Ο Πολυχρόνης Έξαρχος, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 1932 στην Ερμούπολη της Σύρου και μεγάλωσε στην Πλάκα. Σπούδασε τη δραματική τέχνη στη σχολή του Πέλου Κατσέλη και πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1963, στο έργο «Βίλα των οργίων» με το θίασο Αναλυτή - Ρηγόπουλου. Από τότε συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού θεάτρου.
Έπαιξε με τον Μάνο Κατράκη, όταν το «Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο» ήταν στις δόξες του, στο έργο του Σέξπιρ «Ιούλιος Καίσαρ» (1964), με την Κατερίνα στα έργα «Χαρτοπαίχτρα», «Αντροτραγανίστρα» και «Ελάτε να γελάσουμε», με τον Κώστα Βουτσά, τη Μάρω Κοντού και τον Γιώργο Κωνσταντίνου στα έργα «Μην πατάτε τη χλόη» και «Ο Καραγκιόζης στη Βουλή».
Το υποκριτικό του ταλέντο και τα προσόντα του αναδείχτηκαν όταν έπαιξε στο «Γλάρο» του Τσέχωφ με τον Γιάννη Φέρτη και την Ξένια Καλογεροπούλου (1966), ενώ είχε ήδη γίνει ευρύτερα γνωστός με τη συμμετοχή του στο θεατρικό του Αλέκου Σακελλάριου «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια», που παρουσιάστηκε από το θίασο Βουγιουκλάκη - Παπαμιχαήλ, προτού γυριστεί σε ταινία και γνωρίσει μεγαλύτερη επιτυχία. Μαζί τους έπαιξε και στο έργο του Πολ Όσμπορν «Ο κόσμος της Σούζι Βογκ».
Διαβάστε για τη σχέση με τη μητέρα του και την σοβαρή ασθένειά του στην επόμενη σελίδα:
Ο Χρόνης Εξαρχάκος συμμετείχε και σε πολλές απ’ τις ταινίες που σφράγισαν τη χρυσή εποχή της Φίνος Φιλμ: «Ένας ιππότης για τη Βασούλα», «Γοργόνες και μάγκες», «Μια κυρία στα μπουζούκια» και «Κάτι κουρασμένα παλικάρια». Το 1965 συμμετείχε στην ανολοκλήρωτη ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Forminx Story». Στην τηλεόραση, πρωταγωνίστησε στη σειρά του Αλέξη Τριανταφύλλου «Ένας απίθανος ντετέκτιβ», που προβλήθηκε το 1973 από την ΥΕΝΕΔ. Ενσάρκωνε τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Τίτο Χαρίτο, που έμπλεκε σε απίθανες καταστάσεις, στην προσπάθειά του να εξιχνιάσει διάφορες υποθέσεις.
Η μητέρα του ήταν ανάπηρη και έτσι ο Χρόνης πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μαζί της, για να την φροντίζει και εκεί αποδίδουν και οι φίλοι του τα ξεσπάσματα και τις εκρήξεις του, γιατί η μητέρα του, του είχε πολύ μεγάλη αδυναμία και δεν τον άφηνε να παντρευτεί, αλλά του έφερνε αντιρρήσεις συνέχεια και σε όλες του τις επιλογές , για να μην τον χάσει από δίπλα της.
Πέθανε στις 27 Σεπτεμβρίου 1984 σε ηλικία 52 χρόνων, μόνος του, μέσα σ’ ένα νοσοκομείο και η κηδεία του έγινε στο Α΄ Νεκροταφείο. Στη δεκαετία του ’80 ασθένησε από καρκίνο και ενώ πήγε στο Λονδίνο και υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση, δεν τα κατάφερε. Ακόμα και το διάστημα που η κατάσταση του επιβαρυνόταν και το καταλάβαινε το τέλος, τις ώρες που ο πόνος ήταν σε ύφεση ο Χρόνης δεν έχανε το χιούμορ του και αστειευόταν συνέχεια με τις νοσοκόμες.
Ένα χρόνο μετά τον άδικο χαμό του από καρκίνο των οστών, δεν άντεξε και η μητέρα του και έφυγε από τη ζωή, πηγαίνοντας να συναντήσει το γιο της.
πηγή ellinikoskinimatografos.gr/ και sansimera.gr
