Η κηδεία της θα γίνει δημοσία δαπάνη τη Δευτέρα 11 Ιανουαρίου στις 12 το μεσημέρι στο νεκροταφείο του Βύρωνα.
Γιώργος Κιμούλης: Εκπροσωπούσε την οφειλή που έχουμε όλοι εμείς στη νεότερη γενιά
«Η Άννα Συνοδινού εκπροσωπούσε την οφειλή που έχουμε όλοι εμείς στη νεότερη γενιά. Το πάθος , η αυταπάρνηση και η αφοσίωση που έχουν αρχίσει να εξαφανίζονται από το λεξιλόγιο της ζωής μας ήταν η σημαία της γενιάς της Άννας. Πολύ φοβάμαι πως χάνεται πλέον σιγά σιγά η γενιά που δεν λάτρευε μόνο ό,τι είναι χρηστικό. Η Άννα Συνοδινού πίστευε με πάθος πως η υποκριτική είναι προϊόν υψηλής πνευματικής νοημοσύνης. Ήταν από τις ελάχιστες ερμηνεύτριες που είχε τα απαραίτητα εργαλεία προσέγγισης της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Εγώ προσωπικά της οφείλω πολλά και ως δασκάλας μου και ως φίλης μου».
Λυδία Κονιόρδου: Ήταν ένα σημείο αναφοράς
«Ήταν μια πολύ σπουδαία ηθοποιός, η οποία ανήκει σε αυτή τη μεγάλη κατηγορία των τραγωδών που αφιέρωσαν τη ζωή τους στο αρχαίο δράμα. Υπάρχουν πολύ λίγοι εν ζωή τέτοιοι ηθοποιοί που μας έχουν δείξει ένα δρόμο, ίσως, από όσο μπορώ να ξέρω, μόνο η Ασπασία Παπαθανασίου πλέον διατηρεί αυτό το προνόμιο. Ήταν ένας γενναιόδωρος άνθρωπος, πολυτάλαντος, πληθωρικός, είχε διαμορφώσει μια δική της εξέλιξη σχολής πάνω στο αρχαίο δράμα. Δεν είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί της, αλλά μιλούσαμε, είχαμε διάφορες συναντήσεις και διαλόγους. Την έχω παρακολουθήσει, έχω δει τη δουλειά της, γιατί ήταν μια πολύ μεγάλη μαστόρισσα του λόγου. Χειριζόταν το λόγο με ένα μοναδικό τρόπο και μόνο να την παρακολουθεί κανείς πώς μιλούσε ήταν ένα μάθημα», δήλωσε η κ. Κονιόρδου.
Και προσέθεσε: «Χρειάζεται τους ανθρώπους αυτούς να μη τους θυμόμαστε μόνο όταν φεύγουν, αλλά με κάποιο τρόπο να μεταλαμπαδεύουν στα νέα παιδιά την ουσία της δουλειάς τους, γιατί δείχνουν έναν δρόμο για το πώς μπορεί κανείς να ασχολείται ουσιαστικά με το αντικείμενό του, είτε αυτό είναι θέατρο είτε τέχνη ή οτιδήποτε. Η αφοσίωση, το πάθος και η άρνηση οποιασδήποτε έκπτωσης σε αυτό που κάνει κανείς είναι κάτι το οποίο δίνει τη δυνατότητα στον καλλιτέχνη να πραγματώσει κάτι σημαντικό. Όταν κανείς εύκολα το φτιάχνει, εύκολα αυτό ξεχνιέται, εύκολα εκποιείται. Μόνο όταν κανείς προσφέρει και αφοσιώνεται σε κάτι, αυτό αποτιμάται και μένει, εγγράφεται στην κοινή συνείδηση. Η Άννα Συνοδινού ήταν μια τέτοια περίπτωση, την γνώριζαν ακόμα και άνθρωποι που δεν την είχαν δει ποτέ να παίζει. Ήταν ένα σημείο αναφοράς».
