Πιο συγκεκριμένα, το πρώτο παραμύθι, «Ένας παράξενος βασιλιάς», στη χώρα της μεγάλης ξηρασίας, ο βασιλιάς μηχανεύεται τρόπους να κρύψει το μεγάλο του μυστικό. Ο δικός του εφιάλτης, στο τέλος, γίνεται χορός λυτρωτικός και ο ίδιος, σε διονυσιακή μέθη, ανακοινώνει στο λαό του αυτό που χρόνια τον βασάνιζε... Ο Ηλίας Καρελλάς με την παραστατικότητα της φωνής του, το αριστοτεχνικά γραμμένο κείμενο του Κώστα Φασουλά και η εκφραστική, σχεδόν ομιλούσα, μουσική του Αχιλλέα Γουάστωρ κράτησαν για μισή περίπου ώρα τα παιδιά ακίνητα στις θέσεις τους, απέσπασαν πολλές φορές το γέλιο τους και ενεργοποίησαν όλες τους τις αισθήσεις, κυρίως τη φαντασία τους μέσω της οποίας «έχτισαν» στο μυαλό τους έναν ολόκληρο κόσμο….
Στο δεύτερο παραμύθι, «Το θαρραλέο αγόρι και ο δράκος του πηγαδιού» πρωταγωνιστεί μια μηλιά με χρυσά μήλα που φέρνει μεγάλη δυστυχία και θλίψη στην οικογένεια, γιατί ο δράκος του πηγαδιού κάθε χρόνο αρπάζει τη σοδειά τους. Ο μικρότερος και πιο θαρραλέος γιος αναλαμβάνει να νικήσει το Κακό για να ζήσουν και πάλι όλοι ευτυχισμένοι. Στο παραδοσιακό αυτό θρακιώτικο παραμύθι έχουμε ένσταση ως προς το έμμετρο κείμενο του του Γιώργου Κοροπούλη. Το παραμύθι αυτό σίγουρα δεν απευθυνόταν σε παιδιά, αφενός μεν γιατί ήταν εξαιρετικά δυσνόητος ο τρόπος γραφής του (ο οποίος άγγιζε υψηλές φιλοσοφικές θεωρήσεις), αφετέρου δε γιατί η σκοτεινή του εικονοποιία ήταν πολύ τρομακτική. Και είναι πραγματικά κρίμα, γιατί η μουσική του Τάσου Ρωσόπουλου ήταν ξεχωριστή, ενώ αντιστοίχως η αφήγηση του Μανώλη Μαυροματάκη αποτέλεσε μία ερμηνεία εξαιρετικής ποιότητας που ξέφυγε από το απλό αναλόγιο και άγγιξε τα όρια ενός θεατρικού μονολόγου.
Δεν θα μπορούσαμε να μην κάνουμε ιδιαίτερη μνεία στην Κρατική Ορχήστρα Αθηνών που έδωσε μία εντυπωσιακή ερμηνεία υπό την καθοδήγηση του Γιώργου Μπαλατσινού.
Γεωργία Οικονόμου
