Ποιος είναι όμως ο Γιαν Φαμπρ; Ο διάσημος ανά τον κόσμο πολυσχιδής εικαστικός, συγγραφέας, σκηνοθέτης και χορογράφος γεννήθηκε το 1958 στο Βέλγιο στην Αμβέρσα και σπούδασε στην Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών. Δεν έχει χαρακτηριστεί τυχαία ως εκκεντρικός και αιρετικός, καθώς ουκ ολίγες φορές έχει προκαλέσει με τα έργα και τις ιδέες του.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα; Σε μία παράσταση του έκαναν ...τέχνη, πετώντας στον αέρα τρομαγμένες γάτες κακοποιώντας τες, καθώς τα άτυχα ζώα έπεφταν αβοήθητα στα σκαλιά του κτιρίου του Δημαρχείου Αμβέρσας, ενώ σε μία άλλη, ολόγυμνοι άνδρες χόρευαν συρτάκι στο ρυθμό του Ζορμπά (πρόκειται για την «Mount Olympus / 24h: Η αποθέωση της κουλτούρας της τραγωδίας») .
Ο Φαμπρ στο διάστημα 1976-1980 έγραψε τα πρώτα του θεατρικά κείμενα και ανέβασε τις πρώτες του σόλο παραστάσεις. Το 1977 μετονόμασε τον δρόμο του σπιτιού του σε "Jan Fabre street" και μάλιστα κρέμασε μία πλάκα στο σπίτι των γονιών του που έγραφε “Εδώ ζει και εργάζεται ο Γιαν Φαμπρ” (κάτι ανάλογο με την πλάκα που υπάρχει έξω από το σπίτι του Βίνσεντ Βαν Γκογκ στον ίδιο δρόμο). Το 1978 ζωγραφίζει πίνακες με το ίδιο του το αίμα κατά τη διάρκεια της παράστασης “My body, my blood, my landscape”.
Επηρεασμένος και γοητευμένος από το έργο του σχεδόν ομωνύμου του Jean-Henri Fabre, του Γάλλου εντομολόγου (από τον οποίον ισχυρίζεται ο ίδιος ότι κατάγεται), επικεντρώνεται στην παρατήρηση και την ανάλυση του κόσμου των εντόμων, και ειδικά των σκαθαριών. Μιλάει ανοιχτά για τον θαυμασμό του στην ευφυΐα των γκάνγκστερ εναντίον του συστήματος, για την αδιανόητη δύναμη του ωραίου και του ανθρωπίνου σώματος ως αντικείμενο έρευνας, αλλά και για το Κέντο, την ιαπωνική παραδοσιακή ξιφομαχία, που κάνει από 17 ετών και τον βοηθάει στη διανοητική και τη φυσική του ισορροπία.
Παράλληλα, εξερευνά μανιωδώς τη σχέση ανάμεσα στις τέχνες και τα όριά τους και έργα του έχουν φιλοξενηθεί στα μεγαλύτερα μουσεία, όπως αυτό του Λούβρου, ενώ φιλοτέχνησε την οροφή του παλατιού των Βρυξελλών.
Τι τον εμπνέει; Η δύναμη του ωραίου, το ανθρώπινο σώμα, τα έντομα και η ίδια η τέχνη.
Στην Ελλάδα έχει ουκ ολίγες φορές παρουσιάσει έργα του και έχει φανατικούς θαυμαστές της τέχνης του. Τελευταία φορά ήταν πέρυσι στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο των 50ών Δημητρίων, με το «Mount Olympus / 24h: Η αποθέωση της κουλτούρας της τραγωδίας». Ωστόσο, έχει εμφανιστεί, επανειλημμένα, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (και μάλιστα αφιλοκερδώς λόγω της οικονομικής κρίσης), αλλά και στο «Παλλάς» με το οργιώδες “Orgy of Tolerance” και τον δικό του “Προμηθέα”.
Γ.Ο