Κώστας Καζάκος: Άφησε βαθύ χνάρι στο πέρασμά της από τη θεατρική ζωή του τόπου
«Λυπήθηκα πολύ πραγματικά που το έμαθα, γιατί βασανίστηκε στο τέλος και δεν της άξιζε. Ήταν μια σπουδαία προσωπικότητα, μια αληθινή και γνήσια εκπρόσωπος της σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Είχα την τύχη πριν από 50 χρόνια ακριβώς, το 1965, όταν δημιούργησε το Θέατρο του Λυκαβηττού, εκ του μη όντος, να δουλέψω μαζί της εκείνο το καλοκαίρι στην "Αντιγόνη" και στις "Εκκλησιάζουσες". Ήταν μια σπουδαία εμπειρία για μένα, που ερχόμουν από μια άλλη σχολή, από τη Σχολή του Θεάτρου Τέχνης του Κουν και πραγματικά το θυμάμαι με πολλή συγκίνηση και πολλή αγάπη», σημείωσε, και συμπλήρωσε:
«Είχαμε σχέσεις, την αγαπούσα την Άννα, ήταν δυνατή προσωπικότητα, με ισχυρή θέληση και καλλιέργεια. Είναι μια μεγάλη απώλεια. Άφησε βαθύ χνάρι στο πέρασμά της από τη θεατρική ζωή του τόπου μας. Ήταν εξαιρετικός άνθρωπος και καθαρός, ντόμπρος. Είχε πολλές αρετές. Ήταν άνθρωπος που χρειαζόταν να τον μελετάς. Έφυγε πλήρης ημερών, γνώρισε και τη δόξα και την αγάπη του κόσμου και τιμήθηκε από το επάγγελμα».
Μιμή Ντενίση: Δεν υπάρχουν πια τραγωδοί σαν την Άννα
«Λυπήθηκα πάρα πολύ, παρότι ήξερα ότι ήταν πολύ άρρωστη, γιατί είχα πάει και την είχα δει πέρσι στο σπίτι της. Είχα συνεργαστεί δυο χρόνια μαζί της στους "Φρουρούς της Αχαΐας". Τη θεωρώ ένα πάρα πολύ μεγάλο κεφάλαιο του ελληνικού θεάτρου, ήταν ένας πολύ μορφωμένος άνθρωπος, πολύ παθιασμένος με την Ελλάδα και με τη δουλειά μας και σίγουρα αφήνει ένα μεγάλο κενό, αυτό που αφήνουν οι πολύ μεγάλοι καλλιτέχνες όταν φεύγουν», ανέφερε η κ. Ντενίση και συνέχισε:
«Έχω περάσει υπέροχα με την Άννα, έπαιζε τη γιαγιά μου στους "Φρουρούς της Αχαΐας", μου είχε κάνει εντύπωση η ευγλωττία της και η μνήμη της για την ηλικία της και τότε. Θυμάμαι μια φορά που είχαμε μια σκηνή οι δυο μας και είχε ένα μικρό μονολογάκι κι εγώ είχα ένα μικρό μονολογάκι. Δεν της φάνηκε ότι ήταν ολοκληρωμένη η σκηνή και άρχισε και μιλούσε, έκανε ένα μονόλογο δικό της, έτσι πρίμα βίστα, καταπληκτικό, και της απάντησα. Της είπα κι εγώ κάτι δικά μου. Και όταν τελείωσε η σκηνή μου είπε "μπράβο παιδί μου, αφού μπόρεσες να με αντιμετωπίσεις σε όλα αυτά που είπα μόνη μου, θα τα πάμε πολύ καλά". Αυτοσχεδίαζε, ήταν τρομερή ηθοποιός. Στην τραγωδία ειδικά δεν νομίζω ότι έχουμε πάρα πολλά παραδείγματα τέτοια, δεν υπάρχουν πια τραγωδοί σαν την Άννα».
Θανάσης Παπαγεωργίου: Είχαμε πολύ καλή συνεργασία στο Ωδείο Αθηνών
«Εκφράζω τη βαθύτατη λύπη μου, καθώς υπήρξε για ένα διάστημα φίλη μου και συνεργάτιδα στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Είχαμε πολύ καλή συνεργασία στη Σχολή, ως διευθυντής της εγώ και ως καθηγήτρια της υποκριτικής εκείνη, που διήρκεσε δυο χρόνια».
Γιώργος Μιχαλακόπουλος: Ήταν μιας ειδικής ανατροφής ηθοποιός
«Ήταν μια πολύ μεγάλη ηθοποιός. Έχει υπηρετήσει το ελληνικό θέατρο και γενικότερα την ελληνική τραγωδία με ιδιαίτερο τρόπο. Ήταν μιας ειδικής ανατροφής ηθοποιός, με την οποία είχα την ευτυχία να συνεργαστώ στην "Αντιγόνη" και στις "Εκκλησιάζουσες" στο Θέατρο του Λυκαβηττού. Μακάρι να είναι παράδειγμα για όλους τους σύγχρονους ηθοποιούς και οι νεότεροι να μπορούν να μιλούν τα ελληνικά που μιλούσε η Άννα».
Εθνικό θέατρο: Οδύνη για την κορυφαία πρωταγωνίστρια
Την οδύνη τους για την απώλεια της Άννας Συνοδινού εξέφρασαν στην ανακοίνωση τους ο πρόεδρος Θανάσης Παπαγεωργίου, το ΔΣ, καθώς και ο καλλιτεχνικός διευθυντής της πρώτης κρατικής σκηνής Στάθης Λιβαθινός.
«Η Άννα Συνοδινού αποτελούσε μία από τις πλέον εξέχουσες μορφές του ελληνικού θεάτρου, μια μεγάλη Κυρία και κορυφαία πρωταγωνίστρια του Εθνικού. Στο θέατρο που από σήμερα είναι φτωχότερο, αφήνει κληρονομιά τους εκατοντάδες ρόλους και ερμηνείες της. Το Εθνικό Θέατρο εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους της», αναφέρει η ανακοίνωση.
To ΚΘΒΕ «αποχαιρετά» μια εξέχουσα προσωπικότητα ου Θεάτρου, την Άννα Συνοδινού
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος εκφράζει τη βαθιά του θλίψη για την απώλεια της Άννας Συνοδινού, της μεγάλης τραγωδού που υπηρέτησε με απαράμιλλο ήθος και συνέπεια το ελληνικό θέατρο, ενσαρκώνοντας τις περισσότερες από τις ηρωίδες της ελληνικής τραγωδίας και αναδείχτηκε ως η κορυφαία πρωταγωνίστρια της Επιδαύρου.
Δύο αλλά εμβληματικές συνεργασίες της Άννας Συνοδινού με το ΚΘΒΕ ήταν: ο ομώνυμος ρόλος στην τραγωδία του Σοφοκλή «Ηλέκτρα», σε σκηνοθεσία Μίνωα Βολανάκη το καλοκαίρι του 1975 και ο ομώνυμος ρόλος στο έργο του Άγγελου Σικελιανού «Σίβυλλα» σε σκηνοθεσία του Σωκράτη Καραντινού, το 1962.
Για την απώλεια της μεγάλης ηθοποιού ο υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Αριστείδης Μπαλτάς εξέδωσε την εξής ανακοίνωση-δήλωση αναφέροντας τα εξής, μεταξύ άλλων: «Η Άννα Συνοδινού συνέδεσε το όνομά της προπάντων με το αρχαίο δράμα. Διέπρεψε όμως με την επιβλητική της τεχνική και σε ρόλους του νεότερου και σύγχρονου ρεπερτορίου, ενώ θα μπορούμε πάντα να τη θαυμάζουμε σε κινηματογραφικές ταινίες όπως "Ο άνθρωπος του τραίνου". Στην πολιτική της δράση, η Άννα Συνοδινού κόσμησε τη Βουλή των Ελλήνων και την πολιτική ζωή του τόπου με την ουσιαστική παρουσία της και το δημοκρατικό της ήθος. Για την απώλειά της εκφράζω στους οικείους της τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια».
