Ο Ινδός μουσικός και συνθέτης - από τους γνωστότερους δεξιοτέχνες του σιτάρ κατά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα και συνθέτες της ινδουστανικής κλασικής μουσικής - έκανε την ινδική μουσική γνωστή σε όλο τον κόσμο, και επηρέασε σημαντικά τους μουσικούς και τη μουσική της Δύσης, από τους Beatles έως στον Γεχούντι Μενούχιν.

Ο Σανκάρ γεννήθηκε στο Μπενάρες, στη Βρετανική Ινδία και πέρασε τα νεανικά του χρόνια περιοδεύοντας την Ινδία και την Ευρώπη με την ομάδα χορού του αδελφού του Ουντάι Σανκάρ (Uday Shankar).
Από το 1938 μαθήτευσε κοντά στον μεγάλο Ινδό μουσικό Ustad Allauddin Khan. Το 1957 πραγματοποίησε την πρώτη του περιοδεία στις ΗΠΑ. Το 1962 ίδρυσε την Kinnara School of Music στη Βομβάη. Το 1965 και για λίγους μήνες, δίδαξε το σιτάρ στον Τζορτζ Χάρισον των Beatles, και πρώτοι αυτοί χρησιμοποίησαν το όργανο αυτό στις ηχογραφήσεις τους.

Έκτοτε ο ήχος του σιτάρ χρησιμοποιήθηκε για μεγάλο διάστημα από τα rock συγκροτήματα. Η επιτυχία της περιοδείας του Σανκάρ στις ΗΠΑ το 1967 ήταν τόσο μεγάλη, που κλήθηκε να δημιουργήσει μουσικά τμήματα με φοιτητές σε σημαντικά αμερικανικά κολέγια και πανεπιστήμια. Έτυχε, επίσης, μεγάλης αναγνώρισης στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στο Παρίσι αλλά και στην Αγγλία.

Ο Σανκάρ, ασχολούμενος με τη δυτική μουσική έγραψε συνθέσεις για σιτάρ και ορχήστρα, ενώ περιόδευσε στον κόσμο κατά τις δεκαετίες 1970 και 1980. Από το 1986 έως το 1992, υπηρέτησε ως διορισμένο μέλος της Ράτζια Σάμπα της Άνω Βουλής του Κοινοβουλίου της Ινδίας.

Ήταν ενεργός μουσικός έως το τέλος της ζωής του. Το 1999, του απονεμήθηκε η υψηλότερη τιμητική διάκριση της Ινδίας, το βραβείο Bharat Ratna.
Η αναγνώριση του Σανκάρ ως μετρ του σιτάρ οφείλεται στην εξαιρετική τεχνική του, τη δημιουργικότητα του και το ευρύ φάσμα της μουσικότητάς του. Στη Δύση, το όνομά του αποτελεί συνώνυμο της μουσικής της Ινδίας.