Υποχρεώθηκε να αφήσει νωρίς το σχολείο για να εργαστεί σε κατάστημα και να βοηθήσει την πολυμελή οικογένειά της, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα της.
Την πρώτη της καλλιτεχνική εμφάνισή έκανε το 1922 σαν μέλος της χορωδίας του Θεάτρου Ολύμπια, στο έργο Ερνάνη του Τζ. Βέρντι, μάλλον συμπτωματικά οπότε και ξεκίνησε τις σπουδές της στην Γεννάδειο Σχολή το 1923 και κατόπιν εμφανίστηκε σε διάφορες όπερες.
Εργάστηκε σε μεγάλα θεατρικά σχήματα της εποχής ερμηνεύοντας ποικίλους ρόλους και στα μέσα του 1930 αποφάσισε να σταματήσει, μετά από ένα γάμο της που υπήρξε ατυχής. Στη συνέχεια γνώρισε την Σοφία Βέμπο η οποία και της υποσχέθηκε να τη βοηθήσει.
Την εποχή εκείνη ο Αλέκος Σακελλάριος αντιλαμβανόμενος πρώτος το έμφυτο ταλέντο της στη μιμητική της προσέφερε ένα ρόλο στα Κορίτσια της παντρειάς (1939) που έγινε η αφορμή για το ξεκίνημα μιας δεύτερης, αλλά περισσότερο γνωστής καριέρας – αυτή τη φορά ως κοσμαγάπητης κωμικού, της «ομορφότερης άσχημης» του ελληνικού κινηματογράφου, όπως χαρακτηρίστηκε. Στην εταιρεία της Φίνος Φιλμ έγιναν οι μεγάλες της επιτυχίες όπως: Η ωραία των Αθηνών, Η θεία απ΄ το Σικάγο, Ο Κλέαρχος η Μαρίνα και ο κοντός και πολλές άλλες. Έλαβε μέρος στην τηλεοπτική σειρά Ο Χριστός ξανασταυρώνεται.
Έμενε στο Μαρούσι και είχε μια κόρη, την Φωτεινή. Πέθανε στις 12 Φεβρουαρίου του 1980 και κηδεύτηκε παρουσία λίγου κόσμου, ένα βροχερό πρωινό στο Α΄Νεκροταφείο Αθηνών.
