεξε στο παράθυρο
Βλέπετε την πλατεία Ηρώων ούρλιαξε βλέπετε την πλατεία Ηρώων
όλη τη μέρα ακούει τις κραυγές απ’ την πλατεία Ηρώων
όλη τη μέρα ακατάπαυστα
ακατάπαυστα ακατάπαυστα κυρία Τσίτελ
Αυτό οδηγεί στην τρέλα στην τρέλα οδηγεί κυρία Τσίτελ
εγώ θα τρελαθώ μ’ αυτό θα τρελαθώ
περιέργως δεν ανέχομαι το μετάξι κυρία Τσίτελ
το μετάξι όχι το βαμβάκι ναι το μετάξι στο δέρμα είναι αηδιαστικό κυρία Τσίτελ
ο κόσμος θεωρεί το μετάξι ό,τι πιο φίνο
εμένα το μετάξι με απωθεί κυρία Τσίτελ
όσα αρέσουν στον κόσμο
εμένα με απωθούνε όλα
το μόνο που φοβάται πραγματικά η ανθρωπότητα
είναι το πνεύμα του ανθρώπου έλεγε ο Καθηγητής."
"Βγαίνουμε απ’ το σπίτι
και δεν ξέρουμε τι θα μας βρει
Στο πανεπιστήμιο κυρία Τσίτελ είμαστε
μάλιστα δακτυλοδεικτούμενοι από το μίσος
όταν πάτε να πάρετε κουλούρια απ’ τη γωνία
να σκύβετε το κεφάλι έλεγε ο Καθηγητής
Τον πνευματικό άνθρωπο δεν τον καταλαβαίνουν ποτέ
έλεγε ο Καθηγητής
ο πνευματικός άνθρωπος ποτέ δεν βρίσκει κατανόηση
μόνος του τελείως πορεύεται ο πνευματικός άνθρωπος
σε όλη τη ζωή του
το μόνο που χρειάζεται είναι να πιάσεις κουβέντα μ’ οποιονδήποτε
μετά από λίγη ώρα αποδεικνύεται
πως είναι ναζί
είτε πας στον φούρνο
είτε στο καθαριστήριο στο φαρμακείο
είτε στην αγορά
στην εθνική βιβλιοθήκη πιστεύω
είμαι ανάμεσα σε ναζί.
Περιμένουν μόνο το σινιάλο
για να μπορέσουν να δράσουν ανοιχτά εναντίον μας.
Οι άνθρωποι σκοτώνουν συνέχεια ο ένας τον άλλον
οι σύζυγοι συνέχεια αλληλοσκοτώνονται
το θέμα είναι ποιος θ’ αφανιστεί πρώτος
ποιος θα εξοντωθεί πρώτος
ο κόσμος σήμερα είναι μόνο άσχημος
και πέρα για πέρα βλακώδης
όλα υπό κατάρρευση όπου και να κοιτάξεις
όλα σε κατάπτωση όπου και να κοιτάξεις
καλύτερα θα ‘ταν να μην ξαναξυπνήσεις.
Κατά βάθος τον καταλαβαίνω τον πατέρα σας
εκπλήσσομαι που και όλος ο αυστριακός λαός
δεν έχει αυτοκτονήσει από χρόνια
αλλά οι Αυστριακοί συνολικά ως πλήθος
είναι σήμερα ένας κτηνώδης κι ηλίθιος λαός."
"Σ’ αυτή την πόλη ένας άνθρωπος που βλέπει καθαρά
θα ‘πρεπε να βρίσκεται σε κατάσταση αμόκ καθημερινά
εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο
Αν στην Αυστρία σήμερα είναι σε τέτοια κατάντια ο λαός
κι αν είναι μια τόσο άχαρη μια πέρα για πέρα αποψιλωμένη χώρα
να ευγνωμονούμε τα παχύδερμα τους ψευτοσοσιαλιστές
Η λέξη σοσιαλισμός στ’ αυτιά μου καιρό τώρα ηχεί
σαν σιχαμερή βρισιά
που μου προκαλεί τον ίδιο φόβο με τη λέξη εθνικοσοσιαλισμός
το να μην υπάρχεις πια είναι ο στόχος
θα ήταν φριχτό
να ξαναρχόμαστε στον κόσμο πάλι όλα πάλι
αυτή είναι η πιο φριχτή σκέψη απ’ όλες
η έξοδος είναι ο στόχος
αυτή είναι η μόνη παρήγορη σκέψη."
"Θα προτιμούσαν
αν είναι ειλικρινείς
να μας σκότωναν όπως πριν από πενήντα χρόνια
σε θαλάμους αερίων
αυτό έχουν μέσα τους οι άνθρωποι
δεν έχω αυταπάτες
αν μπορούσαν
θα μας σκότωναν σήμερα
με συνοπτικές διαδικασίες.
Οι Αυστριακοί είναι ακόμη μουσικόφιλος λαός
όμως μια μέρα
δεν θα ‘ναι ούτε μουσικόφιλος λαός πια.
Είχαμε πιστέψει όλοι πως είχαμε μία πατρίδα
δεν είχαμε όμως καμία
Αυτό το μικρό κράτος είν’ ένας μεγάλος σωρός κοπριάς."
"Όποιος έχει οράματα
χρειάζεται γιατρό έχει πει ο Καγκελάριος"
*Τα αποσπάσματα του έργου είναι σε μετάφραση της Έρις Κύργια.
**Σημείωστε πως ο Δημήτρης Καρατζάς θα να ανεβάσει και πάλι τα "Κύματα", στο θέατρο Σφενδόνη κι ετοιμάζει μια διαφορετική "Μήδεια" για το Φεστιβάλ Αθηνών.
Επιμέλεια- Φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου
